• Ελληνικά
    • English
  • Ελληνικά 
    • Ελληνικά
    • English
  • Σύνδεση
Τόπος καταγραφής 
  •   Αρχική σελίδα
  • Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας
  • Παραδόσεις
  • Τόπος καταγραφής
  •   Αρχική σελίδα
  • Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας
  • Παραδόσεις
  • Τόπος καταγραφής
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

  • 0-9
  • A
  • B
  • C
  • D
  • E
  • F
  • G
  • H
  • I
  • J
  • K
  • L
  • M
  • N
  • O
  • P
  • Q
  • R
  • S
  • T
  • U
  • V
  • W
  • X
  • Y
  • Z
  • Α
  • Β
  • Γ
  • Δ
  • Ε
  • Ζ
  • Η
  • Θ
  • Ι
  • Κ
  • Λ
  • Μ
  • Ν
  • Ξ
  • Ο
  • Π
  • Ρ
  • Σ
  • Τ
  • Υ
  • Φ
  • Χ
  • Ψ
  • Ω

Ταξινόμηση κατά:

Σειρά:

Αποτελέσματα:

Αποτελέσματα 1-20 από 20

  • κείμενο
  • χρόνος καταγραφής
  • ημερομηνία υποβολής
  • αύξουσα
  • φθίνουσα
  • 5
  • 10
  • 20
  • 40
  • 60
  • 80
  • 100
  • Άμα θα γεννήση η γυναίκα, τρεις βραδυές στη σειρά, από την βραδυά θα βάλουμε στο τραπέζι ένα βάζο γλυκό, τρία κουταλάκια και τρία ποτήρια με νερό για τις Μοίρες που θα έρθουν να μοιράνουν το παιδί. Πολλές τις βλέπουνε, αλλά εκείνα τα χρόνια, όχι τώρα. Έρχονται κάθε βράδυ,τρεις βραδυές στη σειρά. Κάτι παλιές ακούγανε τι λέγανε οι Μοίρες, αλλά στις δυο χιλιάδες γυναίκες, μια να τις ακούση. 

    Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
  • Άμα κάνη καμμιά φορά κρύο το Μάρτη, λέμε που έβαλε τη γριά κάτω από το καζάνι γιατί του είπε “Πρίτς, Μάρτη μου”. Ήτανε να βγή ο Μάρτης, λοίπον ήβοσκε η γριά : “Πρίτς, Μάρτη μου δε σε φοβάμαι πια.” Και δανείστηκε ο Μάρτης μια μέρα απ' το Φλεβάρη κι' έκανε ένα κρύο δυνατό που την έβαλε τη γριά κάτω απ' το καζάνι. Ψόφησαν τ' αρνιά, πέθανε κι η γριά απ' το κρύο. 

    Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
  • Ανεβρούχα, η = το αλώνι των δύο καλών αδελφών. Κατα τινα παράδοσιν εν τω αλωνίη των δύο καλών αδελφών προ της διανομής αθέβλυζε νέα κριθή, ούτως ώστε η διανομ΄δεν έληγε. Σημ. ανεβρουχά το νερό ρέει άφθονον ύδωρ εκ της γής 

    Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1919)
  • Έχω ακούσει ότι οι Καλικάντζαροι κατεβαίναν απο την καμινάδακαι βάζανε ένα κόσκινο απο πίσω απο την πόρτα για να φύγουν, τους ξορκάνε. 

    Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
  • Είχα έναν αξάδερφο, αυτός τ΄ άρεσε το ψάρεμμα πολύ, αλλά σηκωνούντανε νύχτα να πάη να ψαρέψη, να πούμε ήθελε να πάη, από τις εννιά το βράδυ θα έφευγε απ’ τη χώρα και θα πήγαινε στον κάμπο για να ψαρέψη. Ο κάμπος άπεχε και δυόμιση ώρες. Αυτός έπιασε την κουβέντα μ’ ένα φίλο του και περπατούσαν σιγά – σιγά και πέρασε η ώρα και δεν το καταλάβανε. Λοιπόν ήταν να περάσουν ένα ρέμμα και να πάνε απέναντι.... 

    Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
  • Η ανεραΐδα= σημερινή νηρηΐς, αυταί πιστεύεται ότι διέρχονται επί σχοινίον δεδεμένου εναερίως μεταξύ Πύργου και Κάππαρης. 

    Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1920)
  • Η Σέριφο είναι το νησί του Κύκλωπα. Πήγανε στη σπηλιά που ήτανε και βρήκανε τις κοπριές από τα πρόβατα, σωροί ολόκληροι. Αυτοί οι Κύκλωπες ήτανε τρεις, μα ένας ήταν μονομμάτης και βόσκανε πρόβατα. Εκεί παραπάνω, στον Πύργο που λένε, έχουνε κουβαλήσει αυτοί οι Κύκλωπες κάτι κοτρώνια, κάτι πέτρες πελώριες, πως τις κουβαλάγανε! Μα ήτονε και άχριοι άνθρωποι, δυνατοί πολύ. Εγώ έχω πάει στη Σέριφο και τα... 

    Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
  • Και τα ρούχα, την προίκα, τα παίρνουνε οι Καλές Κυράδες. Άμα ανοίξης τη νύχτα τα μπαούλα σου την άλλη μέρα είναι όλο αίματα. Κάνουνε γάμο, γεννητούρια και παίρνουνε τα ρούχα των κοριτσιών και τα φοράνε. Τα φέρνουνε πίσω, αλλά είναι ματωμένα, λερωμένα, λαδωμένα. Γι’ αυτό δεν πρέπει ποτέ ν’ ανοίξη κανείς τη νύχτα μπαούλο. 

    Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
  • Άγιος Ράπανος

    Όσοι πάσχουνε από τα δόντια τους τάζουνε στον Άγιο Ράπανο να μη βάλουνε ποτέ στο στόμα τους ραπάνι. Ο Άγιος Ράπανος μαρτύρησε για το Χριστό και μαζί με όλα τα άλλα μαρτύρια που του κάμανε του βγάλανε όλα του τα δόντια και στο τέλος του χώσανε κι' ένα ραπάνι στον κώλο. Γι' αυτό όσοι θέλουνε να τάξουνε για τον πονόδοντο, τάζουν στον Άγιο Ράπανο και δεν τρώνε ποτέ τους ραπάνι.
    

    Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
  • Οι καλές κυράδες βγαίνουν και το μεσημέρι στ’ αλώνια, στα χωράφια. Το μεσημέρι πάντα προσέχαμε να μη βλαστημήσουμε, να μην πάμε σε μέρη που είναι επικίντυνα. Για προφύλαξη βάζουν επάνω τους κι ένα καλαμένιο σταυρό. Και το καλάμι είναι καλό για όλα. 

    Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
  • Περί προσκλήσεως μαμμής εις τοκετόν Νεράιδας και εμφανίσεως του γεννηθέντος θήλεος ως άρρενος. Βλ. Παραδόσεις Ις 

    Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
  • Στη Σαλονίκη, όταν βγάλη κανείς τη βλογιά, σαράντα μέρες τα σκουπίδια δε τα βγάζουν έξω, τα μαζεύουν στη γωνιά. Όλη η γειτονιά δε θα τηγανίση, δε θα ζεματίση, καίνε ζάχαρη. Όλες οι γειτόνισσες θα ρθούνε να σε ιδούνε, να ρωτήσουν τι κάνεις, μόνο να μη ζοματίσης. Μια γειτόνισσά μας, τότε που είχαμε πάει στη Σαλονίκη- ήτανε Τουρκιά τότε ακόμη – της πεθάνανε και τα δυό της τα παιδιά απ΄ αυτή την αρρώστεια.... 

    Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
  • Στη Σύρα έχελ φαντάσματα πολλά. Και στο σπίτι μας είχε έναν αράπη. Εμείς δεν τον είδαμε ποτέ, η μητέρα μας όλα μας τα παιδιά εκεί τα’ ανάστησε. Εμένα πότε –πότε κειά που κοιμούμουνα μ’έπιανε μια ανατριχίλα και μου φαινόταν πως με τράβαγαν απ’ τα μαλλιά. Αυτή που τα’αγόρασε όμως από μας τον είδε. Στο σπίτι μας, μες στην κουζίνα είχαμε ένα ντουλάπι κι’ από κάτω απ’το ντουλάπι είχαμε ένα αμπάρι και βάζαμε... 

    Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
  • Στη Φραγκόχωρα έχομε μια εκκλησιά πούναι ξωκκλήσι κι όποια έχει παιδί άρρωστο πάει και τ’ άλλαζει εκεί. Το ξωκκλήσι είναι απάνω στο βουνό. Είχα ένα παιδάκι, δεκαπέντε μερώ ήτανε που μου τ’ άλλαξαν οι Καλές Κυράδες (του παίρνουν τη μορφή του κι έχει άλλη μορφή, άνθρωπος είναι θα ζάρωνε σα γριά. Ήμουν ασαράντιστη, δεκαπέντε μερών λεχώνα και ήρθε ο άντρας μου μεθυσμένος και βλαστήμησε και το πρωί το... 

    Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
  • Στσιάζει (σκιάζει) το φεγγάρι = δύει η σελήνη. (Πλατ. Β.) 

    Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1919)
  • τα φαντάϊγματα= νυκτερινά φαντάσματα 

    Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1919)
  • Της γιαγιάς μου η μάννα ήτονε μαμμή στην Τήνο. Λοιπόν μια βραδυά πάνε και της χτυπάνε την πόρτα – τη λέγανε Μαρία» Μαρία, λέει σήκω, γιατί η κόρη μου θα γεννήση.» Σηκώνεται η γιαγιά της μάννας μου και την παίρνει μια γυναίκα όξω που την περίμενε και την κατεβάζει σ’ ένα ρέμμα κι ήτονε μια σπηλιά, μεγάλη σπηλιά όμως. Το ρέμμα αυτό απέχει από το χωριό δυο τέταρτα, μισή ώρα δρόμο. Πριν την πάει μές στη... 

    Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
  • Της μάννας μου ο γαμπρός, έχομε ένα πηγάδι κοντά μας στη γειτονιά, που το λέμε το πηγάδι του Κοντομηνά – αυτό που σου λέω τώρα είναι και 35 χρόνια – λοιπόν ήταν μεθυσμένος και έπρεπε να περάση απ’ αυτό το πηγάδι να πη στο σπίτι του και βλέπει ένα ντουβάρι από την πόρτα του πηγαδιού – ήταν πηγάδι χτιστό σαν καμάρα – ίσαμε το άλλο καντούνι. Κοιτάζει το ντουβάρι πάει από δω ντουβάρι, πάει από κει, ντουβάρι,... 

    Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
  • το θηριοχτάποδο= μυθολογούμενον χταπόδι δια των πλοκαμων του αποθετών βράχους εις θέσιν Αίς Στέφανος. 

    Βογιατζίδης, Ι. Κ.
  • Το σταυραγκάθι = είδος ακάνθου, ου έγινε χρήσις κατά την σταύρωσιν του Χριστού. 

    Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1919)

Πλοήγηση

Όλο το ΑποθετήριοΑρχείο & ΣυλλογέςΤόπος καταγραφήςΧρόνος καταγραφήςΣυλλογείςΛήμμαΚατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)Ευρετήριο πηγώνΚείμεναΑυτή η συλλογήΤόπος καταγραφήςΧρόνος καταγραφήςΣυλλογείςΛήμμαΚατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)Ευρετήριο πηγώνΚείμενα

Ο λογαριασμός μου

Σύνδεση
Επικοινωνήστε μαζί μας | Αποστολή σχολίων
Κέντρον Λαογραφίας E-Mail: keel@academyofathens.gr
Δημιουργία/Σχεδιασμός ELiDOC
Λογισμικό DSpace Copyright © 2015  Duraspace


Το Έργο «Εθνικό δίκτυο ψηφιακής τεκμηρίωσης της άυλης και υλικής πολιτιστικής κληρονομιάς» στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ψηφιακή Σύγκλιση» του ΕΣΠΑ 2007-2013, συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από εθνικούς πόρους.