Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 4181-4200 από 142579

Του διαόλου έργα είναι τα φονικά και τα σκοτώματα και τα χωρίρματα. (=χωρίσματα, χωρισμοί των ανdρογύνων.)

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Στο σκοτεινιασμό (= όταν ήρχιζε να σκοτεινιάζη) καθήμενος σε μια γωνιά τ’ αμπελιού έβοσκα δυο οικόσιτα. Βλέπω ένα άθρωπο να σηκώνη ένα γομάρι κλήματα κακοδεμένα και να σύρνωνται τα κλήματα από πίσω του χάμαι και να μη πηγαίνη το δρόμο μόνον να πηγαίνη αλλού. Για να δω ποιος είναι εκατέβηκα στο ρυάκα. Σε ένα λεπτό, να ‘ρθη μια αστραπή μέσ’ στα μάθια μου και ένας αέρας χωρίς να μου ‘γγίξη χέρι τίποτα...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Οι Καταχανάες εβγαίναν τα μεσάνυχτα κ(αι) επηαίναν κ(αι) εμπαίναν στα σπίτια που ‘χε λεχούσες, μπαίναν απ’ το φανόχτη (καπνοδ.) και πνίαν τα μωρά καμμιά φορά και τη λεχούσα. Και βρίσκοντο άμα τα επνίαν ευρίσκοντο κάτι μελανιές και καταλαβαίναμε ότι έρκουντο οι καταχανάες και επνίαν τα. Γιαυτό όπου είχε τρύπα την εφράσσαν και κάτω από τα μαξιλλάρια εβάλαν ένα ψαλί(δι) με το κρομμύδι και ‘κονισματάκι...

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
‘Γώ ‘καμα ένα παιάκι κ’ ήτο κόρη ήμουν έξ μερών λεχούσα, ήρτε ο άντρας από το Λεντάκι (βορ.) μαλωμένος μ’ έναν άλλο κ’ ήθελε (ν)α τον πάρη στην αστυνομία και ‘ώ έν τον έφηκα και στα νεύρα του εβλαστήμησε κ’ ήρτε η κακιά ώρα και ήρταν οι καταχανάες κ(αι) επνίξαν το παιΐ και το παιΐ έφκαλε αφρουλία με αίμα και μαύριζε στο λαιμό.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Ο μπάρμπα Γ. μου διηγήθη, ότι κάποτε ένα καταμεσήμερο που κοιμόταν στο Αγριολάχανο, ξύπνησε από όργανα και τσαμπούνες πούπαιζαν κάτω στη ρεματιά. Είχε την ψυχραιμία να καθίση ν’ ακούση τον παράξενο σκοπό. Κι όπως ήταν κι ο ίδιος τσαμπουναδόρος αποτύπωσε τον ήχο και το σκοπό. Ισχυρίζεται δε πως ένα παράξενο στ’ αλήθεια σκοπό, που παίζει μέχρι σήμερα στην τσαμπούνα του, τον έχει κλεμένο από τότε από...

Βλάχος, Αναστάσιος Δ. (1953)
Παννάκια: Ωνομάσθη το μέρος στην ανηφόρα Μάκρης – Λιβήσι. Εκρέμαζαν παννάκι, κουρέλλια της, από πάνου τους στα κλαράκια το ‘καναν για την υγεία τους. Εκεί στα παννάκια έβγαινε η κλώσσα με τα πουλιά. Την ηύρεν κάποιος Δαιμονικό ήταν.

Ιωαννίδου, Μ. (1943)
Ο διάολος, λέει, για να πειράξη ένα άγιο του ‘πενε να μετρήση μέχρι το δώδεκα και να απαντήση εκείνος, και του λέει: Ένα λέει ένας ο Θεός. δύο λέει Δικέρατο το βούδι. τρία λέει Τρίποδη η παραστιά. Τέσσερα λέει Τεσσαραβύζικ’ αγελάδι. Πέντε λέει Πενταδάχτυλος η χείρα. Έξε λέει Εξαστέρι τ’ ουρανού. Εφτά λέει Εφταπάρθενος χορός. οχτώ λέει Οχταπλόκαμ’ αχταπόδι. Εννιά λέει εννιαμηνίτικο μοσχάρι. δέκα λέει...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Η βρακοζώνη ήκαμε το διάολο κ’ ‘ησκασενε. Ο διάολος είδενε μια φορά μια γυναίκα να κάνη μια βρακοζώνη κ’ επειδή δεν εμπόριε να καταλάβη πως την κάνει ήσκασενε. Όντως η βρακοζώνη την οποίαν οι άνδρες εχρησιμοποίουν και χρησιμοποιούν ακόμη οι παλαιότεροι δια να δέσουν την βράκαν των πλέκεται κατ’ εξαιρετικώς περίεργον τρόπον, τη συμμετοχή όλων των δακτύλων αμφοτέρων των χειρών. Η κατασκευή της είναι...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Μια φορά κ’ έναν καιρό δυο γειτόνισσες συνεννοηθήκανε από το βράδυ να σηκωθούνε το πρωΐ μια ώρα νύχτα να πάνε στο μύλο ν’ αλέσουνε. Και ήτανε από Χριστούγεννα ως Θεοφάνεια το λένι δωδεκάημερο και τότε υπάρχουν παγανιές έξω. Και τη στιγμή που συνεννοηθήκανε το βράδυ της άκουσε μία παγανιά, απ’ αυτούς τοςυ δαιμοναραίους. Μόλις πέσανε για ύπνο οι γυναίκες, φώναξε η παγανιά, απ’ αυτούς τους δαιμοναραίους....

