Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λουλάκης, Σταύρος Μ."
-
Κουκκί, κουκκί το μάραθο γεμίζει η γρά τον κάλαθον
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Δια της υπομονής τα πάντα κατορθούνται -
Κράθειε γέρο νά'χης και παιδιά και βάσανα νά'χης
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Τουτέστιν, και εν τω γήρατι οφείλομεν να διατηρώμεν την περιουσίαν μας διά τα τέκνα μας και την περαιτέρο ζωή μας -
Λια τα μεταξωτά βρακιά 'πιδέξα σκέλια θένε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί εκείνων οίτινες δεν δύναται να φανώσιν αντάξιοι της θέσεως την η τύχη δημιουργεί εις αυτούς -
Λούζεις με, κτινίζεις με, ξέρω ποια 'ναι η μάννα μου
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Λωρα καλή παπά, κουκκιά σπέρνω, και πως τα καλοπερνας; Καλόψητα είναι αυτά
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί των παντών απροσεκτων οσάκις οι άλλοι ομιλούσιν εις αυτους -
Μάθια τι είδανε, καρδιά και θεραπάει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Μετά την συνάντησιν δύο προσώπων στενώς συνδεδεμένων αι καρδίαι θεραπεύονται -
Μάρτις, γδάρτης και παλουκοκάφτης
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Λέγεται ούτω ο Μάρτιος διά το πολύ ψύχος ένεκα του οποίου και πολλά ξύλα οι χωρικοί και αυτού καίουσι -
Μαγιού βροντές λαγού πορδές
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Μαθημένο 'ναι τ' αρνί, να κουρεύγηται να ζη
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Κατά τας δεινας περιστάσεις έκαστος καταφεύγει εις το σύνηθες έργον του -
Μακαρούνια θές πουλί μου, πλέρωνέ τα Νικολή μου
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται περί εκείνων, οίτινες διαπράττοντες πράξίν τινα (ως επί τό πλείστον κακήν) υφίστανται τά επακόλουθα αυτής -
Με τα χείληα πού 'χω σε φιλώ, με όσας δυνάμεις έχω σε βοηθώ
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Με το μέτρο πάει ο Πέτρος
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί την καλής ρυθμιζόντων τα καντών -
Με το ξερό ξύλο καίγεται και το χλωρό
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Μετά των ενόχων πάσχουσι ενοίοτε και οι αθώοι -
Μη δίδη ο Θιός εις το παιδί, τα βάνει ο νους τση μάννας
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Πλείωτα η μήτηρ επί τη απουσία του τέκνου της πράττει και φαντάζεται -
Μη κάνης, μη σου κάνουνε, μη πης να μη σου πούνε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί των αντεκδικουμένων αλλήλους -
Μια ζωή τη κρυμμένη καλλιά ξεμπερδεμένη
Λουλάκης, Σταύρος Μ. -
Μικρό μικρό τ' αλώνι σου και ας εί μοναχικό σου
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Μούδε μαύρο, μούδε γαλανό
Λουλάκης, Σταύρος Μ. -
Μωρέ ψωμί δεν έχομε το ξένο τι τον θέλεις
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Υφίσταται μύθος καθ' ον πτωχός τις ανήρ έφερεν εις τον οίκον του ξένον διά να τον φιλεξενήση. Η σύζυγος μη δυναμένη να περιποιηθή τον ξένον είπε μετ' αγανακτήσεως προς τον σύζυγον την ανωτέρω παροιμίαν ήτις εξακολουθεί ...