Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λουλάκης, Σταύρος Μ."
-
Τ' αγαπά η ψή τ' αθρώπου το καλύτερο του κόσμου
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Τ' αμπέλι θέλει κλάδεμα και το περβόλι σκάμμα, κι η κωπελλιά, όταν'ρθη ο καιρός τση, θέλει άνδρα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Τα δα γώ στο μεγαδί άθρωπος να μη ντα δή
Λουλάκης, Σταύρος Μ. -
Τα θέλ' ο Γιάννης τση Μαργιάς θωρή η Μαργιά στο Γιάννη
Λουλάκης, Σταύρος Μ. -
Τα θέλ' ο Γιάννης τση Μαργιάς, θωρεί η Μαργιά στο Γιάννη
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Όπως και αλλού μηχανάται και εύχεται κακόν, υφίσταται τούτο -
Τα πολλά λόγια, φτώχεια
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Αι διεξοδικαί συζητήσεις δια ποταπά ζητήματα περιτταί -
Την ημέρα δεν αφάγαμε και τη νύχτα 'βελονιάζαμε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Το γουδί το γουδοχέρι
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Περί εκείνων οίτινες εις το αυτό πράγμαν επιμένουσιν έστω και λελανθασμένον. -
Το δε(ν) θές και γίνεται θέλε το και γίνεται
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Προκειμένου να εκτελέσωμεν μιαν πράξιν εκουσίως είτε ακουσίως καλύτερον είναι να εκτελώμεν χωρίς να δεικνύωμεν καμμιάν μεμψιμοιρίαν -
Το δικό μου παρανόμι πάρε το μικρέ Μανόλη
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί των αποδιδόντων εις άλλους τα εαυτών ελαττώματα -
Το ζώρε βάνει το λαγό 's την τρύπα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί ήτινας υπό ανάγκη μεγάλης ωθούμενοι πράττουσε πράξιν μη αρμόζον σαν επ αυτούς -
Το καλό άλογο το dαλdίζει το γέμι του
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Το καλόν άλογον (φορτηγόν κυρίως) τρεφόμενον επαρκώς εφαγριούται. και μεταφορικώς: επί ευτραφών ανθρώπων -
Το καλό παιδί το πράμα (περιουσία) τι το θέλει; Και το κακό τι το θέλει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Τουτέστι το καλόν παιδίον και αν δεν έχη περιουσίαν θα αποκτήση, ενώ το κακόν και αν έχη θα την απολέση διότι είναι κακόν. Περιτή λοιπόν και δι' αμφότερα -
Το κισιμέτι δε βουλά, τ' ασήμι δε σκουργιαίνει κι ό,τι 'ναι από το πιο γραφτό οπίσω δε γιαγέρνει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Κοινή η τύχη και το μέλλον αόρατον -
Το κοπελλομάθει, δεν το γεροντοξεχάνει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Παν τις νέος μάθη, δεν το λησμονεί και όταν θα γίνη γέρος -
Το μουλάρι σαν γεράση δεν φοβάται τον κυρά
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Το πάθημα, γίνεται μάθημα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Το παιδί σου 'πάντρεψες γείτονα τον ήκαμες
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Οσάκις τα τέκνα νυμφενθώσι λαμβάνουσι θέσιν στη τους γονείς των οίαν ο γείτων προς άλλον γείτονα. Παύουσι δήλουσι μετά τον γάμος αι υποχρεώσεις των γονέων προς τα τέκνα ως και πάσα κηδεμονία -
Το πράμα σ' α(ν)δε(ν) το φας 'ς τον καιρό του μη παινάς
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Προ της ωριμάνσεως των καρπών δεν πρέπει να επαινώμεν αυτούς -
Το(ν) κολυμπητή τόνε ρέγουνται 'ς το έβγα, ό(χ)ι 'ς το έμπα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Έμπα = έμβα