Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 8781-8800 από 142579

Ρίνα= λιμενίσκος εφράσσετο άλλοτε δι’ αλύσσεως, δια κατά την παράδοσιν ο ελθών εκ της Κώ Τουρκικός στόλος περί το 1560 εναγκάσθη ν’ αποβιβάση εκ το Καμπί (χωρίον πλησίον) στρατού, όστις κατά τη νύκτα του Πάσχα κατέσφαξε τας Χριστιανούς τούτου ένεκα οι κάτοικοι του Βαθέος κατά την νύκτα της Αναστάσεως ακούουν ολολυγούς και θρήνους εκ της Ρίνας.

Άγνωστος συλλογέας (1902)
….όντες χτύπησε ο πρωτομάστορης νο σφυρί για να δείξη πως τελείωσε το έργο, κείνη την ώρα έτρεξε και το νερό τ τη βρύση.

Φάβης, Β. (1914)
Παραδόσεις για την Χρυσοβίτσα – Αιτωλία

Οι πρώτοι κάτοικοι κατοίκαγαν στη Τασιανόλακκες. Κάποντι πήγαν απου στου χωριού εκεί που είνι τώρα. Ικεί ήτανι λουγγιάς. Είδον ένα άγριουγούρνου που ήταν λ' τσ' μένον απού νιρό κι απού κεί κατάλαβαν πως ικεί βγαίν' νερό κι πήγαν ικεί κι κατοίκιψαν.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)
Η κατάρα του γέρου και η εξιλέωσις

Ο άλλος ωραίος θρύλος που μας στέλλει ο ίδιος καλός αναγνώστης μας αναφέρεται εις το γραφικό χωριουδάκι Κυπαρίσσι της Αταλάντης. Θεωρείται το συμβάν του ως από τα πλέον νωπότερα και υπάρχουν οι παληοί της περιοχής Αταλάντης κάτοικοι που τονίζουν ότι εδώ και 80 χρόνια έγινε ένας φοβερός σεισμός, εξ αιτίας του οποίου όλο το παληό χωριό βούλιαξε. Οι περισσότεροι όμως άνθρωποι έζησαν και όσοι δεν κατελήφθησαν...

Άγνωστος συλλογέας (1937)
Πως ξαναγεννήθηκε ένας γιατρός

Ήταν μια φορά ένας γιατρός. Αυτός ο γιατρός γέρασε πολύ και ήθελε να ξανανιώση. Εφκειασε λοιπόν ένα μεγάλο καζάνι και μέσα ‘ςτο καζάνι αυτό έβαλε πολλά φάρμακα. Αφού το γιόμησε σώχειλα το έβαλε να βράση. Άμα έβρασε καλά το έβγαλε από τη φωτιά και το κούπωσε αμέσως. Από την πολλή τη βράση που είχε κάμει ‘ςτη φωτιά το καζάνι έβραζε και άμα το έβγαλε πολλή ώρα ακόμα. Έπειτα ο γιατρός κλείστηκε μέσα...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Είναι μια βρύση εξοχικιά στη Χούνη της Ευρυτανίας που τη λένε Τιντομούνα, γιατί λένε πρήσκεται η κοιλιά και το πράμα της γυναίκας που πίνει απ’ αυτή τη βρύση.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Το Πλημμύρι

«Μέσα στο μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής στο Πλημμύρι της Λαχανιάς έχει ένα πηγάδι με άγιασμα. Εκεί επήεν κάποτες ο Δεσπότης της Λίνδου με δύο παπάδες της Λαχανιάς, τον Παπά Φέσα και ένα άλλον να λειτουργήση. Ο Παπά Φέσας ήτον απλός άνθρωπος και κατά λάθος άφισε το ζωνάρι του πάνω στην Αγία Τράπεζα. Ο Δεσπότης σαν είδε το ζωνάρι εκεί εθύμωσε πολύ και λίγο έλειψε να κάμη αργό τον κακομοίρη το παπά. Σαν...

Άγνωστος συλλογέας
Βυϊχός

Βυϊχός= βρυχός, λόφος άγριος και όντως εν χειμώνι βρυχώμενος. Επί του λόφου τούτου εκάθετο ο θεγός έναν καιρό.

