Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λουλάκης, Σταύρος Μ."
-
Λια τα μεταξωτά βρακιά 'πιδέξα σκέλια θένε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί εκείνων οίτινες δεν δύναται να φανώσιν αντάξιοι της θέσεως την η τύχη δημιουργεί εις αυτούς -
Λούζεις με, κτινίζεις με, ξέρω ποια 'ναι η μάννα μου
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Λωρα καλή παπά, κουκκιά σπέρνω, και πως τα καλοπερνας; Καλόψητα είναι αυτά
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί των παντών απροσεκτων οσάκις οι άλλοι ομιλούσιν εις αυτους -
Μάθια τι είδανε, καρδιά και θεραπάει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Μετά την συνάντησιν δύο προσώπων στενώς συνδεδεμένων αι καρδίαι θεραπεύονται -
Μάρτις, γδάρτης και παλουκοκάφτης
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Λέγεται ούτω ο Μάρτιος διά το πολύ ψύχος ένεκα του οποίου και πολλά ξύλα οι χωρικοί και αυτού καίουσι -
Μαγιού βροντές λαγού πορδές
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Μαθημένο 'ναι τ' αρνί, να κουρεύγηται να ζη
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Κατά τας δεινας περιστάσεις έκαστος καταφεύγει εις το σύνηθες έργον του -
Μακαρούνια θές πουλί μου, πλέρωνέ τα Νικολή μου
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται περί εκείνων, οίτινες διαπράττοντες πράξίν τινα (ως επί τό πλείστον κακήν) υφίστανται τά επακόλουθα αυτής -
Με τα χείληα πού 'χω σε φιλώ, με όσας δυνάμεις έχω σε βοηθώ
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Με το μέτρο πάει ο Πέτρος
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί την καλής ρυθμιζόντων τα καντών -
Με το ξερό ξύλο καίγεται και το χλωρό
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Μετά των ενόχων πάσχουσι ενοίοτε και οι αθώοι -
Μη δίδη ο Θιός εις το παιδί, τα βάνει ο νους τση μάννας
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Πλείωτα η μήτηρ επί τη απουσία του τέκνου της πράττει και φαντάζεται -
Μη κάνης, μη σου κάνουνε, μη πης να μη σου πούνε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί των αντεκδικουμένων αλλήλους -
Μια ζωή τη κρυμμένη καλλιά ξεμπερδεμένη
Λουλάκης, Σταύρος Μ. -
Μικρό μικρό τ' αλώνι σου και ας εί μοναχικό σου
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Μούδε μαύρο, μούδε γαλανό
Λουλάκης, Σταύρος Μ. -
Μωρέ ψωμί δεν έχομε το ξένο τι τον θέλεις
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Υφίσταται μύθος καθ' ον πτωχός τις ανήρ έφερεν εις τον οίκον του ξένον διά να τον φιλεξενήση. Η σύζυγος μη δυναμένη να περιποιηθή τον ξένον είπε μετ' αγανακτήσεως προς τον σύζυγον την ανωτέρω παροιμίαν ήτις εξακολουθεί ... -
Να 'ρθη θέλει κι ο κόμπος στο κτένι
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί απειλών των αντεκδικουμένων -
Νά 'χαμε κ' είdα νά 'χαμε, σαράντα αυγά σφουgάτα, και μνιά χειρομυλόπιττα σα(ν) τ' αλωνιού τον πάτο
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί των λαιμάργων ευχομένων ν' αποκτήσουν τ' ανωτέρω