Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση Α"

Αποτελέσματα 109-128 από 147

Λημέρια Τσικουραίων

Σε απότομο βουνό, απέναντι απ’ τη Γκαβαλιώρα, είχαν τα λημέρια οι τρομεροί ληστές Τσικουραίοι. Η παράδοση αναφέρει ότι οι Τσικουραίοι μπήκανε κάποτε στο Τούρκικο έδαφος και ληστέψανε ένα πλούσιο μπέη. Όταν γυρίσανε στα λημέρια τους με τους τρουβάδες γεμάτους λίρες κι άλλα χρυσά νομίσματα και κοσμήματα, μοιράσανε τα κλεψιμέϊκα, στους χωριανούς.

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Στα παλιά χρόνια το νησί αυτό ονομαζόταν «Το νησί των Κυκλώπων». Έφαγε ανθρώπους του Οδυσσέα. Ύστερα το είπανε Σπαρτοχώρι γιατί εφύγανε όλοι. Ήτανε σπαρτοί εδώ από διάφορα μέρη. Ο Οδυσσεύς τον ετούφλωσε. Ερχόντανε πολλοί Γερμανοί κι εμπαίνανε. Πρωτύτερα εμπαίνανε και Έλληνες. Είχανε πη: εδώ είν΄ο Κύκλωπας

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)
Παλιοκαζάρμα

Στα Περτουλιώτικα λειβάδια, πάνω σε ελατόφυτη ραχούλα υπάρχουν τα ερείπια παλιού Τουρκοαρβανίτικου κτίσματος. Είταν φυλάκειο, στο οποίο μένανε οι Αρβανίτες στρατιώτες που κυνηγούσαν την κλεφτουριά. Με την επανάσταση το φυλάκειο εγκαταλείφθηκε και σάρισε. Οι τσοπάνηδες λένε ότι ακούνε κλάμματα και μοιρολόγια, να βγαίνουν απ’ τα χαλάσματα. Οι χωριάτες ξηγήσανε πως τα κλάμματα προέρχονται από τους Έλληνες...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Στα Σπήλια, πριν μπούμε στο χωριό, έχει μια βαθειά σπηλιά. Ευρήκαμε ένα ρομπόλι= αγγείο πήλινο, 750 χρόνια πρι Χριστού γεννήσεως. Από αφκειό ο Γερμανός έβγαλε το συμπέρασμα ότι ο Οδυσσέας εμπήκε κι εστράβωσε τον Κύκλωπα κι επέταξε από κει πάνω το λιθάρι στο καϊκι τον Οδυσσέα, που ‘φευγε. «Έχει κλείσματα με πέτρες μέσα, έχει λόμπο, σαν π’γάδι. Όλο τρύπες. Η σπηλιά τ’ Κύκλωπα. «Έχει μια πέτρα μπροστά,...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)
Καταφύδι

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Μπράντουλ αλ Τράντου

Στη γωνιά που ενώνεται ο Άσπρος με το παραποτάμι Λιπινίτσας υπάρχει ένα μεγάλο ελάτι. Λένε, ότι ο Λιπινιτσιώτης Τράντος καταδιωγμένος από κλέφτες ανέβηκε στο ελάτι και κρύφτηκε στις πυκνές φυλλωσιές του. Οι κλέφτες χάσανε τα αχνάρια του και παρ’ όλο το ψάξιμο τους δεν πέτυχαν να τον βρουν. Η παράδοση αναφέρει ότι η Παναγιά του Μοναστηριού Λιπινίτσης, τύφλωσε τους κλέφτες κι έσωσε τον Τράντο καλό και...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Στη θέση Αλογομάντρια του Λαστόβου (της Ευρυτανίας) σκότωσαν κάποτε έναν Τούρκο που είχε πάρει γυναίκα Ελληνοπούλα. Τον σκότωσαν οι χωριανοί πάνω στο λόγγο. Τον έχωσαν στον πάτω στα χωράφια. Επειδής ήταν καλός άνθρωπος αυτός λένε πως ο τόπος κείνος βύθισε και χάλασε τα χωράφια και το δάσος. Καταστράφηκαν πολλές περιουσίες.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Στη Λίσκου ήταν Πάσχα. Εκεί ήταν χωριό, εκεί το βράδυ ήρθε Πάσχα. Την πρώτη μέρα το απόγευμα στη δεύτερη Ανάσταση ( πριν γένη) ο παπάς ζήτησε να κάνη σεξουαλική επαφή με την παπαδιά. Η παπαδιά αρνήθηκε και του είπε ότι μετάλαβες και δεν επιτρέπεται να ρθης σε μένα. Ο παπάς επέμενε και πήγε σε μία γομάρα (= γαϊδούρα) που είχαν και έκαμε επαφές. Μετά ήρθε η ώρα να πάη στη Δεύτερη Ανάσταση. Έγινε η Δεύτερη...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1975)
Τράϊους

