Εναλλαγή πλοήγησης
Ελληνικά
English
Ελληνικά
Ελληνικά
English
Σύνδεση
Εναλλαγή πλοήγησης
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.
DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές
Αποτελέσματα 8761-8780 από 142579
Στο κομμένο κορίτσι
(Διάβα στο Κριατσοβούνι. Την περνά κανείς πηγαίνοντας απ’ Αρτοτίνα στο Κριάτσι). Παραπάνω απ’ το Διακόπι της Στρωμίνιανης ερχόνταν κατά το Κριάτσι ένα κορίτσι από την Αρτοτίνα ας πούμε. Κι ένας από την Αρτοτίνα την αγάπαγε και κίνεσε κοντά με άλλον έναν. Και το κορίτσι με άλλον έναν ερχέτανε. Και πήγαν αυτοί οι δύο και το φτασαν στο δρόμο εκείνον, στη ραχούλα πάνω. Και το ζύγωσε αυτός το κορίτσι και...
Λουκόπουλος, Δημήτριος
(
1927
)
Εις την τοποθεσίαν «Καστρί» υπήρχε κάστρο, το οποίον σήμερον είναι τελείως αφανισμένον. Τούτο ανήκεν εις την πόλιν της Τζιούμας Αθαμανίαν.
Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
(
1966
)
Κρητικές Παραδόσεις
Στην επαρχία του Μυλοποτάμου στην Κρήτη, είνε ένα μεγάλο σπήλαιο, του οποίου κανείς δεν μπόρεσε να βρή την άκρη, και το οποίο λέγεται ντου Σεντόνη ή τρύπα». Μια φορά βάλαν μέσα στο σπήλαιο αυτό έναν πετεινό. Αυτός άρχισε αμέσως να κράζη από το φόβο του και να τρέχη σαν δαιμονισμένος. Στο τέλος βγήκε από το αντίθετο μέρος του σπηλαίου, στη «Φλέβα του Δισκουργιού», δυο μίλια δηλαδή μακρυά. Όταν βγήκε...
Άγνωστος συλλογέας
(
1930
)
Το χωριό Καρυδέα αρχικά ήτο χτισμένον εις θέσιν «του Βλάχου». Την τοποθεσίαν αυτήν εγκατέλειψαν οι κάτοικοι, διότι εδώ ζούσαν και ζουν σήμερα πλήθος δηλητηριώδη ερπετά.
Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
(
1966
)
Στουν Αράπ'
Τοπωνύμιον Σιτίστας κάτω στην Τζια. Ενομάσθη έτσι «γιατί στον καιρό της Τουρκιάς ο Τριαντάφυλλος πήγαινε στη ράχη κι έπεσε απάνω σε μπουλούκι από Τούρκους. Έρριξε τότε και βάρεσε έναν αράπη. Έτσι έμεινε: στον Αράπη.
Λουκόπουλος, Δημήτριος
(
1927
)
Βυϊχός
Βυϊχός (= βρύχος) = Λόφος άγριος και όντας εν χειμώνι βρυχόμενος. Επί του λόφου τούτου εξάθωτο "ο Θεγός γέναν κιό" (= έναν καιρό).
Βενέτος, Νικόλαος Σ.
Βαβαλής= προ μη τωρινόνα, ομοίως λέγεται και Βάβωεις το νησί των Ιωαννίνων παρά τον Παντελεήμονα υπάρχει σπήλαιον αντηχούν όπερ αποκαλούσι Βαβώ.
Ρέκας, Β. Δ.
Στου μαναστήρ, στο Καραϊκάρ
Εκεί είχε πάει τα ξεχειμωνιάτη ένας καλόγερος. Είχε απ’ όλα όσα χρειάζεται για να περάση το χειμώνα. Αλλά πέθανε από τα βεργιακά. Κι έγραψε απάνω σε μια πέτρα: πέθανα απ’ τα βεργιακά.
Λουκόπουλος, Δημήτριος
(
1927
)
Η τοπωνυμία Ανίμπα
Κοντά στην Παλατίτσα είνι η Ανίμπα, λένε έτσι τουν τόπου γιάτ’ πέρασι απού κει μνια φουρά ιένας μιγάλους στρατηγός. Η παράδοσις οφείλεται, πιθανώτατα εις εξεζητημένην ερμηνείαν της τοπωνυμίας υπό ψευδολογιωτάτου τινός. Ο Αννίβας ουδέποτε ως γνωστόν μετέβη εις Μακεδονίαν.
