Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λουλάκης, Σταύρος Μ."
-
Σάββατο κίνα τη δουλειά και μην την ξετελεύγης
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Σάν πάρη ο ήλιος τα ξεχύματα, πεζούς δεν ανιμένει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται περι εκείνων, οίτινες εκκινούσιν εκ των αγρών των, σε πλέον ο ήλιος δύων ευρίσκεταο εις τον ορίζοντα. Γρενικώς λέγεται επί τον αργοπορούντων -
Σαν δεν ήξερες να φαίνης τα μασούργια κίντα τα θέλεις
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Σαν θες να δης τον άνθρωπο ψηλά ψηλά τον κάτσε, κι' ανέ κουνή τα πόδια του για κουζουλό τον γράψε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται συνήθως επί των τρελλών και αφρόνως φερομένων -
Σαρανταπέντε Γιάννηδες ονούς κοκόρου γνώσι
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεαι επί των εχόντων το όνομα Γιάννης περί των οποίων επικρατεί η ιδέα ότι ελαχίστην γνώσιν έχουσι. Κυρίως λέγεται μεταξύ παίδων κ' παιδιαίς -
Σκότωσέ μ', αγά, ν' αγιάσης
Λουλάκης, Σταύρος Μ.Ερμηνεία: Όταν τις επάνω στο δίκιο του ευρίσκει τον μπελά του -
Σκότωσέ με αγά ν' αγιάσης
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται περί εκείνων, ... ελεινήν κατάστασιν έχουσι περιέλθει ώστε προτιμότερα είναι δι' αυτούς ο θάνατος ή η ζωή -
Στέκω και συλλογίζομαι ωσάν το συναξάρι πως είν' η θάλασσα αλμυρή κι ανάλατο το ψάρι
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Συναξάρι = είδος μικρου ζώου εν τοις αγροίς -
Στην αμαρτωλή(ν) τη χώρα βρέχει το Μάϊ
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Και τω όντι εις αι χώρας ο χειμών είναι αχνός κατά τον Μάϊον, μεγάλην καταστροφήν επιφέρει εκ τα σπαρτά, άτινα καθ' ολοημερίαν καταστρέφει -
Στο μεταγιάγερμα η ψείρα κι ο λάγος φοβάται
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Τούτεστι η κακή πράξις δις επαναλαμβανομένη ανακαλύπτεται ενωρίς -
Στο πόλεμο άρματα δεν δανείζουνται
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Εις τας δεινάς περιστάσεις έκαστος πρέπει ν' αρκείται εις τα εαυτού -
Στου κασσίδη την αυλή γάϊδαρος ψυχομαχεί κι ο κασσίδης τόνε γδέρνει και η κασσίδαινα του γέρνει και τα κασσιδάκια τρώνε ώ κασσίδη είντα καλό ' ναι
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Συνήθως λέγεται μόνον υπό των παίδων καθυβριζομένων αλλήλους -
Στω(ν) κουζουλώ(ν) την κεφαλή μαθαίνουνε οι μπαρμπέρηδες
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί των υπό των άλλων εκμεταλλευομένων -
Τ' αγαπά η ψή τ' αθρώπου το καλύτερο του κόσμου
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Τ' αμπέλι θέλει κλάδεμα και το περβόλι σκάμμα, κι η κωπελλιά, όταν'ρθη ο καιρός τση, θέλει άνδρα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Τα δα γώ στο μεγαδί άθρωπος να μη ντα δή
Λουλάκης, Σταύρος Μ. -
Τα θέλ' ο Γιάννης τση Μαργιάς θωρή η Μαργιά στο Γιάννη
Λουλάκης, Σταύρος Μ. -
Τα θέλ' ο Γιάννης τση Μαργιάς, θωρεί η Μαργιά στο Γιάννη
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Όπως και αλλού μηχανάται και εύχεται κακόν, υφίσταται τούτο