Browsing Παραδόσεις by Legend classification (acc. Politis) "Παράδοση Α"

Now showing items 22-41 of 147

Εις τον αυλόγυρον του κατεστραμμένου μοναστηρίου (του Αγίου Νικολάου) το έτος 1924 ευρέθη τάφος εντός ριζών γηραλέου πριναρίου άνευ αντικειμένων. Το έτος δε 1960, όταν κατεσκευάζετο η «στέρνα (υδατοδεξαμενή) του ναού του Αγίου Νικολάου ευρέθησαν τάφοι, άνευ αντικειμένων και αυτοί, με ανατολικήν κατεύθυνσιν εις δύο αλλεπάλληλες σειρές. Οι σκελετοί της πρώτης σειράς ευρέθησαν εις βάθος ενός περίπου...

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)
Οι κάτοικοι

Εις τους περί των παλαιών κατοίκων διηγήσεις συναντούμε το επώνυμον Παρούσης. Η οικογένεια αυτή πιθανώς κατάγεται εκ Σουλίου. Αυτοί εγκατεστάθησαν μονίμως εις τον συνοικισμόν «Φράξος», ήσαν οπλαρχηγοί της περιφέρειας των και είχαν στενώτατες σχέσεις μετά του μοναστηρίου του Αγίου Νικολάου

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)
Εν καιρώ Ομήρου, υπάρχουνε εδώ κάτου αχούρια, ερείπια, παλαιά σπιτάκια, στις αμυγδαλιές. Μνήματα γιατί όπου δήποτε εθαφτόντανε οι άνθρωποι. Έχει και μια σπηλιά που λέγανε για τον Κύκλωπα

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)
Εν Σιγείω αποδίδουσι τοις άθλους [των παραδόσεως Καλαφατλή και το λισγάρι] εις στρατηγικούς λόγους δια την πολιορκίαν της Τροίας και προσθέτουσιν ότι μία γραία Τρωαδίτισσα δια να ματαιώση την επιτυχίαν των άθλων τούτων, μετέβαινεν αλληλοδιαδόχως εις ένα έκαστον των αναλαβόντων την διεξαγωγήν αυτών και τω έλεγεν ότι ο άλλος εξετέλεσε τον άθλον του και τοιουτοτρόπως έσκασαν όλοι καθόσον ο βασιλεύς των...

Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1914)
Επί Τουρκίας (Τουρκοκρατίας) μου έλεγαν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν παιδί του Φιλίππου αλλά ήταν μπάσταρδος. Όταν έφυγε ο Φίλιππος και πάγαινε κάποτε στον πόλεμο ο μπαμπάς του είπε της μάννας του είπε θέλω να σε βρω με παιδί. Τότε ένας μάγος παρουσιάστηκε σαν άγγελος στην κλίνη της γυναίκας και εκεί έγινε το παιδί. Εγεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος. Ο μάγος αυτός ήταν σαν διδάσκαλος στο παιδί αυτό....

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)
Επί Τουρκοκρατίας οι Τούρκοι, που ήσαν εδώ έκαναν πλάτες εις τους ληστάς. Ο κόσμος όλος επίστευεν, Ότι οι λησταί ήσαν Τούρκοι. Ήλθαν μια φορά στο χωριό μας και επήραν τρεις νοικοκυραίους με τα πρόβατά τους και τους επήγαν στο βουνό. Μετά έστειλαν συνδέσμους και εζήτησαν τόσα σε χρυσά. Τι να κάμουν οι γυναίκες τους, τα έδωσαν. Μετά από ένα μήνα επήραν πάλιν τους ιδίους οι λησταί στα βουνά με τα κοπάδια...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1964)
Μενελαϊς

Εστάθμευσε εδώ ο Μενέλαος της Σπάρτης (εδώ στη Ρεντίνα). Απ’ αυτό ωνομάσθηκε δήμος Μενελαϊδους. Είχε κέντρο εδώ.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Η βασίλισσα Μενελαϊς. Είχε και δέντρο (νερατζιά) φυτεμένο μέσα. Εκεί ήταν το φρούριο. Αλλά το χωριό, ήταν μακριά, στο Κουτσομύλι.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Η Καλυψώ=Σπηλιά