Καψάλης, Γεράσιμος
(
1918
)
Το χωριό ελέγετο Βροδώ ή Βορδώ. Ωνομάσθη Μονολίθιον ως εξής: Μετά την απελευθέρωσιν εζητήθη παρά της αρμοδίας επιτροπής του Υπουργείου Εσωτερικών κατάλογος τριών ονομάτων προς επιλογήν υπ’ αυτής του νέου ονόματος της κοινότητος. Εις τον κατάλογον αυτόν εγράφησαν τα ονόματα: Αγία Τριάδα (έτσι λέγεται ο κεντρικός ναός του χωριού). Πλάκα (έτσι λέγεται ιστορική της κοινότητος τοποθεσία) και προς συμπλήρωσιν...
Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
(
1966
)
Αν ολόκληρη η Ελλάδα είναι γεμάτη από θρύλους, η Αττική μας όμως έχει τους περισσότερους και τους ωραιότερους. Δεν είναι μονάχα τα αρχαία μνημεία της που πλημμυρίζουνε απ’ αυτούς. Κάθε της τόπος και κάθε μεριά της, το πιο απόμακρο λιμανάκι της, το πιο ήσυχο χωριουδάκι, το κάθε βουνό της, τα νησάκια που είναι τριγύρω της, το κάθε τι έχει και το δικό του θρύλο, πλεγμένο μαζή με την ιστορία του. Οι αρχαίες...
Χιλιαδάκης, Στέλιος
(
1936
)
Επτά παρθένες
Σπήλαιον παρά τη Χώρα. Η παράδοσις λέγει ότι εκορεύθησαν ποτέ εκεί ύδρευσιν επτά παρθένες ς ότι εφονεύθησαν εν αυτό, καταπεσόντος μέρος του σπηλαίου. Πιθανόν ότι το ύδωρ ωνομάσθη κατ’ αρχάς παρθένια δια την καθαριότητά τους, όπως τόσαι αλλά πηγαί και ποταμός της έλαβε το όνομα τούτο, έπειτα δε επλάσθη η μυθώδης παράδοσις, ο αριθμός ως γενητού από Ομήρου συχνή κεφ’λλη (πρβ 7παρθένες και επτάκις Αθηνών),...
Άγνωστος συλλογέας
(
1902
)
Νια βουλά κι τα τρία τα χουργιά, η Μικρή Παλούκουβα κ’ η μιγάλ’, όπους κ’ η Τέρνουβα ήταν ένα χωριό κι λειταν Δούκας. Αυτού ήταν δυο αδέρφγια κι ουνουμάζουνταν Παλουκουβαίοι. Αυτοί μέρασαν τουν τόπου. Ου Μικρός ου Παλούκοβας πήι τμ πέρα μιργιά, ου δε Μιγάλους ήρθι ‘ς τα μιγάλ΄. Γι’ αυτό ουνουμάσκι η μίνια Μικρή Παλούκουβα κ’ η άλλ’ Μιγάλ’. Απ τα μιγάλ’ Παλούκοβα και έφηυγαν κι κατοίκιψαν ‘ς τν Τέρνουβα...
Λουκόπουλος, Δημήτριος
(
1914
)
Παράδοση ης, των βυζαντινών πιθανώς χρόνων, ην κ εγώ ήκουσα παρά τινος παλιού γέροντος, λέγει, ότι ποιμένες τινές ήσαν οι πρώτοι σχηματίσαντες συνοικισμών τίνα, εξ’ αυτού δ’ έλαβε το όνομα και το χωρίον ΠΑΝΟΡΜΟΣ= όρμος πανός, ως εκ του νομαδικού χαρακτήρα των πρώτων κατοίκων (μάλλον όμως εκ του αρχαίου λιμένος Πανόρμου).
Φιλιππίδης, Φίλιππος Α.
(
1916
)
«Απάν’ς του βνο τ’ς Πινταϊούς είνι οι Κάρκαρους. Ου Κάρκαρους αυτός είνι ναι τρύπα, ένα χάος π δεν έχ’ πάτου. Απ τούγ Κάρκαρου ρχόντι να νιρά τ’ς Πινταϊούς, τ’ Αλπουχουργιού κι τ’ Παλιουκάτνου. Νια βουλά έρρ’ξαν μαλλιά μέσα σι κείν τουγ κάρκανου κι βήκανι ‘ς τμ Πινταγιού, ‘ς τ’ Αλπουχώρ κι ‘ς του Παλιουκάτνου. Η πρώτη των δύο τελευταίων παραδόσεων είναι του τύπου των παγκοίνων παρά τω ελληνικώ λαώ,...
