Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 21-40 από 220

Δοξασίες για την Πούλια

Για τις δοξασίες του Ελληνικού λαού τις σχετικές με την Πούλια γράψαμε κι άλλοτε. Ιδού μερικές ακόμα : Ο λαός μας πιστεύει οτι η Πούλι, ο γνωστός αστερισμός της Μικράς Αρκτού, ήταν άλλοτε κλώσσα κι' αργότερα τα κλωσσόπουλα της έγιναν αστέρια, αλλ' απ' αυτά μονάχα τα έξη της έζησαν. Επίσης επικρατεί η δοξασία οτι τα μάγια που αφίνονται στη στέγη των σπιτιών, αν δεν τα ιδή η Πούλια, δεν φέρνουν κανένα...

Άγνωστος συλλογέας (1920)
Το καντύλι της ζωής

Δεν είχεν το καντύλι του λάδι, λένε για κανένα που τον περιποιούντανε πολλά και με γιατρούς κι απόθανε. Υπάρχει παράδοσις πως μέσα σε σπήλιο βαθύάφτει το καντύλι του καθενούς η μοίρα του. Βάνει σε καθένα ωρισμένο ποσό λάδι κι όπου βαστάξη να άφτη βαστά και η ζωή τ' ανθρώπου πούναι δικόν του.

Άγνωστος συλλογέας (1932)
Το βουνό του αίματος

Δια την ανάβασιν εις το όρος του Μυρινούντος έχουν την καλοσύνην και την ευχαρίστησιν να με ακολουθήσουν πέντε σύντροφοι. Είνε νέοι, που έχω απολαύση μαζί των αττικά τοπία, άγνωστα όχι μόνον εις τους αθηναίους, αλλά και εις ερευνητάς τοπιογράφους. Μεταξύ αυτών είνε και ο αγαπημένος Βάσος, τον οποίον έχασα ένα χρόνον τώρα εις τας "αισθαντικάς" πορείας. Μόλις εκδηλώνομεν εις το Μαρκόπουλο την επιθυμίαν...

Άγνωστος συλλογέας (1921)
Τρείς Δρακόλιμναι επι των κορυφών της Πίνδου

Διακρίνονται εν Ηπείρω αι τρείς επι της Πίνδου λίμναι. Περί των λιμνών τούτων, κειμένων επι των τριών υψηλοτάτων της Πίνδου κορυφών, επί του Λύγγου της Τύμφης ή Νύμφης και του Λάκωμνος κατακορύφως ούτως ώστε ουδέν υπεράνω ων να έχωσιν ύψωμα, &&& ο Ελληνικός λαός απέδωκεν εις αυτάς μυθολικάς ιδιότητας, πιστεύσας και ομολογών, ότι ανέκαθεν διαιτώνται εν αυταίς Δράκοι, δι’ο και ωνόμασεν αυτάς Δρακολίμνας....

Κρυστάλλης, Κώστας (1948)
Θεργιά μέσα στη γή

Διηγούνται ακόμη πως εβγήκενένα θεριό σαν ταυτί μαύρο σε μια θέση, που τη λένε Φλαμούρα. Καιρό πολύ γροικούντον το μύσμαν του μέσα στη γής. Μια στιγμή βγήκε και κοίτουντον εκειά χάμαι. Το είδαν οι βοσκοί μα πώς να το σκοτώσουν ; Δεν είχαν τουφέκι μα και κατέχανε, πως όποιος σκοτώσει τέθοιο θεριό ποθαίνει αν τόνε βάλλουνε και στου βουγιού το κέρατο. Στο ύστερο βρήκανε κάποιο Σφυρήδ μόνος πούχενε τουφέκι,...

Άγνωστος συλλογέας (1932)
Ο Άγιος Κασσιανός ΧΙΙΙ

Διηγούνται ότι εις τον Παράδεισον εισήλθε κάποτε και ένας δικηγόρος κατά λάθος ως φαίνεται περιερχόμενος από τα διάφορα διαμερίσματα, συνάντησεν εις μια άκραν και τον Άγιον Κασσιανόν. Γενομένης συζητήσεως ο Άγιος παραπονείτο δια την ασημότητα και την αφάνεια αυτού, εν αντιθέσει προς την επισημότητα και την ισχύν άλλων Αγίων. Ο δικηγόρος έξυνε τα νύχια του από τη χαρά του πως βρήκε δουλειά και επεδοκίμαζε...

Ζευγώλης, Τάσσος Μ. (1950)
δράκους,είς τα παραμύθια τα ανώτερα των θηρίων λέγοντε δράκους, αλλά ταύτα φαντάζονται ως ανθρωπόμορφα τέρατα.

