Search

Now showing items 21-30 of 120

Πολλές φορές βλέπαν τα βράδυα οι χωριανοί στα Καστέλια ένα φώς. Το βλέπαν το βράδ’, μα το πρωί δεν ξαίραν που ακριβώς είτανε για να πά να το βρούν. Λέει λοιπόν ένας γέρος, «Στάσ’ να δείς τι θα κάνω. Θα σ’μαδέψω με το τ’φέκ’ μ’ το φώς και θα τ’ αφήσω εκεί όλη νύχτα και το πρωί θα πάρουμε το δρόμο που δείχνει το τ’φεκ’ να το βρούμε». Το σ’μάδεψε λοιπόν από μια bεζούλα και τα΄ν άλλη μέρα ηύραν μια σπηλιά, το Δρακόλακκα και μέσα στ’ σπηλιά τ’ν είκονα τ’ς Αγία Παρασκεύης. Πήκαν λοιπόν ότι «Πρέπει να χτίσουμ’ εδώ εκκλησία». Κι αρχίσαν να τνέ χτίζουν. Το πρώι όμως ότ’ είχαν χτίσ’ τα βρίσκαν βουλιγμένα και τα εργαλεία φεύγαν από κεί και πήγαιναν στ’ gαραμπούσα, στο χωράφ’ μιανής Μαγδαληνής. Και το φώς ήφευγε κι αύτο απ’ το Δρακολακκά και πήγαινε στ’ gαραμπούσα. Αύτη η Μαγδαληνή είδε στον ύπνο τ’ς τ’ν Αγία Παρασκευή και τ΄ς είπε, πως θέλ’ το σπίτι τ’ς, όχ’ εκεί π’ το χτίζαν, αλλά στο χωράφ’ αυτό τ’ς Μαγδαληνής. Κ’ ήκανε με το ραβδάκ’ τ’ς έναν κύκλο, να τ’ς δείξει το μέρος. Η Μαγδαληνή όμως ξέχασε τ’ όνειρο και μόνο ύστερα από μέρες, όταν είδε με τον άντρα τ’ς το σ’μάδ’ απ’ το θ’μήθηκε κι έτσ’ ηγίν’κε στο μέρος εκείνο η εκκλησία. (Αγία Παρασκευη = Στην Καραμπούσα Πάνορμου, Δρακόλακκα = Λόγω της άγριας περιοχής και του μεγάλου ανοίγματος της σπηλιάς, το μέρος δε μπορούσε παρά να είταν κατοικία δράκου. Γι’ αυτό και την ονόμασαν Δρακόλακκα (λάκκο του δράκου), βουλιγμένα = γκρεμισμένα).

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Η Παναΐα η Κατωγιώτ'σσα που 'ναι κάτω απ' το ηγουμενείο, είταν πρώτα κατώι. Κάθε φορά που μπαίναν οι καλόγριες, βλέπαν ένα φωσάκ'. Το μεσημέρ' πάλ' βλέπαν απ' τη dραπεζαρία π' έτρωγαν όλες μαζί, μιάν άλλ' καλόγρια, ξέν' να βγαίν' απ' το κατώι κ' ήστεκεν εκεί μοναχή τ'ς, μ' ένα θυμιατό στο χέρ'. Λένε, “Κάτι τρέχ' εκεί. Δεν πάμε να δούμε; Κι ηύραν μια εικόμα στον τοίχο ζωγραφισμέν', που τνε πήκαν Κατωγιώτ'σσα επειδή βρέθ'κε στο κατώι. Καθάρισαν λοιπόν το κατώι και βάλαν κι ένα καντηλάκ' να καίει. Ένα βράδ' άκουσ' η ηγουμέν' το πάτωμα κια κτ'πούσε. “Είdα να ναι”, Κατεβαίνουν κ' είταν το καντληλ' σβηστό. Από τότε κάθε φορά που σβήν' το καντήλ', κτ'πά η Παναΐα για ειδοποίησ'. Θέλ' να το 'χούμε πάντοτ' αναμμένο. (Ηγουμενείο = Στο μοναστήρι του Κεχροβουνιού).