Βενέτος, Νικόλαος Σ.
Σ’τα Δισπότ τα βουργά, πον τα νιρά τα πουλλά απάν΄ς τα Βουστιν’τσιώτκα λ’βάδγια εν μουσκλιασμένα(1) πουλύ τα λ’θάργια κι βγαίν’ του νιρό απού μέσ’ απ του χαλιά. Νια βουλά, καθώς μουλόγαγαν οι γερόντ, πιτάχκι του νιρό π βγαίν’ς του Βιλούχουβου. Έσπασι κι πίν’ξι τουν τόπου κι πήγαν κι του βούλουσαν μι μαλλιά προυβατήσια. Τώρα, τις οίδι, καλουκαίρ ήταν κι του βούλουσαν μι μαλλιά όπους τοχ αηκούσ’. Ανωτέρω...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Ο Γιάννης Τράντος κάποιος πάλιός τσοπάνος έφυγε από το κάστρο που ήτανε εφώ κοντά στο χωριό και πήγε στην τοποθεσία Κοζάνης. Μέσα η Κοζάνη τότε ήταν δάσος. Αφού υπήρχε εκεί κοντά νερό. Μια γίδα του σκουλίκιασε και την έχασε. Την βρήκε μετά στην τοποθεσία Άγιοι Ανάργυροι με τα Κόζια(1) της βρεγμένα από νερό και έτσι κατάλαβε ότι υπήρχε νερό και έτσι από τα Κόζια της γίδας ονομάσθηκε η περιοχή που είχε...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)
Περί του όρους Κόφινα, κειμένου προς νότον της πεδιάδος της Μεσαράς, υπάρχει η αγαθαγγελική παράδοσις ότι θέλει καμεθή εντός εκ του αίματος των ανθρώπων, οίτινες εν φονικοτάτη μάχη θέλουσι σφαγή περί αυτού.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Κολέθρα

Κολέθρα= τοπωνυμία τη ημίσει ώραν απέχουσα των Τσονιστρών κ κάτωθεν αποτόμου κ υψηλού βράχου πλησίον του χωρίου Λόκκα. Είναι δε άνοιγμα εδάφους μέγα, ούτος το βάθος δεν ηδυνήθησαν να καταμετρήσωσι εξ ου πηγάζει ποταμός της όστη ενούμενης μετ’ άλλων παραποταμιών αποτελεί το Ξυλιθιώτικο καλούμενον ποτάμι, εκ του ονόματός του παρά τας εκβολάς του ποταμού ευρισκόμενου χωρίου Οξυλίθου κλαθέντος ούτω εκ...

Αλεξανδρής, Απόστολος (1902)
Κεφαλοπόταμος

Ένας Γοργογυριάτης , ρωγιάστηκε στα Γιάννενα, τσιοπάνος. Φύλαγε τα πρόβατα, πάνω σε μια βουνοπλαγιά, κοντά σε μια μεγάλη γκούρα νερού. Μια μέρα παίζοντας τη φλογέρα του, ξεχασμένος, άφησε και τούπεσε η φλογέρα στη βαθειά τρύπα της γκούρας. Ύστερ’ από καιρό γύρισε στο χωριό του και παραξενεύτηκε βλέποντας τη φλογέρα του στα χέρια της γυναίκας του. Όταν ξαναγύρισε στα Γιάννενα, κοντά στα πρόβατα, άρχισε...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Παλιοκάστελλο (τοποθεσία) Εκ της εύνοιας του ονόματος δήλον γίνεται, ότι υπήρχε εκεί πύργος, ίσως στρατιωτικός. Η παράδοση λέγει ότι ήσαν παλάτια εκεί και ότι και κώδων κτυπά κατά το μεγάλο Σάββατο. Σημεία αρχαιότητος υπάρχουν μεγάλοι πελεκημένοι λίθοι. Στα Παλαίσια (τοποθεσία). Εν τη θέση ταύτη των Παλαισίων, ήτη εστώ εγγύς της θέσεως των Παλαιοκαστέλλον, φαίνονται εισέτο φείεται αρχαίας ευχάς, καθ’...

Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1892)
Περιοχή Καστράκι

Ήταν ένα μικρό κάστρο, πιθανώτατα προπύργιο του βασιλείου του Τσούκα που προφύλαγε την μάννα του νερού (=την αρχή του νερού), που έρχονταν στο βασίλειο. Απ’ αυτό πήρε το όνομα η περιοχή.

Μάνος, Κωνσταντίνος (1958)
Στο βουνό Λούτσα (πάνω από τον Αυλότοπο) ήταν μια βρύσ’. Εκεί μια φορά ήτανι δυο αδέρφια τσελεγκάδες. Πήγανι να ποτίσουνι τα πρόβατα στη βρύσ’ και λέει ο ένας, δεν τα κουρεύουμι τα πρόβατα εδώ σήμιρα; Και λέει ο άλλος, να τα κουρέψουμι. Κούρεψαν τα πρόβατα, μοίρασαν τα ‘ποκάρια (=μαλλί) μάλωσαν στη μοιραδά. Χτυπήθ’καν κι ο μεγαλύτερος σκότωσι το μικρότερο. Ο μεγαλύτερος τότες εβούλλωσι τη βρύς΄μ’...

