Αναζήτηση

Αποτελέσματα 1-10 από 855

Στην Αρχάγγελο πάνω σ' ένα ανηφορικό βουνό βρίσκεται ένα αρχαίο μοναστηράκι της Παναγίας της Τσαμπίκας που πήρε το όνομα αυτό από μίαν τσάμπα (σπινθήραν) που 'βλεπαν από μακρυά οι διαβάτες πρίν κάμποσα χρόνια. Εδώ πάνω μια γεναίκα σε καιρόν πολέμου άφισε το μωρό της και το εμπιστεύτηκε στην Παναγία λέγοντας της νς κλάματα : “Κυρά και γίνου μάνα και γίνου αδερφή μου. Και γίνου αντραδέρφη μου και θρέψε το παιδί μου”. Η Παναγία που σπλαχνίστηκε το παιδάκι γίνηκε μια μάυρη κατσίκα και το βύζανε ώσπου κι' ήρτεν η μάνα του σαν τέλεψεν ο πόλεμος και το πήρε. Τούτο όπως λέγει και ο κ. Κωνσταντινίδης σχετίζεται με τον αρχαίο μύθο της Αμαλθείας και γι' αυτό ίσως και οι στείρες γυναίκες τη; Ρόδου τάσσουν στην Παναγία την Τσαμπίκα να τες βοηθήση να αποκτήσουν παιδί. Πολλές βοηθά η χάρη της και το παιδί που γεννούν το λέν Τσαμπίκο αν είναι αγόρι και Τσαμπίκα αν είναι κορίτσι.

Βρόντης, Αναστάσιος (1930)

Αθίγγανος ο κατ’ εξοχήν ρυπαρός και βρωμερός. Λέγεται και Ατσίγγανος, Τσιγγάνος και Τσιγγούνης. Ο Αθίγγανος θεωρείται ο μάλλον φιλάργυρος, απατεών και αγύρτης εις τας δοσοληψίας του, εξ ου καθ’ ημάς και το Τσιγγανία και Τσιγγουνία και Τσιγγένης και Τσιγγούνης. Δια τον Αθίγγανον υπάρχει και η εξής λαϊκή παράδοσις. Οι Εβραίοι οι τον Ιησούν Χριστόν συλλαβόντες παρήγγειλαν εις τον Αθίγγανον να κατασκευάση τέσσαρα καρφιά, άτινα θα εχρησιμοποίουν όπως κρεμάσωσι τον Ιησούν. Η Παναγία ηρώτησε τον Αθίγγανον τι κατασκεύαζε εκείνος δε της απεκρίθη ότι κατεργάζεται δια τον Χριστόν καρφία, και ότι ένεκα της καλής του προαιρέσεως (1) κάμνει όχι τέσσαρα, όπως του παρήγγειλαν, αλλά πέντε. Τότε η Παναγιά τον κατηράσθη. Η Παναγιά του είπενε και τον εκαταράστη. Άτε, μωρέ Ατσίγγανε, ποτέ τσιμιά μην κάμης. (Ιδέ και Νεοελ. Αναλ. Τ. Β σελ. 122). Έκτοτε ο κατηραμένος Αθίγγανος πλανάται εις τον Κόσμον ανέστιος. Εις το μοιρολόι του Χριστού, όπερ η γρηούλες απαγγέλουσι την εσπέραν της Μ. Παρασκευής παρά τον Επιτάφιον, η Παναγιά φέρεται λέγουσα: «Χαλκιά, πούκοψες τα καρφιά για τον μονογενή μου» «Τ’ αμόνι σου να τσακκιστή και το σφυρί να σπάση» «Σαν του Σαββάτου τον καπνόν να γέν’ η ελικιά σου».

Δρακίδης, Γεράσιμος Δ. (1937)

Όξω από το χωριό Απόλλωνα έχει ένα μεγάλο σωρό πέτρες που τον λέουν Αναθεματίστρα γιατί εκεί εσκότωσαν με λιθοβολισμούς κάποιον προδότην. Το θεωρεί δε κακό ίστ με σήμερα όποιος Απολλωνιάτης περάση από κει και δε ρίξει πέτρα και δεν πει ανάθεμά τον. Και στα Αλάδερμα υπάρχει μια τέτοια αναθεματίστρα και εκεί ελιθοβόλισαν με βροχήν πετρών μιαν γυναίκα. Ανάθεμά σε προδότρα της λέγουν όσοι περνούν από κει και ρίχνουν τον λίθον του αναθέματος».