Λουκόπουλος, Δημήτριος
(
1914
)
Τα πιο παλιά χρόνια, που ο κόσμος ήταν πιο πιστός, είχαμε ένα βράχο, που έτρεχε κρύο νερό. Επήγαινες εκεί στον βράχο, έβγαζες μια δεκάρα από την τσέπην σου, έκανες εκεί μπροστά τον σταυρόν σου και μετά η δεκάρα, αν την επλησίαζες κοντά, στο βράχον, εκόλαγε εκεί σαν μαγνήτης. Το νερό εκείνο έβγαινε μέσα από τον βράχον με μεγάλην δύναμιν, ικανόν να γυρίση τρεις μύλους. Κατά την έξοδόν του μάλιστα ε...
Δευτεραίος, Άγγελος Ν.
(
1964
)
Το κεφαλάρι του Δραγουνιού
Εις το Δραγούνι (1) τον παλαιό καιρό έβγαινε ένα κεφαλάρι μεγάλο και εχάνετο ‘ς τον κάμπο του Μποκού, ‘ς τη θέσι Καταλύματα όπου εκεί ήτανε μία αρχαία πολιτεία.(2) Μια φορά το βασιλόπουλο αυτής της πολιτείας επήγε κυνήγι με το άλογό του και όταν επέρναγε το κεφαλάρι, το άλογό του επήγε να πιη νερό, τότε εβούλιαξε μέσα και εχάθη. Η μάννα του η βασίλισσα ήτανε και μάντισσα, άμα το μαθε της κακοφάνη...
Αλεξόπουλος, Ν.
(
1912
)
Η Αχιά
Κοντά στα Σιάννα κάτω από τον Αερομύτη έχει ένα μεγάλο γκρεμμό που τον λεν Αχιά γιατί από εκεί επάνω γκρεμμίστηκεν μια όμορφη κοπέλλα που την έλεγαν Αχιά. Η Αχιά αγαπούσε τρελλά ένα νέο που την συμπαθούσε κι αυτός πολύ. Δεν ήτο όμως τυχερό να παρτούν γιατί σε λίγο πέθανεν ο νέος από κακήν αρρώστεια κι η Αχιά από την σκάσιν της επήεν κι έπεσεν από τον γρεμμόν αυτόν». Η Αχιά αυτή αν δεν είναι η Αχαιά...
Άγνωστος συλλογέας
Ο ανδριάντας των Τριαντών
Γύρω στο όνομα του χωριού Τριάντα είναι πλεμένη μια παράδοση, που μπορεί να θεωρηθή μάλλον ως ιστορικόν της ονομασίας του χωριού. Την ήκους από τον Τριαντενόν Χριστόδουλου Κουντούρην και την διηγούμαι όπως μου την είπεν με τα ίδια του τα λόγια. «Μεγάλη φασαρία είχε το χωριό μας εδώ και τρακόσα χρόνια για ένα αντριάντα, που βρήκαν δύο χωριανοί μας σκάβωντας σ’ ένα χωράφι. Ένας άντρας μαρμαρένιος παρουσιάστηκε...
Άγνωστος συλλογέας
Η σταυράγκαθους
Η σταυράγκαθους ήdαν αλλοτι δέdρου κι’ είχι άλλου όνουμα, αμ’ γίνικι άγκαθους γιατί dου gαταράσκι η Παναγιά. Όdις ήdα(2) να σταυρώσ’ dου Χστό μαζουχτήκαν απουβραδύς ούλα τα δέdρα κι δώκαν λόγου να μην αφήσ’ τσι Βροι να κόψ’ ξύλο για να κάν’ dου σταυρό. Του πουρνό σκουθήκαν ταχειά ταχειά οι Βροι να κόψ’ ξύλου για dου σταυρό. Πήραν τα δέdρα τόνα μι τ’ άλλου (4) αμ’ ‘οποιου δέdρου χτυπούσαν μι του τσικούρ...
Ανδριώτης, Νικόλαος Π.
(
1926
)
«
»
Πλοήγηση
Όλο το Αποθετήριο
Αρχείο & Συλλογές
Τόπος καταγραφής
Χρόνος καταγραφής
Συλλογείς
Λήμμα
Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)
Ευρετήριο πηγών
Κείμενα
Ο λογαριασμός μου
Σύνδεση
