Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λουλάκης, Σταύρος Μ."
-
Το κοπελλομάθει, δεν το γεροντοξεχάνει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Παν τις νέος μάθη, δεν το λησμονεί και όταν θα γίνη γέρος -
Το μουλάρι σαν γεράση δεν φοβάται τον κυρά
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Το πάθημα, γίνεται μάθημα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Το παιδί σου 'πάντρεψες γείτονα τον ήκαμες
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Οσάκις τα τέκνα νυμφενθώσι λαμβάνουσι θέσιν στη τους γονείς των οίαν ο γείτων προς άλλον γείτονα. Παύουσι δήλουσι μετά τον γάμος αι υποχρεώσεις των γονέων προς τα τέκνα ως και πάσα κηδεμονία -
Το πράμα σ' α(ν)δε(ν) το φας 'ς τον καιρό του μη παινάς
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Προ της ωριμάνσεως των καρπών δεν πρέπει να επαινώμεν αυτούς -
Το(ν) κολυμπητή τόνε ρέγουνται 'ς το έβγα, ό(χ)ι 'ς το έμπα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Έμπα = έμβα -
Τον αγαπά ο θεός, παιδεύει τον
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Λέγεται επί εκείνων οι οποίοι αλλεπαλλήλους δυστυχίας υφίστανται εκ μέρους του θείου -
Τον αγαπά ο Θίος, παιδεύγει τον
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Λέγεται επί των υφισταμένων πολλάς δυστυχίας εκ μέρους του Θείου -
Τον αράπη σαπουνίζεις μόνο το σαπούνι χάνεις
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Επί την πας ουδένα τρόπον μεταβαλλομένων, φύσιν πονηράν μεταβολών ου ράδιον -
Του βαρεσάρη δώσε δουλειά να σ' αρμηνέψη
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί των οκνηρών, οιτίνης οσάκις αναπτυξη εξ αυτούς έργον τι ευρίσκουσι παντοίας αφορμής δια να το αποφεύγουσι -
Του διαόλου το παιδί διαολάκι θα γενή
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Τα τέκνα αποποιώσι τα έξεις και τα αισθήματα των γονιών των -
Του Μάρτη ξύλα φύλασσε μη χάσης τα καπέλλια
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Του παιδιού μου το παιδί, σαν το μέλι είναι γλυκύ
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Οι γονείς αγαπώσι τους εγγονούς των ως τα εαυτών τέκνα -
Του παπά η κοιλιά 'ναι αμπάρι ότι φάει κι ότι πάρη
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Του παπά η κοιλιά βάνει εφτά παλετσες κουκάχερα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Λέγεται επί των ιερέων, οίτινες αν τοις μνημοσύνοις ή εις τα διαφόρους εορτάς των εορταστών την, τρώγουσι τόσας φοράς κατά την εορτάσιμον ημέραν, όσαι είναι και αι εορτάζουσαι οικίαι. Γενικώς λέγεται περί εκείνων ... -
Του τατά του μοιάζει ο Κώστας
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Τα τέκνα αποκτώσι τας έξεις και τα αισθήματα των γονέων -
Του φρονίμου το παιδί πριχού πεινασει μαγειρεύγει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. -
Του φτωχού το σκοινί μονό δε φτάνει και διπλό βατζέρνει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Βατζέρνει = περισσεύει. Λέγεται επί τινών πτωχών, οίτινες πολλάκις αναλαμβάνουσι έργα ανώτερα των δυνάμεων των -
Τση νύχτας τη(ν) δουλειά η μέρα τη θωρεί και γελά
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Τσοι μεγάλες αποκρές κάθα εις τυρί του ζη
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)