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Στο Βρέκαστρο στις δώδεκα τα μεσάνυχτα βγαίν’ ένας μεγάλος- μεγάλος αράπ’ς ίσαμε κεί πάνω. Παρόμοια παράδοση απ’τη Σύρο αναφέρει ο Ν.Πολίτης (Παραδόσεις- τόμ. Α΄, σελ.248)

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1972)

Μια φορά στον Άη- Σώστ’ είπαν κάτ’ γεωργοί και κάναν ζευγάρ’ και κτύπ’ σε τα’ αλέτρι τους σ’ένα κιούπ’. Λένε, < Κάνα κομμάτ’ θα ‘ναι άστο.. Όταν όμως ξανακτύπ’ σε τα’ αλέτρ’ και κοιτάξαν, είταν δυό κιούπια. Λένε, ,Τυχεροί είμαστε. Ήυραμε θησαυρό> . Αλλά προτού τα’ ανοίξουν δε στάξαν αποπάνω αίμα κ’ έτσ’ ηγίν’καν κάρβουνα τα λεφτά.[βλέπε. Προλήψεις]

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Στον Άη – Νικήτα, ανάμεσα στον Κάμπο και στην Ξυνάρα πηγαίναν κάτ’ ζευγάδες. Λέει, «Ξερ’ς κατ’; Εδώ βγαίνουν αγελλούδες». Λέει, «Ας βγούνε όξω κι εγώ τα ‘σιώνω». Κι αρχίσαν τότε και τον κυλούσαν τα ζωτ’κά, αλλά δε χτύπ΄σε. Είταν μαλακά τα γκρεμνά σα μαξιλάρια. Ήκανε το σταυρό τ’ και φύγαν.

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

η Γοργόνα=πλεονέκτης γυνή. (Χώρα).

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1929)

Μέρα μεσημέρ’ είταν, όταν ο Πέτρος ο Λούβαρ’ς άκουσε τ’ φωνή μιας γυναίκας στο Βρέκαστρο και τ’ φώναζε: «Πέτροοο, ήχασε το δρόμοοοο!» Είδε λοιπόν μια γυναίκα άγνωστ’, που κρατούσε μια ομπρέλλα και φοβήθ’κε. Λέει, «Αγελλούδα, είναι και θέλ’ να πάω κοντά τ’ς να μ’ δώκει μια, να με ρίξ’ απ’ τ’ς βράχ’». Κ’ ήκανε να φύγ’, αλλά το ζωτ’κό τον άρχισε στις πετριές.

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Κείνα τα χρόνια που ΄ταν ο πόλεμος με τ'ς Τουρκ', ερχόνταν εδώ αθρώπ' με καΐκια απ' την Μυτιλήν', τ' Χίο, π' τ'ς κυνηγούσαν οι Τούρκ'. Παίρναν μαζί και τ'ς εικόνες, τα πράματα τους κι όσ' απ' αυτά πέσαν στ' θάλασσα τα 'βγαζε το κύμα όξω. Έτσ' ήρθε ήρθε στο γιαλό κ' η Μαλαματένια, που τνέ πήκαν έτσ' γιατί 'ν' από μάλαμα.(Πόλεμος με τ'ς Τουρκ' = Εννοεί την επανάσταση του 1821, Κυνηγούσαν οι Τούρκ' = Προκειται μάλλον για τους κατοίκους της Χίου, που έφυγαν στην καταστροφή του νησιού, Μαλαματένια = Η Παναγία η Μαλαματένια εκκλησία στη Χώρα).

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Κάποιος γύριζε απ’ τ’ Χώρα με το γάιδαρό τ’. Σ’ ένα σταυροδρόμ’ σταματάει ο γάιδαρος και πήγαινε πίσω αντί μπρος. Τι να κάν’, πάει να περάσ’, πίσ’ ο γάιδαρος. Κατεβαίν’ λοιπόν τον ξεστρών’ κι άφησε κει δίπλα τα στρατούρια κι έτσι πέρασε. Γιατί υπάρχουν και αγελλούδες π’ κυνηγούν τ’ς γαϊδάρ’. [ξεστρών= του βγάζει το σαμάρι, στρατούρια= σαμάρι]

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Μια φορά πέρασ’ απ’ τον Καλουμενάδο(7) ένας δεσπότ’ς που ‘χε χολέρα και ζητούσε να τ’ δώσουν νερό ν πιεί, αλλά κανείς δεν πήγαινε να τ’ δώσ’, γιατί φοβούνταν κλείναν τα σπίτια, να μη μπει η αρρώστια μέσα. Ήδωσε τότε ο δεσπότ’ς κάταρα να βουλήξ’(8) το χωριό. Γι’ αυτό και σήμερα ούλα τα σπιτιά τ’ είναι β’ληστά (9). [Καλουμενάδο= Ερειπωμένο χωριό δίπλα στον Κτικάδο, να βουλήξ’= Να γκρεμιστεί, β’ληστά= Γκρεμισμένα (βουληστά)].

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

«
1
2
3
4
5
6
. . .
12
»

Search

Filters

η Γοργόνα=πλεονέκτης γυνή. (Χώρα).