Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λουλάκης, Σταύρος Μ."
-
Ζήσε μαύρε μου να φας το Μάϊ χόρτα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Επί των ενθαρρούντων άλλους εις δεινάς περιστάσεις -
Η δουλειά και το φαϊ ντροπή δέ θένε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Θένε = θέλουν. Έργον ουδέν όνειδος -
Η καλή νοικοκερά με το κουτάλι κλώθει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ο θέλων να κάμη τι παστοιοτρόπως εξωρίσκει τα μέσα -
Η νύφφη απουστά γεννηθή τση πεθθεράς τση μνοιάζει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Ή ζευγάς ζευγάς ή καθάριος μυλωνάς
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Εις εν επάγγελμα πρέπει τις να επιδίδεται και ουχί εις πολλά -
Ή πράξε ή μετάπραξε ή που το γκόσμον λείψε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. -
Ή πράξε ή μετάπραξε ή που τον κόσμο λείψε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Ήκαμα γώ και γούμενος ήκαμα και κελάρης
Λουλάκης, Σταύρος Μ. -
Θέλει ας βρέξη, θέλει ας χιονίση, δεν με γνοιάζει τέσσερα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Θέλει ο Θεός και φταίνε οι μήνες κι αμποδίζουν τα φεγγάρια
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Επί των προσποιούμενων ότι θα πράζωσι τι αλλά όμως ουδέ το τοιούτον σκέπτονται -
Θές, δε(ν) θές παπά, βλοήσου
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί των απαιτητικών και παρ' άλλων ζητούντων πράγματα αδύνατα -
Θώργειε νούγια, έπαιρνε παννί
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Ίσαμε κ' εθερίζαμε Βασίλη και Βασίλη κ' εδά 'που 'πολωνέψαμε όξω μωρέ κασσίδη
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί ανθρώπων αγνωμόνων κι' αχαρίστων οίτινες προς τους βοηθούντας αυτούς απηνώς και σκληρής φαίνονται -
Ίχι να τό 'χη η κεφαλή να κατεβάζη ψείρες
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Εκ φύσεως ο άνθρωπος έχει πολλάς αρετάς ας ουδείς φύσει κακός δίναται να τας αποκτήση -
Κ' η καλή ξυλειά δέκα γρόσια 'ναι κ' η κακή ξυλειά δέκα γρόσια 'ναι
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Κάθε πράμα στο(ν) καιρό του και τον Άγουστο τα σύκα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Λέγεται επί εκείνων οίτινες πράττουσι τι εις την κατάλληλον καιρόν -
Κάθε σκεπάρνι μπροστά του τα πελεκούδια σερνει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Έκαστος φροντίζει δια τα εαυτου