Βρόντης, Αναστάσιος (1930)

Όξω που την Αρχίπολη έχει μιαν αρχαία βρύση χτισμένη με μεγάλες πέτρες και την λέουν του Δράκου η βρύση. Στο λαούμι (υδραγωγείον) της βρύσης αυτής κατοικούσεν ένας δράκος που δεν άφινε τες γυναίκες της Παληάς Αρχίπολης να γεμίσουν. Για να πάρουν νερό έπρεπε κάθε βδομά(δ)α να δώσουν στον δράκο να φάη μιάν κοπέλλα.Κάθε Παρασκευήν κατέβαιναν στα κόκκινα ντυμένες όλες οι Αρχιπολενές και ψίκεβγαν την κόρην που ήτον σειρά της να φάη ο Δράκος. Χρόνια πολλά έπερνε το βδομαδιάτικό του αυτό ταίνι ο δράκος ως που τους ελυπήθη ο Άης Δημήτρης και τον εσκότωσεν με τον κοντάριν του Γι’αυτό και οι Αρχιπολενοί έχτισαν στον Άη Δημήτρη μιάν ωραίαν εκκλησιά και κάμνουν στην χάρη του μεγάλο παναύρι. Η παράδοση αυτή όπως και της Νύφης της Σαλάκου έχει μεγάλην σχέσιν με την ελευθέρωσιν της Ανδρομέδας από τον Θησέα και τον φόνον της Χιμαίρας από τον Βελλεροφόντην. Και στην Άτρια της Άη Σιέρου έχει πάνω σε πέτρες κάτι δαχτυλιές και λέσιν πως είναι των δράκων που μένασι σε μια σπηλιά εκειά κοντά. (βρύση= Δράκου βρύση έχει και στο Δερμέν τερέ (Μυλοπόταμος)έξω από την πόλιν Ρόδον και στη Λάρδο).

Βρόντης, Αναστάσιος (1939)

Νειάτα και κάλλη φτείρουνται και πλούτος μπατταλεύγει, μόνο μιά δόξα και τιμή στό κόσμο βασιλεύκει

Δρακίδης, Γεράσιμος Δ. (1917)

Δίνεις τον αδιάκριτο ψωμί, και γυρεύει κι' άλας να το φάη, δίνεις τον πρόσωπο υφάσματος και γυρεύει και αστάρι

Δρακίδης, Γεράσιμος Δ. (1917)

Εγώ στραβώνω και πουλώ και συ βλέπε και 'γόραζε

Δρακίδης, Γεράσιμος Δ. (1917)

Ολλοίς στον δέρνουν δεκοχτώ και δεν τον δέρνει ο νους του, και τους δεκοχτώ κουμπώνει τους και τάχει ο νους του κάμνει

Δρακίδης, Γεράσιμος Δ. (1937)

Που πεινα, ψωμιά θωρεί και που διψά λαγκάδα. Και βρύσες με τα κρυά νερά και με τα σουλουντράνια

Δρακίδης, Γεράσιμος Δ. (1937)

Που πεινα ψωμιά θωρεί και που δηψά λαγκάδια και βρύσες με τα κρυά νερά, και με τα σουλουντράνια

Δρακίδης, Γεράσιμος Δ. (1917)

«
1
2
3
4
. . .
86
»

Αναζήτηση

Φίλτρα

Νειάτα και κάλλη φτείρουνται και πλούτος μπατταλεύγει, μόνο μιά δόξα και τιμή στό κόσμο βασιλεύκει

Δίνεις τον αδιάκριτο ψωμί, και γυρεύει κι' άλας να το φάη, δίνεις τον πρόσωπο υφάσματος και γυρεύει και αστάρι

Εγώ στραβώνω και πουλώ και συ βλέπε και 'γόραζε

Ολλοίς στον δέρνουν δεκοχτώ και δεν τον δέρνει ο νους του, και τους δεκοχτώ κουμπώνει τους και τάχει ο νους του κάμνει

Που πεινα, ψωμιά θωρεί και που διψά λαγκάδα. Και βρύσες με τα κρυά νερά και με τα σουλουντράνια

Που πεινα ψωμιά θωρεί και που δηψά λαγκάδια και βρύσες με τα κρυά νερά, και με τα σουλουντράνια