Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 2-19 από 19

Τη Μεγάλη Πέμπτη

Γυρίζουν τα παιδιά με τα καλάθια, μαζεύουν αυγά για το Πάσχα και τραγουδάν λυπητερά το εξής τραγούδι. Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα κ.τ.λ. Ο Παππάς δε δέχεται ποτέ προσφορά από γύφτους (σιδηρουργούς), επειδή έφτιασαν τα περόνια για τη σταύρωσι του Χριστού και έδωσαν κι οδηγίες πώς να τα καρφώσουν καλύτερα. Από τότε οι γύφτοι είναι καταραμένοι.

Τσιτσάς, Σεραφείμ (1938)
Άγιος Ιωάννης

Ένα μελίσσι βακούφικο (τ’ Αϊ Γιάννη στο Παλιοκάτουνου) γόνεψε κάποτε και πήγε και κόνεψε σε κουφαλερό δέντρο κοντά στο μοναστήρε. Κάποιοι πήγαν και τούβραν. Ήθελαν να το χαλάσουν. Πήραν τσεκούρι κι άρχισαν να κόβουν το δέντρο. Ο καλόγερος άκουσε τις τσικουριές. Άφησε το μοναστήρι και πήγε κει πέρα. – Τι φκειάνετε δω πέρα, ορέ; Το δικό μου μελίσσι χαλάτε; Τους είπε. – Το μελίσσι είναι άγριο, είπαν,...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Ένας στην Πόλη νειρεύτηκε πως βρήκε θησαυρό στην Αγία Τριάδα (χωρίο). Μόλις ξύπνησε, ακολούθησε το όνειρο. Ήρθε απ' την Πόλη στην Αγία Τριάδα. Έσκαψε, ηύρε το θησαυρό. Κάλεσε τους χωριάτες να φορτώσουν το θησαυρό. Τόσος πολύς ήταν. Τον φόρτωσαν σε τρία ζώα. Το ένα απ' τα τρία δε μπορούσε να το οδηγήση. Τραβούσε κεί πού ήθελε μονάχο του. Πήγε παρά πέρα, ηύρε ένα εικονοστάσι. Ήταν κι ο καλογεράκος εκεί...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Άγιος Ιωάννης

Κάποιος Τσουγκρής κλέφτης ήταν στο Μπελιτσόρεμμα. Σ’ ένα καλαμπόκι μέσα έβοσκε ένα δαμάλι του μοναστηριού, τ’ Άη Γιάννη. Έρριξε και βάρεσε το δαμάλι ο κλέφτης. Πάγει ένας στο μοναστήρι και λέει στον καλόγερο : Τούτο και τούτο. Πάει το δαμάλι, το σκότωσε ο δείνας. – Δεν το σκότωσαν, ορέ, του είπε, σκότωσε τον εαυτό του. Την άλλη μέρα ο κλέφτης πήγε σ’ ένα γαμπρό απ’ αδερφή του. Τόλεε ν’ αφήση το gυιό...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Καλπούτσια=οι Καλλικάντζαροι

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Παναγία

Κοντά στη Μαρδάχα της Τατάρνας είναι το γεφύρι του Άσπρου. Άλλοτε έχει κι άλλοτε δεν έχει κορπλίκια (Οι φυλάχτρες, τα χείλη του γεφυριού) το γιοφύρι αυτό. Το φτιάχνουν, πάνε οι τσοπάνηδες και τα γκρεμίζουν. Τότε είναι κίνδυνος να πέση κείνος που διαβαίνει στο ποτάμι και να πνιγή. Πολύ περισσότερο ένα ζώο φορτωμένο. Ξαγλιστράει ξεκόβει, δε βρίσκει τις φυλάχτρες, πάει κάτω. Μια φορά έφερναν έναν παλαβό,...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Παναγία

Μια φορά έκλεψε ένας απ' την Τατάρνα το μοναστηήρι ένα σακκούλι καρύδια. Πήγε σαν παραπέρα και κοιμήθηκε. Όντας σηκώθηκε, ήταν στραβοτσιαουλιασμένος. Στραβοτσιαούλιασς, γιατί έκλεψε την Παναγία

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Ο γκιώνης (το πουλί) εκεί που λαλάει,χολοέται για τον αγαπητό του αδερφό που έχασε. Άν και πουλί,βαστάει ακόμα την πικριότητα κι δίνει παράδειγμα για τους ανθρώπους που δεν αγαπούνε τους αδερφούς τους.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Άγιοι Ανάργυροι

Στα Λιπιανά των Αγράφων όντας γιόρταζαν τη μνήμη των Αγίων Αναργύρων ( 1 Νοεμβρίου) Έρχονταν ένα αλάφι. Τόσφαξαν και τότρωγαν. Μια χρονιά χασομέρησε τ’ αλάφι νάρθη. Ήρθε αποσταμένο, τόπιασαν και τόσφαξαν. Αλλ’ αυτό ζωντάνεψε πάλι κι έφυγε. Εκεί παρακάτω απ’ την εκκλησία είναι μια πέτρα. Σ’ αυτήν την πέτρα πάτησε πάνω και βούλιαξαν τα πόδια του μέσα. Φαίνονταν βουλιασμένα και θα φαίνονται αιωνίως....

