Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λουλάκης, Σταύρος Μ."
-
Εbήκε κ' εβγήκε τα και ποδιαdράπηκε τα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί των μη εντρεπομένων καθόλου διά τας κακάς των πράξεις -
Εάν σε πούνε μεθυσμένο, πιάσ' το τοίχο πήγαινε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Τουτέστιν οσάκις υπό πολλών αποδοθή εις τινα μομφή τις οφείλει ούτος να υποχωρή και ουδεμίαν αντίρρησιν να φέρη -
Εβατσίστη η γρα στα σύκα κ' εμπαινόβγαινε τι εζήτα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί των εχόντων την κακήν συνήθειαν να ζητώσι πάντοτε παρά του αυτού ανθρώπου τι -
Εγώ 'πεμπα το σκύλλο μου και ο σκύλλος την ορά του και ο σκύλλος ήτο κούντουρος κ' επήε μοναχός του
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί των σφόδρα οκνηρών οίτινες πολλάς προφάσεις ευρίσκουσι διά να αποφύγουν την εκτέλεσιν έργου τινός -
Εγώ που 'χω τα μαλλιά θα βρώ και το χτένι
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Έκαστος είναι υπεύθυνος διά τας πράξεις του -
Εγώ σου 'πα γθιέ μου να 'χης χίλια πρόβατα, σα(ν) δε(ν) θέλης, ορά μην αποτάξης
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Παροιμία παραινετική των γονέων προς τα τέκνα -
Εδά σε θέλω κάβουρα, να προπατής 'ςτα κάρβουνα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Εν τοις κινδύνοις και ταις δειναίς περιστάσεις διακρίνεται ο ικανός -
Είχα το παιδί κ' είχα τη χαρά κ' ήψηνα του πέντε αυγά κ' ήτρωγα τα τέσσερα κι' απου τ' άλλου το μισό κι' απου τ' άλλο το gορκό
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί των πλεονεκτών και των λίαν φαιδωλών -
Εκειά που βγήκε κ΄ η αίγα, θα βγη και το ρίφι
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Τα ελαττώματα και τας έξεις (καλάς ή κακάς) των γονέων αποκτώσι και τα τέκνα των -
Εκειά που δε(ν) σε σπέρνουνε, μη πηαίνεις να φυτρώνης
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί εκείνων οίτινες εμβαίνουσιν εις υποθέσεις εις ας ουδεμίαν έχουσιν θέσιν -
Εκειά που πεταλώνου τ' άλογα, οι μυίγες μη σιμώνου
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί εκείνων, οίτινες επεμβαίνουσιν εις τας ξένας υποθέσεις -
Εμέ το κάνεις τ' αρφανού, παιδιά θα κάμηε να το βρουν
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Δεν πρέπει επ' ουδενί λόγω να βλάπτωμεν και να συκοφαντώμεν τα ορφανά διότι πιθανόν και ημείς ν' αποκτήσωμεν τέκνα, άτινα δυνατόν να πάθωσι το ίδιον -
Εξεπέρασε τον αλλοτινό. Βρεμένο 'ναι; Λέει Όχι: Εδώ λαλείτε με
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Επί των λίαν οκνηρών -
Επάτησεν ο Άγουστος, η άκρα του χειμώνα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Επήρεν τονε ο ποταμός κ' η θάλασσα λαλεί τον
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί των τελείως καταστρεφομένων -
Εύκαιρο σακκί ορθό δεν στέκει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Πρέπει ν΄αμείβωμεν επαρκώς τους εργαζόμενους και επαρκώς να τρέφωμεν αυτούς -
Εύκαιρος δούλος δεξιά χέρα του χωριού
Λουλάκης, Σταύρος Μ. -
Ευρήκε χωριό με χωρίς σκύλλο
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί εκείνων οίτινες δεν υπακούουσιν εις τους ανωτέρους των -
Ζήσε μαύρε μου να φας το Μάϊ χόρτα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Επί των ενθαρρούντων άλλους εις δεινάς περιστάσεις