Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση Θ"

Αποτελέσματα 136-155 από 188

Προλήψεις περί των Εβραίων

Παλαιά έλεγαν μερικοί ότι αυτές τις ημέρες υπάρχει κίνδυνος για τα παιδιά των χριστιανών, γιατί οι εβραίοι ζητούν ν’ αρπάξουν κανένα χριστιανόπουλο, να το βάλουν μέσα σ’ ένα βαρέλι με καρφιά, να το κυλούν να βγη το αίμα του να μεταλάβουν αυτοί.

Κασιμάτης, Ιωάννης Π. (1958)
Καύσις του Ιούδα ή του Εβραίου

Παλαιότερον εσυνήθιζαν να καίγουν τον «Ιούδα». Έφιαχναν έναν άνθρωπον αχυρένιον και τον εκρεμούσαν εις το προαύλιον της εκκλησίας, από ένα στύλον. Εκεί κρεμασμένον τον πυροβολούσαν πολλές φορές έως ότου πάρη φωτιά. Έτσι έκαιγαν τον Ιούδα. Σήμερον όμως το έθιμον αυτό έχει σχεδόν ξεχασθή.

Μερεμέτη, Δήμητρα (1953)
Παλιά οι Μωαμεθανοί και οι Χριστιανοί εζούσαν εδώ μαζί. Μια φορά ο Χριστός εκτύπησε με το ραβδί του και εβγήκε από την γην άφθονο νερό. Μετά ο Μωάμεθ επήρε ένα μέρος, έσκαψε και έχωσε εκεί δέκα ασκιά γεμάτα κρασί. Εκάλεσε το Χριστό και του λέει: Εσύ εκτύπησες και εβγήκε νερό. Πρόσεξε όμως, εγώ θα δώσω μια και θα βγη κρασί. Τότε λοιπόν ο Μωάμεθ εκτύπησε και δεν εβγήκε τίποτε, διότι τα γουρούνια είχαν...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1964)
Η ζγουραφιά του Χριστού

Σαν εμ’ηνυσεν ο Άγαρος στο Χριστό να πάη στον τόπο ντου και δεν επήγε, ήπεψε δυό τρεις ζγουράφους να κάμουνε τη ζγουραφιά ντου, να του την πάνε. Πάνε οι ζγουράφοι κι αρχίζουνε να ζγουραφίζουνε. Να τόνε ξανάξουνε να τώσε φανή κόκκινος, να τόνι ζγουραφίσουνε. Να γυρίσουνε να τόνε ξαναδούνε να τώσε φανή κίτρινος. Κάθα φορά απού ΄θελα να γυρίσουνε να τόνε δούνε τως εφαίνουντονέ να αλλιώτικος και δεν εμπορούσανε...

Λιουδάκη, Μαρία (1938)
Σαρμιθιέρος. Αυτό το ψάρι ήτανε άγριο πρωτύτερα κι όποιονε χτυπούσε, πέθαινε. Το ‘πιασε λοιπόν ο Χριστός κι από τότε ημέρεψε. Απάνω του έχει δυο μαυράδια, που είναι τ’ αποτυπώματα (δαχτυλιές) από τα δάχτυλα του Χριστού, που το ‘πιασε. Φτάνει ως 1 – 2 οκάδες. Το λένε σαλπιέρο (σαν Πέτρος) επειδή ο ψαράς Αγ. Πέτρος το ‘βγαλε, το έδειξε του Χριστού και ΄κείνος το ευλόγησε.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)
Τα κατά την Λαμπροφόρον Ανάστασιν

Σημειώσεως άξιον και το εξής: ότι αι δάφναι διατηρούνται μέχρι της αποδόσεως οπότε λαμβάνονται; το δ’ εσπέρας εκείνο καίουν τινάς τας δε λοιπάς το πρωΐ την παραμονήν του Αγίου Ιωάννου, οπότε πηδώντες οσάκις καίουν άνωθεν λέγουν «να καούνε ψύλλοι μας και τα κορύδια μας». Κατά την παράδοσιν της Σινώπης η δάφνη τίθεται προς καταπάτησιν διότι επ’ αυτών εκρεμάσθη ο Ιούδας, διατηρούνται 40 ημέρας όπως γίνηται...