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Πάτερ Κοσμάς

Στα Μπιανά των Αγράφων είναι εκκλησιά των Αγίων Αναργύρων. Γιορτάζει το χωριό και τα περίχωρα την 1ην Νοεμβρίου. Σ’ εκείνο το παγγύρι ήρθε κι ο Πάτερ Κοσμάς κι έβαλε λόγο. Ο λαός κάθησε και τον ακουρμάστηκε. Κεί που ακουρμαίνονταν τα λόγια του ξέκοψε αολι πάνω, είναι ένας βράχος, ένα θεριό κοτρώνι κι ερχότανε κάτω. Ο κόσμος ανακατώθηκε. Κοιτάζει ο καθένας κατιπού να φύγη για να γλυτώση. Ο Πάτερ Κοσμάς...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Για την Καρακονησιά

Στα παράλια της Άρτας η θάλασσα είναι αβαθής. Στα ρηχά μέσα είναι ένα νησάκι, η Καρακονησιά. Ο Άγιος Ονούφριος βρήκε ένα λιθάρι μονοκόμματο, το έσκαψε κι έφτιασε ένα πηγάδι που βγάνει νερό. (Λένε, πως το νερό αυτό πηγαίνει εκεί απ’τον Άσπρο. Και να γιατί το λένε. Κάποτε έπεσε η ταμπακέρα ενού στη Μαρδάχα μέσα (την μεγάλη πηγή του Άσπρου). Κι αυτή η ταμπακέρα είχε χαραγμένα και τόνομα κεινού που του...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Άγιος Γεώργιος

Στα Τρουπόταμα (εκεί που σμείγουν τα τρία ποτάμια, Άσπρος, Αγραφιώτης και Μέγδοβα) έχω ακουστά πως τον καιρό επί Τουρκοκρατίας πέρναγαν οι Τούρκοι μέσα στο ποτάμι. Παρουσιάζονταν τότε δυό καβαλλαραίοι, ο Άγ. Γιώργης κι ο Άϊ Δημήτρης ήταν, και τους κυνήγαγαν. Έφτασαν ως τη μέση στο ποτάμι κια πνίγονταν οι Τούρκοι.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Στη Φραγγόσκαλα, (θέση στην άκρη του Αχελώου, αριστερά καθώς ρέει, κοντά στο χωριό Σκοτισιάδα, 2 ώρες απ’ το Αγρίνιο όξω, ένα καζάνι χρήματα ήταν χωμένο σε μια πέτρα μέσα.Κάποιος πήγε κι έβγαλε το καζάνι και πήρε τα χρήματα. Φαίνεται ακόμα η γούρνα πάνω στην πέτρα που είχε το καζάνι μέσα. Όποιος περνάι από κεί τη βλέπει.

Λουκόπουλος, Δημήτριος
Στο Σέλο της Μύρεσης σε μια ρεματιά μέσα είναι βράχος και μέσα στο βράχο σπηλιά. Εκεί ασκήτεψε ο Νέος Άγιος Νικόλαος. Στην εκκλησία που είναι απάνω στο βράχο – η σπηλιά με το βράχο αντικρύζουν – απ' έξω είναι ένα πουρνάρι. Σε κλωνάρι αυτού του πουρναριού κρέμασαν κάποιον άνθρωπο του Αγίου για να μαρτυρήση. Το κλωνάρι αυτό μένει ως τα σήμερα ξερό, μα δε σαπίζει. Θάμα τ' Αγίου. (Οι Κεράσοβίτες μου είπαν...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Στο χωριό στη Μύρεση από κάτω ήταν ένα Στοιχειό που κατάπινε ακέριους. Μια φορά ένας πάγαινε απάνω. Το Στοιχειό καθόταν απόξω. Κάποιος ατμός έβγαινε απ’το στόμα του και τράβαγε τον άνθρωπο. Αυτός κατάλαβε πως κάτι τον τράβαγε, γιατί ήθελε, μα δε μπόραγε να πιστρέψη πίσω. Τι να κάμη κι αυτός! Έβαλε την ιδέα στο κουμικούρι μα δεν μπρόφτασε και το Στοιχειό τον κατάπιε. Και στην κοιλιά όμως του θεριού...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Στον Άι-Γιάννη (διαλυμένο μοναστήρι στην περιφέρεια του Παλιοκάτουνου, κοντά στον Αγραφιώτη, 4 ώρες μακρυά απ'την Τατάρνα)λένε πως την ημέρα που παγγυρίζει (29 Αυγ)έβραζαν κρέας σε καζάνι και βρήκαν ανθρώπινο χέρι μέσα. Κι απο τότε έκοψαν να τρώνε κρέας όντας παγγυρίζουν.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Άγιος Ιωάννης

Στον Άϊ Γιάννη (διαλυμένο μοναστήρι στην περιφέρεια του Παλιοκάτουνου, κοντά στον Αγραφιώτη, 4 ώρες μακρυά απ’ την Τατάρνα) είναι μια βρύση. Όλον τον χρόνο νερό δε βγάνει, είναι ξερόβρυση. Άμα έρθη η μνήμη τ’ Αγίου βαρώντας η καμπάνα για εσπερινό αρχινάει και τρέχει. Βγάνη νερό ώσπου να φύγουν οι πανηγυριώτες. Ύστερα στείβει πάλι. Θαύμα τ’ Αγίου αυτό

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Άγιος Ιωάννης

Στον Άϊ Γιάννη (Μοναστήρι στ’ Άγραφα) είχεν έρθει την παραμονή στη μνήμη (29 Αυγ.) ο Καραϊσκάκης με τα παλικάρια του. Έκανα λόγο, τι θα φάνε ταχυά που είναι νήστιμη. Κι έλεγον πως θα φάνε αλάδιαγα φασόλια. Ένας είπε πως έχει ένα τετράπαχο τραγί, να σφάξη και θα φάη ψητό, ας μην κάνη. Ο Καραϊσκάκης που τάκουσε είπε : ή θα κάμη το θάμα του ο Αγιάννης ή θα το κάμω γώ. Τάχας πως άμα δεν τιμωρήση την ασέβεια...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Καλπούτσια=οι Καλλικάντζαροι ﻿

Καλπούτσια=οι Καλλικάντζαροι