Στη περιφέρεια του χωριού Μεϊντάν Κερασιά (2), υπάρχει θέση γνωστή με τ’ όνομα «Τράϊους» (3), κατά την παράδοση, στη θέση αυτή στρατοπέδεψε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τραϊνός. Άλλοι λένε πως τ’ όνομα η θέση το χρωστάει στα τραγιά που στάλιζαν εδώ. Μεϊντάν Κερασιά= το ξάστερο, τ’ ανοιχτό χωριό. Τράϊους= Αντί τράγινος (από το τράγος).

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Στη Σπηλιά του Σπαρτοχωριού λένε πως έμενε ο Πολύφημος. Κι ήταν οι Κύκλωπες. Και στις δυό πούντες παριστάνουνε πως ήτανε η Σκύλλα και η Χάρυβδη (από επίδραση του Δαίρφελ). Οι δύο κάβοι: Μαύρο νερό- (Λευκάδα, έχει βαθιά νερά. Στο βυθό της θάλασσας μαύρα) και του Κουτσογιάννη (Μεγανήσι)

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)
Στην ενοριακή εκκλησία μέσα τ’ Αϊ – Βλάση είναι μια παλιά εικόνα τ’ Άϊ – Γιάννη. Γράφει στο περιθώριο το έτος 1713. Λένε πως τον καιρό που ήρθαν οι Τούρκοι στον Άϊ – Βλάση, στο χωριό, πήραν αυτή την εικόνα, την έβαλαν κάτω και λιάνιζαν το ψητό το κρέας πάνω. Φαίνονται ακόμα οι χαντζαριές που βάραγαν απάνω.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Στην Υπαπαντή πήγανε κάποτε οι Τούρκοι ναν την κλέψουν. Επηγαίνανε νύχτα, να μην τους δη κανείς, μα η Παναγία έκανε κι έφεγγε απότομα σα να ‘ναι μέρα. Ενομίζανε πως ξημέρωσε και θαν τους δούνε και φεύγανε. Καθώς αλεργεύανε όμως, πάλι γενότανε νύχτα. Ξαναγυρίζανε μέρα, ξαναφεύγανε, νύχτα, ώσπου τα παρατήσανε και φύγανε.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)
Στο Καμίνι του Λουϊζου

Στο Καμίνι του Λουϊζου: Ασβεστοκάμινο. Λένε πως εκεί εβγάλανε τον Οδυσσέα οι Φαίακες. Ο Λουϊζος ήξερε γράμματα κ΄επήρε το κτήμα κ’ έβαλε κ’ έσκάψανε (προ 90 ετών) κ’ ευρήκανε τον τρίποδα λέβητα κ.α. (ο νόννος του παιδί εκολυμπούσε κ’ έδινε βουτιές από το λέβητα αυτόν). Έβαλε κι’ αμπέλι ο Λουϊζος κι’ εσκάβανε τάχατε τη νύχτα. Ευρήκε θησαυρούς και τους έστειλε στη Γερμανία. Ύστερα σ’ εκείνο το μέρος...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Στο νερόμυλο

Στο νερόμυλο. Φαίνεται χτισμένος παλαιός νερόμυλος. Είπανε πως εκεί ήτανε τα αρχαία κι ήθελε να κάμη ένας αρχαιολόγος (ο Οικονόμου – Θιακός;) να εύρη τα ανάκτορα του Αλκίνοου. Εδώ λέει ζούσαν οι Φαιάκες. (Ήρθε ο πόλεμος και δεν έγιναν οι ανασκαφές)

