Search

Now showing items 31-40 of 45127

Ατώρα και τημ παράν τρίβω

Βαλαβάνης, Ι.

Ερμηνεία: Νυν και τόλεπτον τρίβω...
Επί των εν ευπορία αφειδώς σπαταλησάντων νυν πεφεισμένως εν απορία...

Πρό τινων ετών μία διάδοσις, ότι στο ορεινό χωριό της Ναυπακτίας-τη ΜΙΚΡΗ ΠΑΛΟΥΚΟΒΑ-νύν ΛΕΥΚΑ- παρουσιάζεται κατά τας σκοτεινάς νύκτας εις τα γιδοπρόβατα, ένα παράξενο ξωτικό, ένας τράγος με ανθρωπίνην μορφήν, ο οποίος προκαλέι τον πανικόν και τον θάνατον των ανωτέρω ζώων, ανεστάτωσε και κατετάραξε τον κόσμον των ποιμένων.

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)

Εν συνομιλία ποτέ μετ’ αγρότου Αντιπαξίου έμαθον παρ’ αυτού ότι η νήσος (Αντίπαξος) εκλήθη Αλιμπάξοι, διότι, πριν έλθωσιν οι νυν εκεί οικούντες Σουλιώται και Αλβανοί ήτο πλήρης του φυτού αλιπίτσα (είδος φιλοκαλλιάς)

Δένδιας, Μιχαήλ, Α. (1917)

(Στου) Δράκου= πηγή παρα ποτμόν, περιβαλλομένη υπο δάσους, εν ώ εφώλενεν όφις (δράκων), φονευθείς υπ' αγνώστου. Ως παραδέδοται, είτη συνέπεσεν ο δράκων τω λεγομένω στοιχειώ και νύν πιστεύεται ότι η πηγή είναι κατοικία του στοιχειού του δράκου.

Παπαϊωάννου, Κ. (1914)

Άγιστρου- παραγιστρου ή Άξτου-παράξτου τη επέρα 31 Ιουλίου ανάπτην πυρόν αν τας οδούς εν τησ χωρίας, οι δε χωρικοί και νυν ξυναιξί 'ς τέκνους χαιρετούντες τω έλειση Αυγούστου πηδούν άνωθεν εκ φωναίκτες ταύτα εις ς' άλλας αφελείς εδχάς.

Αναγνώστου, Σ. (1902)

σμιρδάκια (τα) Ταύτα πιστεύουσιν ότι είναι βρέφη αβάπτιστα αποθανόντα και εις πνεύματα πονηρά, άλλ' ουκ αεί βλαβερά, μεταβληθέντα. Πιστεύεται δε ότι βόσκουσι τα νύωτα το χόρτον φλουσκούνι.

Παπαϊωάννου, Κωνσταντίνος Ι. (1922)

Το Ντράτσικο βγάνει μαστόροι (τον νυν Δάσκιον). Η Μπότσιανη παππάδες (το νυν χωρίον Ριζώματα). Η Βόσοβα εμπόροι (το νυν χωρίον Σφηκιά) κι η Κόκκοβα μασκαράδες (το νυν χωρίον Πολυδένδρι).

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1975)

Δώδεκα Μονοπωλάδες δέκα τέσσαρες κουβέντες

Μαρινάτος, Σπ. (1918)

Ερμηνεία: Επί ασυμφωνίας των πολλών, οίτινες, όσοι αν ώσι τοσαύτας έχουσι γνώμας...
Μονοπωλάδες = οι κάτοικοι του χωρίου Μονοπωλάτα, οίτινες νυν μεν δεν διχονοούσιν, αγνοώ όμως, αν ήσαν, οίοι νυν είσι, και ότε επλάσθη εις βάρος αυτών η εν λόγω παροιμία...

Αναβάνισσα = κρήνη εν ταν εν Ίμβρω αλυκίδας μυθεύεται οτι αυτόθι ήσαν δυό χωριά πλησίον αλλήλων. Νεανίς δε της εξελθούσα από του ενός χωρίου ήρχετο εις το έτερον, αλλά δεν εύρεν αυτό, διότι είχε καταπιεί αυτό η γή σχισθείσα επιστέψασα η νεανίς εις το χωρίον τςη, δεν εύρε και τούτο, άμα ως εκήλθεν αυτή. Τότε η νεανίς καθήσασα επί πέτρας ωδύρετο μέχρις οι μετεβληθή εις λίθον, αφ' ου ρέει νύν το ύδωρ, και λέγεται Αναβάνισσα.

Μανασσείδης, Συμεών Α. (1882)

Πάντα να έτον Κερεκή, πάντα να έτον γάμος, πάντα να έμουν 'ς ση κυρούμ', να είχα και τον άντρα μ'

Βαλαβάνης, Ι. (1874)

Ερμηνεία: Ειθ ην αεί Κυριακή, είθ' ην αει γάμος, είθ' ην αεί εν τη του πατρός μου οικιά, έχων αυτόθι και και τον άνδρα μου. Ερμηνεία: Επί ραθύμων νυμφών...

«
1
2
3
4
5
6
7
. . .
4513
»