Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λουλάκης, Σταύρος Μ."
-
Όποιος κυλιέται 'ς τα πηλά οι χοίροι τόνε τρώνε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίας κακαί -
Όποιος περιδιαβάζει ρήγλα, τα κουκλώνεται
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Δεν πρέπει να περιγελώμεν τους άλλους διότι το αυτό θα πάθωμεν και ημείς παρά των άλλων -
Όποιος ποθαίνει οφέτος του χρόνου δε φοβάται
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Όποιος πονεί πάει στου γιατρού
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Πρέπει να φροντίζωμεν και παντός ούτινος έχομεν ανάγκην -
Όποιος πονεί πάει στου γιατρού
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Όποιος προσκυνα και κλάνει μόνο τσοι μετάνοιες χάνει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται επί των κολάκων, οίτινες κομπαστικώς εν τη Εκκλησία προσεύχονται -
Όποιος πρωτοπάει 'ς το μύλο αλέθει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί των χρονοτριβούντων εις εκτέλεσιν έργου τινος -
Όπου πάη η όρνιθα τον κώλον της βαστάτονε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Όσα θέλεις δούλευγε, όσα θέλει ο Θέος θα σου δώση
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917) -
Όσα λόγια μου 'πες αφεdάκι τόσα μυιγιαλούδια χαύτηκε το κουλουκάκι
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Συνοδεύεται από κείμενο .... -
Όσο 'κεια και μη παρέκει
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Λέγεται και εκείνων οίτινες παρεκτρέπονται -
Όσο θέλεις βρόντα 'ς του κουφού 'ς την πόρτα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ερμηνεία: Επί των βαρυκόων και εκ τούτων κατά μεταφοράν περί εκείνων οίτινες ουδόλως προσέχουσιν εις τους προς αυτούς ομιλούντες. Γενικώς δε επί των ηλιθίων -
Οντά 'μπη ο Μάϊς Σάββατο σάβανα πολλά 'ς τον τάφο
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Επικρατεί η γνώμη ότι όταν η πρώτη του Μαΐου συμπέση να είναι Σάββατον, θάνατος και δυστυχία προμηνύονται -
Οντέ 'λιάζει και βρέχει ο διάολος σκα
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λεγεται όταν ο καιρός κατά τον χειμώνα μεταβάλλεται συχνά -
Οντέ 'στράφτει και βροντά έχει ο κλέφτης τη χαρά
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Κατά τας χειμερινάς θυελλώδεις ημέρας ο κλέφτης κυρίως συντελεί το αισχρόν έργον του -
Οντέ βγαίνει η όρνιθα στο σωρό σκαλίζει κιόλας
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Λέγεται πάντοτε επί των πλεονεκτών -
Οντέ διψά η πόρτα σου, όξω νερό μη χύνης
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Εις τας μεγάλας μας ανάγκας δεν πρέπει να φαινώμεθα φιλόδωροι -
Οντέ είσαι καβαλλάρις χαιρέτα και τσοι πεζούς
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Οσάκις τις ευτυχή οφείλει τους πτωχούς και πάσχοντας να βοηθή. Λέγεται συνήθως επί των ευπόρων -
Οντέ λείπει ο γεροκάτης, όλ' οι μποντικοί χορένε
Λουλάκης, Σταύρος Μ. -
Οντέ πλουτάς μη χαίρεσαι και οντέ φτωχάς μη κλαίγης
Λουλάκης, Σταύρος Μ. (1917)Ο άνθρωπος και εν τή δυστυχία και εν τή ευτυχία πρέπει να είναι ψύχραιμος