Άγνωστος συλλογέας
Δυό ώρες μακρυά από τον Πύργο της Ηλείας και κοντά στο χωριό Βούναργο, υπάρχει ένα μοναστήρι που λέγεται “Μονή Φραγκοπηδήματος”. Η Μονή αυτή τιμάται με το όνομα του Αγίου Νικολάου και είνε χτισμένη σ' ένα βράχο πολύ υψηλό και απρόσιτο, προ πάντων από το ανατολικό του μέρος. Για το μοναστήρι αυτο΄, οι χωρικοί των περιχώρων λένε οτι το έχτισς ένας Φράγκος, γιατί ο Άγιος Νικόλαος τον βοήθησε να πηδήση...

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Δωδεκαήμερα είναι οι δώδεκα μέρες από τη γέννηση του Χριστού μέχρι της ημέρας των Θεοφανείων. Τότε παρουσιάζονται επί της γής και ενοχλούν τους ανθρώπους διάφορα διαμόνια-κακά πνεύματα, οι λεγόμενοι καλικάντζαροι ή αλλιώς πως κατά τις τυπικές ονομασίες, όπως θα δούμε παρακάτω. Κατά τις ημέρες λοιπόν αυτές ο άνθρωπος διατρέχει πολλούς κινδύνους από τα εξωτικά αυτά και πρέπει να λαβαίνει τα μέτρα του....

Λάδης, Θεοδ. (1938)
Έδηγος για στοιχειά. Στην Αξό που ήτονε παλιά χώρα απού τον καιρό των παλαιών Ελλήνων και των Βενετσάνων εστοιχειωθήκανε πολλά πράματα ετσά λένε πως στη σκάλα τσ' Αγιάς Απακούς (προφήτης Αβακούμ) εκειά π'ανεβοκατεβαίνουνε οι διαβάτες μέσα στο μονοπάτι είναι ένα καζάνι φλουριά στοιχειωμένο κ'είναι τα χείλια του καζανιού αποδιπλωμένα απο το πάτημα. Μα δε φαίνουνται, γη άν τα ιδή κιανείς μια στιγμή,...

Άγνωστος συλλογέας (1925)
Η μοναχή της Εκατονταπυλιανής

Ένα από τα ωραιότερα μνημεία της χριστιανικής μας τέχνης αληθινό καύχημα της Ελληνικής Ορθοδοξίας, είνε και η Εκατονταπυλιανή της Πάρου. Γύρω από την αρχαιοτάτη αυτή εκκλησία πλέκονται διάφορες ιστορίες και θρύλοι. Σημαντικώτερος είνε ο ακόλουθος : Στον καιρό του βασιλέως Λέοντος, πειραταί Άραβες, με ορμητήριο την Κρήτη, έκαναν καταστρεπτικές επιδρομές στα Ελληνικά παράλια και προ πάντων στα νησιά...

Άγνωστος συλλογέας (1929)
Ένα Πλωμαρίτικο καίκι (απο την Μυτιλήνη, ταξίδευε τη νύχτα με φεγγάρι. Ήτανε γαλήνη και τα πανιά του καικιού ρίχνανε τον ίσκιο τους στα ήσυχα νερά. -Αι απο το καίτς. Ποιοι είσαστε σείς; ρώτησε ο καπετάνιος. -Πλουμάρ' καίτσ, είπε ο ναύτης που φύλαγε στην πλώρη. -Ντα έχετε μέσα; -Γαιδούρια τσ' έναν παπά. -Γαιδούρια σείς γαιδούρια μείς. Όρτσα σείς, πόντζα μείς, φώναξε ο καπετάνιος.

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Πως βγαίνει ο ήλιος

Έναν ωραιότατον θρύλον με πολλάς ιστορικάς ενδείξεις ότι συνέβη κάποτε εις την πραγματικότηταν, μας αποστέλλει ένας καλός αναγνώστης μας. Αφορά ένα εξαιρετικόν γεγονός, που συνέβη στην λουλουδένια Κέα, την Τζια. Οι νέοι ας την προσέξουν περισσότερον. Όσο απλό φαίνεται το συμβάν, τόση βαθύτερη είνε η έννοια του. Οι γέροι ακόμη ας παρηγορηθούν. Υπάρχουν τόσα ιστορικά παραδείγματα, όπως συμβαίνει και...

Άγνωστος συλλογέας (1937)
Ένας άλλος Αξικός μια φορά έσκαφτεν κ'εύρηκεν ένα καζάνι κάρβουνα, κατάλαβεν πως είναι στοιχειωμένα φλουριά. Πήρεν μερικά και πήγεν και τάρριξεν μέσα στο βασιλικό δρόμο κ'έκατσεν και περίμενεν μπα θελα περάση κιανείς τυχερός. Περάσανε πολλοί μα πράμα. Ύστερα επέρνανε ένας καβαλάρης. Μια στιγμή σαν έφτασεν στα κάρβουνα πεζέφνει απο τ'άλογον του και πιάνει ένα κάρβουνο και γίνηκεν αμέσως χρυσό φλουρί...

