Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Συλλογέα "Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ."
-
Οι Στρίγλες
Είναι γυναίκες δαιμονισμένες, γυρίζουν τοις νύχτες και έχουν υπερφυσικές ιδιότητες. Η εποχή που πλεονάζουν είναι το Σαραντάμερο. Η φαντασία του λαού τοις περιγράφει με σηκωμένα τα μαλλιά της κεφαλής τους να τριγυρνούν και να ουρλιάζουν κατά τρόπον τρομακτικόν. Απ’ αυτό και αι εκφράσεις «στρίγλικη φωνή», «φωνάζει σα στρίγλα», κ.λ.π., υπάρχουν δε και άντρες στρίγληες. Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935) -
Η Σχίζα του Μεσημεριού
Είναι είδος Νεράϊδας ασπροφόρας που βγαίνει ακριβώς το μεσημέρι και βλάφτει τα μικρά παιδιά που βρίσκει έξω εκείνη την ώρα. Οι μητέρες απαγορεύουν τα παιδιά των να γυρίζουν έξω την ώρα του μεσημεριού και τα φοβερίζουν λέγουσαι «ω μάννα παιϊμ μου που θα πάης τέδοιαν ώρα να σε μπτσάη η Στσίζα του μεσημεριού». [Σχίζα= Η σχίζα δηλ. το λεπτόν τεμάχιον ξύλου, κατάλληλον προς καύσιν. Μεταφορικώς δηλοί ακριβώς... Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1936) -
Χώρες και Τόποι
Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1932) -
Ένα θαύμα των στριγλών
Ο καπετά Νικολής του (Δ)ημήτρη, είχε συρμένο το καϊτσι του στον Ημπορειό στο Τσεφαλάτσι τσαι κάθα πωρνό το βριστσέν αραμένο στη Πλάκα τσαι πάλι τα ίδια, αλλού είχε –ν από σπέρα σιουραρισμένο το καΐτσι του τσ’ αλλού το βριστσε το δε πωρνό. Εκακόαλε λοιπό τσαι μια βραδειά – ν από νωρίς επήε τσ’ έκλει ώθητσε μεσ’ στηκ κάμαρα του καϊτσού να η τία θα ενή. Ετσεί α κατά τα μεσάνυχτα θωρεί τρεις στρίγγλες... Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935) -
Ο ουρανός και η γή
Ο ουρανός και η γή ήτο μια φορά κολλητοί και τόσο χαμηλά που τον έφταναν οι όρνιθες και τον ετσιμπούσαν. Ύστερα είπεν ο ουρανός στη θάλασσα : “Δός μου ύψος, να σου δώσω βάθος” κι' έτσι ψήλωνε ο ουρανός κι εβάθαινε η θάλασσα, και γι' αυτό λέουν όσο ψηλά είναι ο ουρανός τόσο βαθειά είναι κ' η θάλασσα. Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)