Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λουκόπουλος, Δημήτριος"
-
Λαϊκή παράδοση λέει οτι μια φορά ο Μουλά Χασάν, ο τελευταίος χότζας που κατοικούσε στα Φάρασα και ιερουργούσε στα γύρω τούρκικα χωριά, πήγε με τη γυναίκα του και τα παιδιά του στον Ε Χρυστιέσταμα, να πλυθούνε στον αγιασμό, για να γιατρευτούν από ψώρα. Όταν πήγαιναν, είδαν το νερό άφθονο. Μπήκαν στην εκκλησία, άναψαν κεριά κι ο χότζας άρχισε να διαβάζη το βιβλίο του. Η γυναίκα του πήγε στο 'φτάλμι...
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949) -
Λατ' απούβρις, όχ' κατ' απούξιρις!
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1923)Δια τας συμμορφούτας προς τας περιστάσεις -
Λέ τι δανdάρε τζό 'χω, χωρίζει μό τα ξεράδε τσαί τρώ' τα
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Λέει, δόντια δεν έχω, χωρίζει όμως τα ξερά και τα τρώει. Για κείνους που καμώνονται τον ανήμπορο, καταφέρνουν όμως μιά χαρά αυτό πού θέλουν. Πόντ. Δ.Π. 85: Δόντα 'κ' έχ' άμα κερέτζα μασά -
Άγιος Αντώνιος
Λέγανε πως ο Άι Αντώνης έμπασε το διάβολο μέσα στο μπρίκι και τον έσκασε. Ο διάβολος ήταν υπηρέτης τ’ Άι Αντώνη κι εκτελούσε τις διαταγές του. Στη λειτουργία ήταν πάντα μαζί του. Όταν ο Άι Αντώνης έβγανε τ’ Άγια, ο διάβολος πήγαινε κοντά. Κάποτε όμως εκεί που γύριζαν τ’ Άγια, με πονηριά έφευγε κι έβγαινε έξω από την εκκλησία. Έφυγε έτσι κρυφά μια δυο… πέντε φορές. Ο Άι Αντώνης τον έπιασε κάποτε από... Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949) -
Λέει άλλος το κοντό κι' άλλος το μακρύ του
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926) -
Παλιό μαναστήρι
Λένε πως στο Ελληνικό ήταν μαναστήρι πλούσιου. Κάποιους νια βουλά πήϊ σ' άλλου μέρους κι είπε πως είν' απ' τ' Βάλτσα κι τουν ρωώτσαν : Είνι ικείνου του μαναστήρ' ικεί; Ποιο μαναστήρ; Υκείν' η κλησούλα ο Ανικόλας; Όχι 'ικείν' είπ' αυτός, κείν΄που 'νι απ' πάν απ' του νερό. Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926) -
Λές τα συ,΄κούς τα συ
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Εσύ τα λές, εσύ τ' ακούς