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1958)
Ο σοφός γέρων

Μια φορά έβγαλε ο βασιλέας διαταγή να κόψουν τους γέρους γιατί το ψωμί ήταν λίγο. Ο ένας έκρυψε τον πατέρα του. Όταν τελείωσαν εφώναξε ο βασιλιάς τους νέους και τους λέει «εκόψετε τους γέρους». Λένε αυτοί «ναι». Λέει ο βασιλιάς ύστερα «θέλω αύριο ναμου πήτε ποιος θα πρωτοδή τον ήλιο. Όποιος δε μου πη θα τον κόψω». Επήγαν όλοι να κοιτάξουν ποιος θα τον πρωτοδή. Αυτός που ΄χε κρύψει τον πατέρα επήε...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Στην Κάτω Βρύση

Βρύση κοντά στο χωριό. Λένε πως έβγαζε πρώτα πάρα πολύ νερό κι έτσι τα παλαϊικά χρόνια αλέθανε εκεί μύλοι κι ήσαν και ταμπάκικα. Εκεί λένε πως μια Οβρέϊσα έχασε το μέστι της (μέστι= παντόφλα) και δεν τη βρήκε. Θύμωσε λοιπόν κι έρριξε μέσα στο νερό διάργυρο κι εχάθη το νερό και βγήκε αυτό μια ώρα πιο μακριά, στον Άη Γιάννη.

Σακελλαριάδης, Χαρίλαος (1930)
«Προυτού να χτ’στη η Πινταϊού, ήτανι παρακάτ άλλου χουργιό, του Παλιουχώρ π λένι. Σι κειν του Παλιουχώρ φαν’κι ένα θηρίου, νι’ αρρώστγια δηλαδή σα θηρίου. Κι αυτό του θηρίου έτρουϊτς ανθρώπς κι πέθιναν. Πέθαναν ούλους ου κόσμους κι’ ανέμκι(2) μουναχά νια χήρα μι πέντι πιδγιά. Αυτήν η χήρα μι τα πέντι πιδγιά τ΄ς κατοίκιψι ‘’ς του σημιρνό του χουργιό, κι γι’ αυτό ουνουμάσκι Πινταγιού δηλαδή χουργιό...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Παπαδιάκου

Εδώ λένε πως παλαιά ήταν νερό κι έμενε ένας με τα δυο παιδιά του. Κάποτε που έλειπε ο πατέρας ήρθε εκεί κοντά μια καρακάξα κι έκανε σαν κατσίκα. Ξέρετε η καρακάξα είναι άτιμο πουλί, πολλές φορές κάνει σαν κατσίκα και κοροϊδεύει. Τόνα παιδί τότε, το μεγαλύτερο εφώναξε τ’ αλλουνού. Άει εκεί διώξε την κατσίκα. Εκείνο δεν πήγαινε κι έλεγε τ’ αλλουνού πως δεν πάει γιατ’ είναι καρακάξα. Τ’ άλλο του ξανάπε...

Σακελλαριάδης, Χαρίλαος (1930)

DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές

….όντες χτύπησε ο πρωτομάστορης νο σφυρί για να δείξη πως τελείωσε το έργο, κείνη την ώρα έτρεξε και το νερό τ τη βρύση. ﻿

Είναι μια βρύση εξοχικιά στη Χούνη της Ευρυτανίας που τη λένε Τιντομούνα, γιατί λένε πρήσκεται η κοιλιά και το πράμα της γυναίκας που πίνει απ’ αυτή τη βρύση. ﻿

Βυϊχός Βυϊχός= βρυχός, λόφος άγριος και όντως εν χειμώνι βρυχώμενος. Επί του λόφου τούτου εκάθετο ο θεγός έναν καιρό. ﻿

….όντες χτύπησε ο πρωτομάστορης νο σφυρί για να δείξη πως τελείωσε το έργο, κείνη την ώρα έτρεξε και το νερό τ τη βρύση.

Είναι μια βρύση εξοχικιά στη Χούνη της Ευρυτανίας που τη λένε Τιντομούνα, γιατί λένε πρήσκεται η κοιλιά και το πράμα της γυναίκας που πίνει απ’ αυτή τη βρύση.

Βυϊχός

Βυϊχός= βρυχός, λόφος άγριος και όντως εν χειμώνι βρυχώμενος. Επί του λόφου τούτου εκάθετο ο θεγός έναν καιρό.