Η Καλυψώ= Σπηλιά. Αρχαίο σπήλαιο της Καλυψώς. Εβάσταξε τον Οδυσσέα 7 χρόνια. Ήμουν ένα πέργουλο (=κληματαριά) και μια σουκιά από τότες. (Μα τώρα έχουνε καταστρεφτή). Έχει δυό μπούκες

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)
Η Καρυδιά (Τέχοβον) ήταν τσιφλίκι του Αλή Πασιά. Όταν το σκότωσαν τον Αλή Πασιά, ο σουλτάνος επάντρεψε μια γυναίκα από το χαρέμι του μ’ ένα μπέη και του έδωσε τσιφλίκι την Καρυδιά και τη Όρμα, το μισό. Στο χωριό δεν είχε ποτέ Τούρκους

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Η όμμορφη Φραγκιαδοπούλα.

Η όμμορφη Φριαγκαδοπούλα. Πιο πέρα από το Σπήλι, στην επαρχία Αγίου Βασιλείου υπάρχει ένα μικρό χωριουδάκι, ο Βάτος. Σήμερα αριθμεί περί τις 180 – 200 ψυχές. Χωριό μικρό που κατοικείται από προοδευτικούς κατοίκους.Στους παληούς χρόνους της δουλείας, εκεί παράπλευρα σ΄ένα εξίσου μικρό χωριό τον Κισσό κατοικούσαν Τούρκοι αιμοβόρο, που έπιαναν όλα τα πλουσιόχωρα χωριά βυθίζοντάς στο πέλαγος της απελπισίας...

Άγνωστος συλλογέας (1939)
Σπανοβαγγέλης

Η παράδοση αναφέρει ένα περίεργο όνειρό του. Ύστερ’ από την αιχμαλωσία των λόρδων στην Αττική χώρισε απ’ τον λήσταρχο Τάκη Αρβανιτάκη και πεζοπορώντας 17 μέρες, έφτασε στο Πλακένι του Κόζιακα, όπου και λημέριασε. Το βράδυ νειρεύτηκε πως γύρω απ΄ το κεφάλι του είταν μαζεμένες πολλές χελώνες, έχοντας ολοκόκκινα τα καυκιά τους. Το εφιαλτικό όνειρο, ο Σπανοβαγγέλης το έβλεπε για δεύτερη φορά. Τρομαγμένος...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Η σπηλιά στο Σπαρτοχώρι, έμενε ο Πολύφημος κι έρριξε το λιθάρι κι έφτασε στη θάλασσα. (σπηλιά στο στεφάνι). Το πόρτο ονομάζεται Σπήλια (τα). Εκεί λένε πως άραξε το πλοίο του Οδυσσέα. Εμπήκανε στη σπηλιά και έφυγε απουκάτου από το κριάρι………..

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)
Η Σπηλιά της Καλυψώς. Είναι αμέσως πίσω από το Στρογγυλάδι (ακρωτήριο). Έχει δυό μπούκες από τη θάλασσα κι όταν βρεθής μέσα, κρυώνεις. Μπαίνουν ολόκληρες βάρκες μέσα. Θα ‘ναι 100 μέτρα μάκρος, 10 μέτρα βάθος και άλλα 10 ύψος. Λέμε στην Καλυψώ «ή στην Καλυψιώ». Λένε ότι εκεί μέσα εζούσε η Καλυψώ και εκράτησε τον Οδυσσέα χρόνια, πριν φύγη για την Ιθάκη. Πάνε συχνά παρέες και κάνουν εκδρομή

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)
Η σπηλιά του Κύκλωπα στο Σπαρτοχώρι. Επροχώρησε βαθιά ο Δαίρφελ, μα δεν είχε φως να προχωρήσει

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)
Η τοποθεσία του χωριού Μαργαρίτα είναι προς τις επάνω της Εδέσσης βουνοκορφές. Βορεινά του χωριού υπάρχει παλαιό φρούριο, «κάστρο», το οποίον εκτείνεται επί βραχώδους κορυφής αποτόμου προς δυσμάς και απροσίτου. Οι κάτοικοι του παληού Πότσεπ είναι ειρηνικοί και φιλόνομοι ζώντες μάλιστα χωρίς χωροφύλακα. Το χωριό έχει 35 σπίτια και 250 περίπου κατοίκους διατηρούντας την πατριαρχική οικογενειακή παράδοσι....

