Δυό ώρες μακρυά από τον Πύργο της Ηλείας και κοντά στο χωριό Βούναργο, υπάρχει ένα μοναστήρι που λέγεται “Μονή Φραγκοπηδήματος”. Η Μονή αυτή τιμάται με το όνομα του Αγίου Νικολάου και είνε χτισμένη σ' ένα βράχο πολύ υψηλό και απρόσιτο, προ πάντων από το ανατολικό του μέρος. Για το μοναστήρι αυτο΄, οι χωρικοί των περιχώρων λένε οτι το έχτισς ένας Φράγκος, γιατί ο Άγιος Νικόλαος τον βοήθησε να πηδήση με το μουλάρι του το βράχο. Το ιστορικό είχε ως εξής : Επί Τουρκοκρατίας κατοικούσε εκεί ένας Φράγκος, τον οποίον μια μέρα πήραν στο κυνήγι οι Τούρκοι για να τον σκοτώσουν. Για να γλυτώση λοιπόν από τα χέρια τους καβαλλίκεψε το μουλάρι του και επειδή οι διώκται του του είχαν αποκλείσει όλα τα περάσματα, ανέβηκε στο βράχο από το δυτικό μέρος. Μα οι Τούρκοι τον κυνήγησαν κι' εκεί επάνω τον στρίμωξαν κοντά στο ανατολικό μέρος του βράχου, κάτω από το οποίο έχασκε ο γκρεμός. Τότε αυτός καβάλλα στο μουλάρι του, όπως ήταν, επροτίμησε να πηδήξη κάτω στο χάος, παρά να πέση στα χέρια των Τούρκων. Τη στιγμή δε που έκανε το θανασιμο αυτό πήδημα φώναξε : - Άγιε μου Νικόλα, βοήθα με να μη κομματιαστώ και θα σου χτίσω εδωπέρα μια εκκλησία! Φαίνεται οτι πράγματι ο άγιος τον εβοήθησε, γιατί, όταν ο Φράγκος με το υποζύγιό του έφτασε κοντά στο βάθος του γκρεμού, το μουλάρι στάθηκε ολόρθο απάνω σε μια πλάκα, όπου αποτυπωθήκανε τα μπροστινά του πέταλα, χωρίς να πάθη τίποτα ούτε αυτός ούτε ο Φράγκος τίποτε! Τα πέταλα του μουλαριού στην πλάκα φαίνονται ώς σήμερα ακόμα. Ο Φράγκος, μετά τη σωτηρία του, πιστός στο λόφο του, έχτισε το μοναστήρι.