Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λουλάκης, Σταύρος Μ."
-
Εκειά που δε(ν) σε σπέρνουνε, μη πηαίνεις να φυτρώνης
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί εκείνων οίτινες εμβαίνουσιν εις υποθέσεις εις ας ουδεμίαν έχουσιν θέσιν -
Εκειά που πεταλώνου τ' άλογα, οι μυίγες μη σιμώνου
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί εκείνων, οίτινες επεμβαίνουσιν εις τας ξένας υποθέσεις -
Εμέ το κάνεις τ' αρφανού, παιδιά θα κάμηε να το βρουν
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Δεν πρέπει επ' ουδενί λόγω να βλάπτωμεν και να συκοφαντώμεν τα ορφανά διότι πιθανόν και ημείς ν' αποκτήσωμεν τέκνα, άτινα δυνατόν να πάθωσι το ίδιον -
Εξεπέρασε τον αλλοτινό. Βρεμένο 'ναι; Λέει Όχι: Εδώ λαλείτε με
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Επί των λίαν οκνηρών -
Επάτησεν ο Άγουστος, η άκρα του χειμώνα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Επήρεν τονε ο ποταμός κ' η θάλασσα λαλεί τον
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί των τελείως καταστρεφομένων -
Εύκαιρο σακκί ορθό δεν στέκει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Πρέπει ν΄αμείβωμεν επαρκώς τους εργαζόμενους και επαρκώς να τρέφωμεν αυτούς -
Εύκαιρος δούλος δεξιά χέρα του χωριού
Λουλάκης, Σταύρος Μ. -
Ευρήκε χωριό με χωρίς σκύλλο
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί εκείνων οίτινες δεν υπακούουσιν εις τους ανωτέρους των -
Ζήσε μαύρε μου να φας το Μάϊ χόρτα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Επί των ενθαρρούντων άλλους εις δεινάς περιστάσεις -
Η δουλειά και το φαϊ ντροπή δέ θένε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Θένε = θέλουν. Έργον ουδέν όνειδος -
Η καλή νοικοκερά με το κουτάλι κλώθει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ο θέλων να κάμη τι παστοιοτρόπως εξωρίσκει τα μέσα -
Η νύφφη απουστά γεννηθή τση πεθθεράς τση μνοιάζει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Ή ζευγάς ζευγάς ή καθάριος μυλωνάς
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Εις εν επάγγελμα πρέπει τις να επιδίδεται και ουχί εις πολλά -
Ή πράξε ή μετάπραξε ή που το γκόσμον λείψε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. -
Ή πράξε ή μετάπραξε ή που τον κόσμο λείψε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Ήκαμα γώ και γούμενος ήκαμα και κελάρης
Λουλάκης, Σταύρος Μ. -
Θέλει ας βρέξη, θέλει ας χιονίση, δεν με γνοιάζει τέσσερα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)