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)
Στο Παλαιόκαστρον όταν το πήραν οι Τούρκοι στην τοποθεσία στου Μάλιου έδωσαν στα άλογά τους να φάνε κριθάρι το δειλινό και την άλλη μέρα που δίψασαν άρχισαν με τα πόδια τους να σκαλίζουν την γη εκεί που πέρναγε το υδραγωγείο από τη θέση καρβουνόβρυση στο Παλαιόκαστρο. Έτσι βρήκαν το νερό οι Τούρκοι και το έκοψαν. Μετά από τρείς μέρες παρεδόθη η φρουρά και τους πολεμιστές τους έσφαξαν, τα γυναικόπαιδα...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1975)
Στον α-Γιώργη το Βραχανώτη ήτονε κοινόβιο μοναστήρι. Εκαθούντανε εκεινά ένας καλόγερος. Παρά μπρος ο δρόμος επέρνανε από κεια κι επηγαίνε πέρα. Τούρκοι περνούσανε κι επειράζανε τον καλόγερο. Αυτός ήθελα τσι ταϊση να τσι ποτίση, να τώσε στρώση να κοιμηθούνε κι απόι ήθελα τώσι-χύση μια ολιά βραστό χουμά(1) στ’ αυτί, να γκαγκαρώσουνε(2) και να πάη να τσι ρίξη σε μια λατσίδα(3) μίσα. Εχάνουντανέ οι Τούρκοι...

Λιουδάκη, Μαρία (1938)
Το κάστρο των Τρικκάλων

Στον καιρό που ασκέρι τ’ Αλήπασα, ταμπουρωμένο στο κάστρο του Τρικκάλου πολέμαγε με τα στρατέματα του Πατισάχη Σουλτάνου (1), λένε πως ο κλεισμένος στο φρούριο Δερβέναγας τ’ Αλήπασα σοφίστηκε να ξεγελάσει τον Τούρκο στρατηγό, για να ξεφύγει την αιχμαλωσία. Λένε μάλιστα πως στο φρούριο είταν κλεισμένος ο ίδιος ο Αλήπασας. Να τη σοφίστηκε η πονηρή αλεπού ο Δερβέναγας. Έβαλε πάνω στα μπουρτζια, στις...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Σ’ ένα χωριό εδώ στο Πολυδένδρι πηγαίνανε να βρουν το θεό. Κι ένας που ήταν μάγγας και το ξερε πώς θα πάνε. Πάει φκιάνει παπούτσια με κόσκινο από κάτω. Δηλ. πατησιές τρύπιες. Είπαν να εδώ πάτησε ο θεός. Ο μάγγας πάει σε μια κουφάλα, κάθεται μέσα και ξεβρακώνεται. Τον είδαν αυτοί και λένε «εδώ ο θεός». Αυτός αέριζε και είπαν αυτοί που γύρευαν τον θεόν Μεγάλη η χάρη σου, αλλά βαρειά τα χνώτα σου!

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1975)
Τα Λουτρά τα πρωτοφκιάξανε δύο αδέλφια Σμοκοβίτες: Ο Φράγκος κι ο Μόσχος, που εχτίσανε και το Μοναστήρι της Ρεντίνας. Επίσης δύο γεφύρια. Ένα στο Σμόκοβο (σήμερα στον Ζουρμπά, στον Παλιοσταλό) και το άλλο του Παπαθεωνά (σήμερα με νέα μορφή) προς το Μοναστήρι. Αυτοί ήτανε Σμοκοβίτες από το χωριό μας. Λέγανε μάλιστα πως όλο το μέρος, κατ’ απ’ τον Κατάχλωρο , που έχομε μεις, το χάρ’σαν στο Μοναστήρ’...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Για το κάστρο της Κιμώλου

Τα παλιά χρόνια έρχονταν ιδώ ληστές κ’ εμαζεύαν τα ζώα και τα παίρνανε οι κάτοικοι εκλεινότανε μέσα στο Κάστρο

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)

Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση Α"

Καταφύδι ﻿

Για το κάστρο της Κιμώλου Τα παλιά χρόνια έρχονταν ιδώ ληστές κ’ εμαζεύαν τα ζώα και τα παίρνανε οι κάτοικοι εκλεινότανε μέσα στο Κάστρο ﻿

Καταφύδι

Για το κάστρο της Κιμώλου

Τα παλιά χρόνια έρχονταν ιδώ ληστές κ’ εμαζεύαν τα ζώα και τα παίρνανε οι κάτοικοι εκλεινότανε μέσα στο Κάστρο