Άγνωστος συλλογέας (1925)
Τα στοιχειά

Ένας άλλος νειρεύτηκεν να πάη να σκάψη σ’ ένα μέρος θα βρή βιός μα πρέπει να σφάξη απάνω μια μάνα με εννηά παιδιά. Μα ποιος το κάνει τέθοιο πράμα; Ύστερα τόπεν σ’ ένα μάγο και τούπεν ‘’κακομοίρη μια κλωσσού με εννηά πουλιά θελά σφάξεις κι’ όχι γυναίκα μα δεν το νοιωσες πάει έχασες σαν τώπες

Άγνωστος συλλογέας (1925)
Ο Χριστός, ο διάβολος και ο γεωργός

Ένας γεωργός, όταν κατά το μεσημέρι τελείωσε το όργωμα στο χωράφι του, κάθισε στο τραπέζι του να γευματίση. Την στιγμή αυτή στάθηκαν από πάνω του αόρατοι, ο Χριστός και ο διάβολος. – Δικός μου είναι αυτός είπε ο Χριστός. Όχι είναι δικός μου του απαντάει ο διάβολος. – Ο Χριστός τότε του λέει: Αν, ο άνθρωπος αυτός, πριν αρχίσει να τρώγη, κάμει το σταυρό του, τότε θα είναι δικός μου, αλλοιώτικα θα είναι...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Ο Γιαννακός κι οι δαιμόνοι

Ένας Γιαννακός απού την Αξό πήε μια βολά στο Γαράζω να πουλήση μιζήθρα, καιρός μεγάλες αποκρές. Άργησε να πουλήση κ’ εγύριζε στο χωριό του αργά, σκοτεινιασμένα. Αναμεσός του δρόμου είνε ο Κόκκινος δέτης, ένας μεγάλος γκρεμός, που ποτέ δε λείπουν από κει οι δαιμόνοι. Ως έφταξεν μπροστά στο δέτη ντακαίρνει η γαϊδάρα του κι αφριματούσε και σφύριζεν από τα ρθούνια και δεν ήθελε να περάση πέρα. Ο Γιαννακός...

Άγνωστος συλλογέας (1926)
Δύο Σύζυγοι

Ένας ευτράπελος τώρα παραβολικός μύθος. Σύντομος είνε αλλά το πνεύμα εκείνου, του αγνώστου ρωμηού που τον εφαντάσθη και τον πρωτοείπε, είνε ασύγκριτο. Στρέφεται γύρω απο το αιώνιο πρόβλημα των παντρεμένων, περί του πώς δηλαδή ημπορούν οι άρρενες να παίρνουν τον "αέρα", να υποτάσσουν τα τρυφερά των ήμισυ. Παντρεύτηκαν λοιπόν δυό φίλοι δυό φιλενάδες κάποτε. Και σαν φίλοι που ήσαν έκαμαν τους γάμους...

Άγνωστος συλλογέας (1939)
Ένας Ζακυνθινός αγαπούσε μια Βασίλω και πήγαινε κάθε μέρα στου Άη Γιαννιού την εκκλησία, άφινε τα παπούτσια του στην πόρτα, στεκότανε μπροστά στου Άγιου τα εικόνισμα κ'έλεγε : “Άη Γιάννη Πρόδρομε, πες της Βασίλως να μαγαπήση” Τάκουσε ο παπάς και κρύφτηκε μια μέρα στο Άγιο Βήμα. Πάει λοιπόν ο ερωτοχτυπημένος πάλι στο εικόνισμα κι αρχίζει τα δικά του : “Αη Γιάννη Πρόδρομε, πες της Βασίλως να μαγαπήση”...

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Ένας καλόγηρος υποκριτής φύλαγε τάχα την σαρακοστή μαζύ με τους άλλους καλογήρους, μα κρυφά έκλεβε τ' αυγά κλειδωνότανε μέσα στο κελί του άναβε ένα κερί και τάψηνε επάνω εις το χερούλι του κλειδιού. Ο ηγούμενος τον υποψιάσθηκε φύλαξε απο... να τα ψήνη έτσι με το χέρι. Μπαίνει μέσα και τον ρωτάει με θυμό γιατί το κάνει αυτό. Ο καλ΄΄ογηρος απεκρίθη ταπεινά. Ο πειρασμός με φώτισε. Πετάχτη τότε ο διάβολος...

Άγνωστος συλλογέας (1930)

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

δράκους,είς τα παραμύθια τα ανώτερα των θηρίων λέγοντε δράκους, αλλά ταύτα φαντάζονται ως ανθρωπόμορφα τέρατα. ﻿

δράκους,είς τα παραμύθια τα ανώτερα των θηρίων λέγοντε δράκους, αλλά ταύτα φαντάζονται ως ανθρωπόμορφα τέρατα.