Στη Φραγκόχωρα έχομε μια εκκλησιά πούναι ξωκκλήσι κι όποια έχει παιδί άρρωστο πάει και τ’ άλλαζει εκεί. Το ξωκκλήσι είναι απάνω στο βουνό. Είχα ένα παιδάκι, δεκαπέντε μερώ ήτανε που μου τ’ άλλαξαν οι Καλές Κυράδες (του παίρνουν τη μορφή του κι έχει άλλη μορφή, άνθρωπος είναι θα ζάρωνε σα γριά. Ήμουν ασαράντιστη, δεκαπέντε μερών λεχώνα και ήρθε ο άντρας μου μεθυσμένος και βλαστήμησε και το πρωί το παιδί ήταν αδιάθετο. Δυο χρόνια διατηρήθηκε έτσι το παιδί και δεν ήξερα τι να του κάνω. Λοιπόν έχομε εκείνη την εκκλησία στη Φραγκοχώρα, την Αγία Μαρία και άμα το παιδί είναι έτσι αλλαγμένο το πας εκεί και το αλλάζεις, δηλαδή βγάζεις τα παλιά του ρούχα και του βάζεις καινούργια. Πριν πάω, μου λένε: «Όταν πηγαίνης και δης και σκάβουνε τα χωράφια, θα πεθάνη, άμα δε σκάβουνε, θα ζήση. Λοιπόν πράγματις το πήρα και πήγα, μόλις το πήγα είδα ένα γέρο κι έσκαβε τ’ αμπέλια. Το πήρα, πήγα στην εκκλησία, τ’ άλλαξα, έβγαλα τα ρούχα του όλα κι έβαλα άλλα. Μόλις το κατέβασα στο σπίτι, αγγελοφορέθηκε το παιδί. Στήλωσε τα ματάκια του και τη την άλλη μέρα, την ίδια ώρα, πέθανε. [Καλές Κυράδες= Οι Νεράϊδες]