Ένας Ζακυνθινός αγαπούσε μια Βασίλω και πήγαινε κάθε μέρα στου Άη Γιαννιού την εκκλησία, άφινε τα παπούτσια του στην πόρτα, στεκότανε μπροστά στου Άγιου τα εικόνισμα κ'έλεγε : “Άη Γιάννη Πρόδρομε, πες της Βασίλως να μαγαπήση” Τάκουσε ο παπάς και κρύφτηκε μια μέρα στο Άγιο Βήμα. Πάει λοιπόν ο ερωτοχτυπημένος πάλι στο εικόνισμα κι αρχίζει τα δικά του : “Αη Γιάννη Πρόδρομε, πες της Βασίλως να μαγαπήση” Άξαφνα ακούεται μια φωνή: -Για τα μούτρα σου είναι η Βασίλω; Ο Ζακυνθινός πετάχτηκε μισοπεθαμένος απ' την εκκλησιά, μα τιν να κάνη ξαναγύρισε πίσω να πάρη τα παπούτσια του. Εκεί που τάπαιρνε γύρισε αγριεμμένος και είπε στον Άγιο : -Με τη γλώσσα πούχεις, καλά κάνανε και σου κόψανε το κεφάλι.