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1958)
Διαβόλοι

Εάν βλασφημά κανείς τακτικά, από τα πολλά θα του παρουσιαστή ο σατανάς. Εάν κανείς κοιτά την νύκτα στον καθρέπτη, μεταμορφώνεται ο σατανάς και παρουσιάζεται μεταμορφωμένος. Εάν κανείς βλασφημήση γυναίκα λεχώνα ή μικρό παιδί εισέρχεται μέσα των ο σατανάς και δαιμονίζονται.

Μερεμέτη, Δήμητρα (1953)
Η παλιά βρύση της Κάλαθος

Στην παλιά βρύση της Κάλαθος έβκαιννει κανάν καιρόν πολύν νερόν κι αλέθασιν δώδεκα μύλοι. Μια μά(γ)ισσα επηέν κειά μια μέρα, για να πλύνη τα ρούχα του μωρού παιδκιού της. Το παι(δ)άκι της μά(γ)ισσας μαμμαλιστά επήεν κοντά στο μυλαύλακο και το πήρε το ρέμα κι επνί(γ)η. Τότες η μά(γ)ισσα που τη στενοχώρκιαν της έρριξε δκιάρκυρο στην μάναν του νερού κι από τότες ελι(γ)όστεψεν το νερόν της βρύσης. [μαμμαλιστά=...

Βρόντης, Αναστάσιος (1939)
Δυο γυναίκες γδύνονται τελείως. Κτυπιώνται κώλο με κώλο και έτσι κατεβάζουν το φεγγάρι και κάνουν ξόρκια την νύχτα, πριν να λαλήσουν οι πετεινοί. Μετά όμως ιδρώνουν και κουράζονται πάρα πολύ από την δύναμιν, που βάζουν δια να το ξανασηκώσουν.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1964)
Του φιγγάρι

Η γριά μαΐστρα, η Μπαλαΐνα, μπόραγε με λόϊα και ξόρκια να κατεβάζει του φιγγάρι χαμπλά στη γης, να του στήνει πάνου σε κουπριές, όπου ήθελε και όπ’ διάταζε κείνη. Κει π’ στεκόταν του φιγγάρι έφιανε μια κλούρα, μεγάλη σαν τη γάστρα. Όντας είταν χιόνι η κλούρα είταν κόκκινη σαν τη φωτιά όντας πάλι δεν είταν χιόνι, η κλούρα είταν λουλακιά. Η Μπαλαΐνα, έβαζε πάνω στην κλούρα, μέλι και φαϊά, να φάει του...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Οι Ρίγλες

Στη Λίντο και στη Λάρτο είχεν κάτι γυναίκες που κα(β)αλλικέβκαν ένα καλάμι κι εγυρίζασιν την νύκτα στα στενά κι επαραφκριούντο που τους αλαφάντες των σπιτιών. Μερικές επααίννασιν και στα μνημόρκια κι εννοί(γ)ασιν των συναποθαμμένων τες κοιλιές, εβκάλλασιν τα σηκώθια, ετη(γ)ανίζαν τα κι ετρώ(γ)αν τα. Ένας Λιντιακός καρδιαλής έπιασεν μιαν που ‘φτές δα, έκοψεν που το φουστάνιν της έναν κομμάτι κι έφηκεν...

