Αναζήτηση
Αποτελέσματα 31-40 από 698
Στούδιν και πετζίν επόμεινα
(1931)
Κόκκαλο και πετσί έμεινα...
Ερμηνεία: Επί μεγάλης ισχνότητος...
Παραλλάγη: Στούδ' και πετζίν επέμ' να...
Παραλλαγή: Στούδ' και πετζίν εγέντον (έγινε)...
Ερμηνεία: Επί μεγάλης ισχνότητος...
Παραλλάγη: Στούδ' και πετζίν επέμ' να...
Παραλλαγή: Στούδ' και πετζίν εγέντον (έγινε)...
Ήντσαν θέλ' το καλό σ' ευτάει σε και κλαις
(1929)
Όποιος θέλει το καλό σου σε κάνει και κλαις. Ο πραγματικώς αγαπών τινά τον συμβουλεύει και επιπλήττε και τιμωρεί παρεκτρεπόμενον...
Ο Θεόν τερεί το ραχίν και θέκ' το χον!
(1931)
Ο Θεός βλέπει το βουνό και ρίχνει το χίονι...
Το μέγα αξίωμα συνεπάγεται και μεγάλας μερίμνας και ευθύνας...
Το μέγα αξίωμα συνεπάγεται και μεγάλας μερίμνας και ευθύνας...
Βούλγαρος έρθεν κ' εδέβεν και σελαμετλίχ' κ' έδωκεν
(1929)
Βούλγαρος ήρθε και πέρασε και χαιρετισμό δεν έδωσε, δηλαδή δεν είπε “καλημέρα”...
Επί του απολιτίστου και σκαιού...
Επί του απολιτίστου και σκαιού...
Ο Θεός τερεί το ραχίν και θέκ' το κουρτούκ
(1931)
Ο Θεός βλέπει το βουνό και ρίχνει τη χιονοστιβάδα...
Το μέγα αξίωμα συνεπάγεται και μεγάλας μερίμνας και ευθύνας...
Το μέγα αξίωμα συνεπάγεται και μεγάλας μερίμνας και ευθύνας...
Ο Θεόν 'ς ραχίν κιορέν θήκ'και το χον!
(1931)
Ο Θεός βλέπει το βουνό και ρίχνει το χίονι...
Το μέγα αξίωμα συνεπάγεται και μεγάλας μερίμνας και ευθύνας...
Το μέγα αξίωμα συνεπάγεται και μεγάλας μερίμνας και ευθύνας...
Τον σκύλλον θυμού και το ραβδίν ΄ς σα χέρα
(1931)
Το σκύλλο θυμήσου και το μπαστούνι ΄ς τα χέρια. Κερ. Παραλλαγαί : Τον σκύλλον άγγεψον και το μαγγούρ΄ ετοίμασο (κάνε έτοιμο το λυσάμπρι = ράβδος φέρουσα εκατέρωθεν δέματα, δι ΄ής δένουν τον σκύλλον) Οφ. Ιδέ 1611, 1625 και 1658...
Γαμπρός υιός 'κι γίνεται και θεγατέρα νύφε
(1929)
Παραλλαγή: Γαμπρός δε γίνεται γιός και νύφη θυγατέρα...
Επί της αγάπης του υιού και της κόρης ανωτέρας του γαμπρού και της νύφης...
Επί της αγάπης του υιού και της κόρης ανωτέρας του γαμπρού και της νύφης...
Είναι βίδα
(1950)
Κατά μεταφοράν από τον κοχλιωτόν ήλον, ο οποίος με την ισίαν ευκολίαν στρέφεται και προς τα κάτω και προς τα άνω, λέγεται η φράσις επί ανθρώπου ασταθούς εις τας σκέψεις και αποφάσεις του, παλιμβούλου και σχεδόν ανισορρόπου, όστις λέγει και ξελέγει...