Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λουκόπουλος, Δημήτριος"
-
Δαν'κά κυρά μ' τααλεύρια, δαν'κά κι τα προυζύμνια
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1902) -
Δαν'κά λιπτά κι αγύριστα
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1923) -
Δε γανώνουμι γώ
Λουκόπουλος, ΔημήτριοςΕπί προσβάλλεμαι αθετών τον λόγον μου ή δεικνύων αφιλοτιμίαν -
Δε γιουμίζει η γούλη αυτνού
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)Ερμηνεία: Είναι ακόρεστος, αχόρταγος, πλεονέκτης -
Δε δέχιτι καμ'τσιά αυτός
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1923)Δηλαδή παρατηρήσεις πικράς. Η εννοια μετεφέρθη από τον ίππον, όστις δεν δέχεται μαστίγωσιν -
Δε ζεσταίν' γουνιά αυτός πθινά
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1923)Δηλαδή δεν δύναται να παραμείνη εις ένα τόπον να εργασθή και ευδοκιμήση -
Δε θα μου περάσης κουκουντόφτερο απ' τη μύτη
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)Ερμηνεία: Δε θα με κοροϊδέψης, περιπαίξης -
Δε θα σ' πέσουν τα πέταλα να...(βοηθήσης, ή εργασθής, ή κάμης τον κόπο)
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)Δηλαδή δεν είναι δύσκολον... -
Δε μ' γιουμίζ' του μάτ'
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1923)Δεν είμαι ευχαριστημένος εκ του παρουσιαστικού αυτού του ανθρώπου -
Δε μαγαρίζ' αυτός του στόμα τ' απ' αλήθεια
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1922)Ερμηνεία: Είναι καθ' εξίν ψευδολόγος