Βρόντης, Αναστάσιος (1939)
Οι μάντισσες κατεβάζουν το φεγγάρι πουλλές φορές. Αρμέγει αυτή το φεγγάρι σαν αγελάδα. Μια βουλά ο άντρας της ήταν στα πρόβατα, ακούει μούγγρισμα σαν ελάδι (=γελάδι). Δρέμει κι λέπει μια γυναίκα ψαρέλλι (=γυμνή) που καβάλαγε μια πάννα. (Αυτή την εγνώριζε). Σαν τον είδε έξαφνα έτρεξε να βρη τα ρούχα της (πούταν όλο ψάρι). Φοβήθκε να μην την προδώση και τον παρακάλεσε να μην πη τίποτα, και την μαρτυρήση....

Ιωαννίδου, Μ. (1938)
Λένε πως μια φορά ήτανε γυναίκα που της ‘πεθαίνανε τα παιδιά. Μια μάϊσσα της είπε να βάλη σ’ ένα μπουκάλι νερό να το κρύψη σε τοίχο και να το χτίση να μη φαίνεται, άμα το γέννησε το παιδί. Αυτή έκαμε όπως της είπε η μάϊσσα. Μετά πολλά χρόνια αυτή έμαθε σύστρα κ’ εσκέφτηκε να κάμη δική της σύστρα στον τοίχο που ‘χε χωσμένο (=κρυμμένο) στο μποκάλι με το νερό. Όταν εκάρφωνε τα παλούκια για τη σύστρα...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)
Σ τα κάτ’ Αθάλια (τπνμ) ήτανε ζευγάδες μέσ’ ΄ς το σπηλιάδι ήφτανε φωθιά που ‘βρεχε κ’ είδανε από ΄κεί πέρα ‘ς τα στενοούραδα μια δεκαριά νομάτοι κ’ επηγαίνα κάτω μέσ’ ‘ς το χειμώνα και των εφώναξαν οι ζευγάδες, ελάτε να πυρωθήτε αφού κρυώνετε. Κ’ επήγανε ‘ς το σπηλιάδι οι αθρώποι ευτοί κ’ εκεί που τον αθρώποι κανονικοί εγίνανε άλλος δυο μέτρα, άλλος δυόμισυ και κατάλαβαν οι ζευγάδες πως είναι σατανάδες...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
Κομποδέσιμο

Οι κορυφές μικροελατιών κι άλλων μικρόδενδρων κομποδένουνται από μάγισες γυναίκες και τσιοπάνηδες, για μαντικούς βλαπτικούς σκοπούς. Για να μαντέψουν κάτι, το νοματίζουν, δηλαδή προσφέρουν το όνομά του λέγοντας να πάθει ωρισμένο κακό, και ταυτόχρονα κομποδένουν τη κορυφή, σαν να κομποδένουν το ίδιο πρόσωπο που θέλουν να βλάψουν, που θέλουν να ξαφανίσουν. Αν το κομποδεμένο ελάτι, στο χρόνο που ώρισαν...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Μάγισσα, η, εν χωρίοις μάγ’σσα= μορμολύκιον των δεισιδαιμόναν πνίγον τα νήπια. «Μάγισσας αχάντιν» Κίσσος Δεσκαρ. Γ,10 Εκλήθη δ’ ούτω, διότι κατά τον Μάϊον μήνα, τον μήνα των μαγισσών περιαιρούντες τον φλοιόν τούτου κατασκευάζουν σταυρούς, οι τιθέμενοι υπό το της κεφαλής κάλυμμα προεφυλάττοντο της των μαγισσών επηρείας. Η πρόληψις αυτή ήδη πάντως εξέλιπε.

Βαλαβάνης, Ι.
Μάϊσσες Μάϊσσες και μάγισσες= νεράϊδες, εξωτικά, αερικά, ξωθιές. Τας μάγισσας οι Πόντιοι εφαντάζοντο καθ’ όλα ομοίας προς τους ανθρώπους, με μόνην διαφοράν ότι τα πόδια των ήσαν ανάποδα (η πτέρνα προς τα εμπρός και οι δάκτυλοι προς τα οπίσω.) Ήσαν ωραίαι, εκ φόβου δε τας απεκάλουν πάντοτε «απ΄εμάς και καλλίων ποιος είν’». Αι μάγισσες δεν ήσαν κακά πνεύματα, διότι δεν επείραζον τους ανθρώπους, τουναντίον...

Άγνωστος συλλογέας

DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές

Του διαόλου έργα είναι τα φονικά και τα σκοτώματα και τα χωρίρματα. (=χωρίσματα, χωρισμοί των ανdρογύνων.) ﻿

Του διαόλου έργα είναι τα φονικά και τα σκοτώματα και τα χωρίρματα. (=χωρίσματα, χωρισμοί των ανdρογύνων.)