Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λουλάκης, Σταύρος Μ."
-
Γαμπρός υγιός δεν γίνεται, κ' νύφφη θυγατέρα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Γιαμπρός η προς τους πραγματικούς γονείς των τέκνων αγάπη, της προς την πεθεράν κ' πεθερόν. Τουτέστιν περισσότερον τα τέκνα ηλικιωθέντα και νυμφευθέντα αγαπώσι τους γνησίους γονείς των ή τους γονείς των συζύγων των (τα ... -
Για δες τε ρούχα τα φορεί ή έχει και στη κασέλλα γάιδαρος είν' ο γάιδαρος ανε φορεί και σέλλα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ο μικροπρεπής και πλούσιος να γίνει και πλούσιος να ενδύεται διατελεί να παραμένη ο αυτός -
Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Επί του εκτελούντος δια πράξεις, εξ' ων η μια του ανήκει, η δε ετέρα πάς ανάγκην πρέπει ν' ανήκη εις έτερον, κατά διανομήν περιουσίας ή μοιραστής ή εκλογέος πρέπει να είναι τις, δεν δύναται να τα έχη αμφότερα -
Γούγιας του που δεν έχει νύχια να ξυστή
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Αλλοίμονον εις εκείνον όστις δια των ιδίων του δυνάμεων δε δύναται να εργασθή -
Δε ήκλανε και ντραπή μονό κλασε και γέλασε
Λουλάκης, Σταύρος Μ.Ερμηνεία: Εκ εκείνων όστις όταν λέγουν την αλήθειαν αντί να μετανοήση δια το σφάλμα του τουναντίον γελά -
Δείρε το(ν) καλό να γίνη καλύτερος, δείρε το(ν) κακό να γίνη χειρότερος
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Οι μεν φύσει αγαθοί τιμωρούμενοι δια την πράξιν των διορθούνται, οι δε φύσει φαύλει τιμωρούμενοι εξαγριούνται περισσότερον -
Δεν είνα πράμα να πονή σαν την παντέρμη πείνω, π' ομπρός κτυπά στα γόνατα κ' ύστερα 'ς την κατίνα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Κατίνα = ράχινΙΙΣυνοδεύεται από κείμενο... -
Δεν είναι αυγό, μόνο το 'κανε η όρνιθα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Λέγεται επί την εν συζητήσει λεγόντων τα αυτά αλλά κατά διάφορον γλωσσικήν έκφρασιν. -
Δεν ήθελε η γρα να παντρευτή μόνο 'θελε και την πόλη προυκί
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί εκείνην οίτινες δεν αρκούνται εις όσα τοις προσφέρουσι καίτοι και αλήθειαν δεν αρμόζουσιν εις αυτούς -
Εbήκε κ' εβγήκε τα και ποδιαdράπηκε τα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί των μη εντρεπομένων καθόλου διά τας κακάς των πράξεις -
Εάν σε πούνε μεθυσμένο, πιάσ' το τοίχο πήγαινε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Τουτέστιν οσάκις υπό πολλών αποδοθή εις τινα μομφή τις οφείλει ούτος να υποχωρή και ουδεμίαν αντίρρησιν να φέρη -
Εβατσίστη η γρα στα σύκα κ' εμπαινόβγαινε τι εζήτα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί των εχόντων την κακήν συνήθειαν να ζητώσι πάντοτε παρά του αυτού ανθρώπου τι -
Εγώ 'πεμπα το σκύλλο μου και ο σκύλλος την ορά του και ο σκύλλος ήτο κούντουρος κ' επήε μοναχός του
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί των σφόδρα οκνηρών οίτινες πολλάς προφάσεις ευρίσκουσι διά να αποφύγουν την εκτέλεσιν έργου τινός -
Εγώ που 'χω τα μαλλιά θα βρώ και το χτένι
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Έκαστος είναι υπεύθυνος διά τας πράξεις του -
Εγώ σου 'πα γθιέ μου να 'χης χίλια πρόβατα, σα(ν) δε(ν) θέλης, ορά μην αποτάξης
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Παροιμία παραινετική των γονέων προς τα τέκνα -
Εδά σε θέλω κάβουρα, να προπατής 'ςτα κάρβουνα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Εν τοις κινδύνοις και ταις δειναίς περιστάσεις διακρίνεται ο ικανός -
Είχα το παιδί κ' είχα τη χαρά κ' ήψηνα του πέντε αυγά κ' ήτρωγα τα τέσσερα κι' απου τ' άλλου το μισό κι' απου τ' άλλο το gορκό
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί των πλεονεκτών και των λίαν φαιδωλών -
Εκειά που βγήκε κ΄ η αίγα, θα βγη και το ρίφι
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Τα ελαττώματα και τας έξεις (καλάς ή κακάς) των γονέων αποκτώσι και τα τέκνα των