Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λουλάκης, Σταύρος Μ."
-
Σα (ν) δε(ν) θέλω να ζυμώσω, πέντε μέρες κοσκινίζω
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί την προσποιουμένην ότι θα πράξωσι, ό,τι βραδύνουσιοδομης, όπερ δεικνύει ότι ουδόλως σκέπτονται να εκτελέσωσι -
Σα γκάμ' Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα, χαρά σ΄ εκείνο το ζευγά που χει πολλά σπαρμένα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. -
Σα γκάμη ο Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα ξίζουν και σε τα λούρα σου τ' ασημοκουκλωμένα
Λουλάκης, Σταύρος Μ.Σημείωση: Μια φορά τον ένας βασιλιάς κ΄επήε κ΄ήκαμε νιόλουρα χρυσά κ΄ύστερα εμάζωξ΄όλους τους ζευγάδες και ρώτα ένα ένα πόνο κάνουνε τα νιόλουρα. Δώσ΄δώσ΄του δεν ηύρηκε κιανένα να του πή πόσο κάνουνε. Ύστερα ήρθε ένας και ... -
Σα δεν ήξερες να φαίνης τα μασούργια κίντα τα θέλεις
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί ανθρώπων, οίτινες επιδίδονται εις τι έργων εις ο δεν είναι επιτήδειος και οίτινες αι είναι επόμενον αποτυγχάνουσι -
Σα θές να δής τον άνθρωπο, πές την αθιβολή του
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Πολλάκις ενώ ομιλούμεν περί τινος συμβαίνει όντος κατά τύχην να παρουσιασθή ενώπιόν μας. και τότε λέγεται η ανωτέρω παροιμία -
Σάββατο κίνα τη δουλειά και μην την ξετελεύγης
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Σάν πάρη ο ήλιος τα ξεχύματα, πεζούς δεν ανιμένει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται περι εκείνων, οίτινες εκκινούσιν εκ των αγρών των, σε πλέον ο ήλιος δύων ευρίσκεταο εις τον ορίζοντα. Γρενικώς λέγεται επί τον αργοπορούντων -
Σαν δεν ήξερες να φαίνης τα μασούργια κίντα τα θέλεις
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Σαν θες να δης τον άνθρωπο ψηλά ψηλά τον κάτσε, κι' ανέ κουνή τα πόδια του για κουζουλό τον γράψε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται συνήθως επί των τρελλών και αφρόνως φερομένων -
Σαρανταπέντε Γιάννηδες ονούς κοκόρου γνώσι
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεαι επί των εχόντων το όνομα Γιάννης περί των οποίων επικρατεί η ιδέα ότι ελαχίστην γνώσιν έχουσι. Κυρίως λέγεται μεταξύ παίδων κ' παιδιαίς -
Σκότωσέ μ', αγά, ν' αγιάσης
Λουλάκης, Σταύρος Μ.Ερμηνεία: Όταν τις επάνω στο δίκιο του ευρίσκει τον μπελά του -
Σκότωσέ με αγά ν' αγιάσης
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται περί εκείνων, ... ελεινήν κατάστασιν έχουσι περιέλθει ώστε προτιμότερα είναι δι' αυτούς ο θάνατος ή η ζωή -
Στέκω και συλλογίζομαι ωσάν το συναξάρι πως είν' η θάλασσα αλμυρή κι ανάλατο το ψάρι
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Συναξάρι = είδος μικρου ζώου εν τοις αγροίς -
Στην αμαρτωλή(ν) τη χώρα βρέχει το Μάϊ
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Και τω όντι εις αι χώρας ο χειμών είναι αχνός κατά τον Μάϊον, μεγάλην καταστροφήν επιφέρει εκ τα σπαρτά, άτινα καθ' ολοημερίαν καταστρέφει -
Στο μεταγιάγερμα η ψείρα κι ο λάγος φοβάται
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Τούτεστι η κακή πράξις δις επαναλαμβανομένη ανακαλύπτεται ενωρίς -
Στο πόλεμο άρματα δεν δανείζουνται
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Εις τας δεινάς περιστάσεις έκαστος πρέπει ν' αρκείται εις τα εαυτού -
Στου κασσίδη την αυλή γάϊδαρος ψυχομαχεί κι ο κασσίδης τόνε γδέρνει και η κασσίδαινα του γέρνει και τα κασσιδάκια τρώνε ώ κασσίδη είντα καλό ' ναι
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Συνήθως λέγεται μόνον υπό των παίδων καθυβριζομένων αλλήλους -
Στω(ν) κουζουλώ(ν) την κεφαλή μαθαίνουνε οι μπαρμπέρηδες
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί των υπό των άλλων εκμεταλλευομένων