Άγνωστος συλλογέας (1938)
Ήρτε εδώ ο Οπλαρχηγός Γρίβας Θοδωράκης για να πάη στο Μισολόγγι από τη Λευκάδα επήαινε στο Μισολόγγι. Επόδισε στο Μεγανήσι. Ανέβηκε στο Κατ’μέρι (Όχι στον Μάλαμα στο Σπαρτοχώρι. Απέφευγε για τα κόμματα). Τον υποδεχτήκανε και προς τιμήν του, επαίξανε τσι αμάδες, το λιθάρι, σκοποβολή, τους σάλτους.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)
Ο Μπολίν Ντουϊκίν

Ήταν ένας δυνατός και ψηλός άνθρωπος. Ήταν άρρωστος. Επήγαν από το χωριό να πάρουν μια νύφη από το άλλο χωριό. Στο δρόμο που επήγαιναν εβγήκε η λάμια από το δάσος και ήθελε να πιάση το γαμπρό να τον φάη. Ο γαμπρός ήτανε ανεψιός του Μπόλιν Ντουϊκίν. Η λάμια δεν μπόρεσε να τον φάη τον γαμπρό, η παρέα του όμως φοβήθηκε κ΄εγύρισε πίσω. Τότε παρακάλεσαν τον Μπόλιν Ντουϊκίν να πάη μαζί των για να πάρουν...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Παράδοση για τ' Απόκουρο

Ήταν νια βούλα στ’ ιπανάστασ’ τρία αδέρφια παλ’κάρια π’ δε μουργί να τς βάλ’ γούλ’ οι Αλή πασάς, φρούτσι λοιπόν να τς ξιγιλάσ’ να τς πιάσ’ για τα τα ξικάμ’. Κι τα παραγγ’λι, να κατιβούνι τσου κιφαλοβρυσον για να τς φιλουξενήσ’. Αυτοίν δεν ήθιλαν ναρθούνι, αλλά άλλου κοντά τ’ απουφάϊσανι. Πήρανι κι δυο τρία άλλα παλ’κάρια δυνατά, τα ιφέκια τς , τς τσακαράκις τς κι κατέβκανι. Έστρουσαν του τραπέζ’ ικεί...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)
Του μυρισμένου το στενό (τπνμ)

Ήτανε καμμιά βασίλισσα και τη βαστούσανε και τη σκοτώσανε κ’ εμύριζενε όμορφα κ’ εμαζευτήκανε ύστερα από δυο μέρη και τη θάψανε. Από κει ονομάζεται «του μυρισμένου το στενό»

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)

Browsing Παραδόσεις by Legend classification (acc. Politis) "Παράδοση Α"

Μενελαϊς Εστάθμευσε εδώ ο Μενέλαος της Σπάρτης (εδώ στη Ρεντίνα). Απ’ αυτό ωνομάσθηκε δήμος Μενελαϊδους. Είχε κέντρο εδώ. ﻿

Η βασίλισσα Μενελαϊς. Είχε και δέντρο (νερατζιά) φυτεμένο μέσα. Εκεί ήταν το φρούριο. Αλλά το χωριό, ήταν μακριά, στο Κουτσομύλι. ﻿

Η σπηλιά του Κύκλωπα στο Σπαρτοχώρι. Επροχώρησε βαθιά ο Δαίρφελ, μα δεν είχε φως να προχωρήσει ﻿

Μενελαϊς

Εστάθμευσε εδώ ο Μενέλαος της Σπάρτης (εδώ στη Ρεντίνα). Απ’ αυτό ωνομάσθηκε δήμος Μενελαϊδους. Είχε κέντρο εδώ.

Η βασίλισσα Μενελαϊς. Είχε και δέντρο (νερατζιά) φυτεμένο μέσα. Εκεί ήταν το φρούριο. Αλλά το χωριό, ήταν μακριά, στο Κουτσομύλι.

Η σπηλιά του Κύκλωπα στο Σπαρτοχώρι. Επροχώρησε βαθιά ο Δαίρφελ, μα δεν είχε φως να προχωρήσει