Χορτόπουλος, Π. (1876)
Χριστός

Σταυράγκαθον (το)= ακάνθια εκβάλλον αιματόχρονου χυμόν εκκοπτόμενο. Λέγεται δι’ ότι βγάζει αίμα, διότι δι’ αυτώ εστεφανώθη ο Χριστός.

Ζαράφτης, Ιωάννης
Σταυραγκάθθι – το= αγκάθα μονόχρονη, πολύ φουντωτή που βγαίνει στα καλλιεργημένα χωράφια. Βγάζει χυμό στο αίμα, γι’ αυτό τη λένε και ματαγκάθθα. Παράδοση: Με το σταυραγγάζζιν έκαμαν το στεφάνιν του Χριστού γι’ αυτό δα βγκάλλdει γαίμα.

Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932)
Ελληνικές Παραδόσεις Η βρύση του Ιούδα

Στη Κατρανίτσα της Μακεδονίας, ως μια ώρα από το χωριό, είνε μια βρύσις που τη λένε το νερό του Γιούδα. Το νερό της βρύσης αυτής είνε υπόπικρο και υφάλμηρο, επίσης δε τα λιθάρια εκεί γύρω είνε μαυρισμένα. Για το παράξενο αυτό νερό οι χωρικοί διηγούνται τον εξής μύθο: «Όταν σταυρώθηκε ο Χριστός, ο Ιούδας, μετανόησε και πήγε να κρεμαστή. Μα ο θάνατος δεν ήθελε να τον πλησιάση, ο Χάρος δεν ήθελε να τον...

Άγνωστος συλλογέας (1929)
Στην εκφορά του Επιταφίου τη Μ. Παρασκευή πριν από 60 – 70 χρόνια, ενώ περνούσαν τον Επιτάφιο από το σπίτι ενός μπέη Τούρκου εκένωσαν ένα δοχείο ακαθαρσίες επάνω στον Επιτάφιο. Από τότε έπαυσε να γίνεται περιφορά σε μεγάλη γύρα. Το σπίτι του Μπέη ξεπατώθ’κε.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1953)
Στις 23 του Μάρτη εφίλησε πρώτη φορά ο Ιούδας το Χριστό για να τον προδώση. Κείνη την ημέρα ό,τι κλώνο κόψης και κουτσομυτίσης το δέντρο, ξεραίνεται το δέντρο. Επίσης όποιο κλωνί φυτέψης στη γη πιάνει.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Στις τρεις ημέρες πριν γεννηθή ο Χριστός μαθεύτηκε πως θα γεννηθή κι έπιασε ο Ηρώδης κι έσφαξε ούλες τις γκαστρωμένες και τήραγε τα παιδιά που έβγαλε από την κοιλιά τους να ιδή ποιο είναι ο Χριστός και όταν γεννήθηκε ο Χριστός ούλα τα παιδάκια αναστηθήκανε.

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
Στις τρεις ημέρες πριν γεννηθή ο Χριστός μαθεύτηκε πως θα γεννηθή κι έπιασε ο Ηρώδης κι έσφαξε ούλες τις γκαστρωμένες και τήραγε τα παιδιά που έβγαλε από την κοιλιά τους να ιδή ποιο είναι ο Χριστός και όταν γεννήθηκε ο Χριστός ούλα τα παιδάκια αναστηθήκανε.

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
Στο Ξυλόκαστρο

Στο Ξυλόκαστρο πιστεύουν πως τη Μεγάλη Παρασκευή όποιο δέντρο ή κλαρί χτυπήση κανένας με τσεκούρι, έστω και ελαφρυά, το δέντρο αυτό θα ξεραθή γιατί επάνω σε ξύλο σταυρώθηκε αυτή την ημέρα ο Χριστός!

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Τα αυγά της Μεγάλης Πέμπτης τα βάφομε κόκκινα γιατί λένε πως μια γριά της είπαν ότι ανεστήθηκε ο Χριστός κι αυτή είπε: «Μπα, δεν ανεστήθηκε! Αν ανεστήθηκε να κοκκινίσουν τ’ αυγά που ‘χω στο καλάθι. Τ’ αυγά αμέσως κοκκινίσανε. Κι αυτή τότε το πίστεψε πως ανεστήθηκε ο Χριστός. Κι από τότε βάφουν τ΄αυγά».

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)
Τα λεμπούνια πρώτα ήτο γλυκά δεν ηθέλαν (ν)α τα πας στη θάλασσα κ’ ύστερα ‘α τα φας τώρα όμως πρέπει για να γλυκάνουν ά τα πας τρεις μέρες στη θάλασσα κ’ ύστερα (ν)α τα πλύνης και γλυκαίνουν έγιναν πικρά γιατί όταν κυνηούσαν το Χριστό οι Οβραίοι ήτο ένα χωράφι με λεμπούνια κ’ ήμπε μέσα κι αυτά σπούσαν και μιλούσαν και βρήκαν το Χριστό οι Οβραίοι.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Τα μεσάνυχτα λειτουργάει ο Χριστός, οπότε και οι ποταμοί δεν τρέχουν.

Ζήκος, Αστέριος (1892)
Τα φαρμακερά ερπετά κ’ ι όλα τ’ άγιρ’ζια (άγρια) ζούμπερα που κεντρώνουν, ξερνούν το φαρμάκιν τους κάθε Παρασ’ σεβζή (Παρασκευή) με τα πάθη του Χριστού.

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Τη Μ. βδομάδα οι Οβριγοί κυνηγούν το Χριστό. Τόνε σταυρώνουν. Παίρνουνι ένα κέρατο κι κάνουνι τάχα το κλάμα του Χριστού. Έχουνι κι ένα μικρέλι κι το βάν’ νε και τσιρίζ’. Την Πρωτοσταυριά, θα πάρ’ν οι Οβριγοί έναν πετεινό που τον θρέφ’νε, και κείν’ dη μέρα τον σφάζουν κι τον τρυπούν και τσιρίζει. Και τον πάνε, δώρο τάχα, στις Χριστιανοί.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)
Τη Μεγάλη Παρασκευή δε λούζοντ, ούτε κάνουνε καμμιά δουλειά. Το πρωί, σα θα γυρίσουνε από τα ξωκκλήσια όπου θα ξενυχτίσουνε, θα πάνε στο σπίτι τους, θα σαρώσουν ένα γύρο και θα μαζέψουν ασβόγερα απ’ έξω από τα χωράφια και μ’ ευτούνο θα ξαραχνιάσουνε το σπίτι, όπως τόχουνε αντέτι (συνήθειο). Λένε πως ο Χριστός, όταν τον κυνηγάγανε οι Οβραίοι πήγε και κρύφτηκε πίσω από τον ασβόγερα κι εκείνος άνοιξε...

Ταρσούλη, Γεωργία (1938)

Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση Θ"

Χριστός Σταυράγκαθον (το)= ακάνθια εκβάλλον αιματόχρονου χυμόν εκκοπτόμενο. Λέγεται δι’ ότι βγάζει αίμα, διότι δι’ αυτώ εστεφανώθη ο Χριστός. ﻿

Τα μεσάνυχτα λειτουργάει ο Χριστός, οπότε και οι ποταμοί δεν τρέχουν. ﻿

Τα φαρμακερά ερπετά κ’ ι όλα τ’ άγιρ’ζια (άγρια) ζούμπερα που κεντρώνουν, ξερνούν το φαρμάκιν τους κάθε Παρασ’ σεβζή (Παρασκευή) με τα πάθη του Χριστού. ﻿

Χριστός

Σταυράγκαθον (το)= ακάνθια εκβάλλον αιματόχρονου χυμόν εκκοπτόμενο. Λέγεται δι’ ότι βγάζει αίμα, διότι δι’ αυτώ εστεφανώθη ο Χριστός.

Τα μεσάνυχτα λειτουργάει ο Χριστός, οπότε και οι ποταμοί δεν τρέχουν.

Τα φαρμακερά ερπετά κ’ ι όλα τ’ άγιρ’ζια (άγρια) ζούμπερα που κεντρώνουν, ξερνούν το φαρμάκιν τους κάθε Παρασ’ σεβζή (Παρασκευή) με τα πάθη του Χριστού.