Browsing Παροιμίες by Text

Σ τά ρημα β)ουνιά, ξύλα και χλα(δ)ιά

Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1896)

Σ ΄σύλλος ακάλεστος στογ γάμον τι γυρεύκει;

Ερωτόκριτος, Ιωάννης

Σ αβούτο της στενοχωρίαν απάν έναν μελόπον να έβρεσεν.

Βαλαβάνης, Ι. (1918)

Σ αλλονών τα σέρια πάντα μή τερείς

Βαλαβάνης, Ι.

Μή αεί είς ετέρων χείρας (τ.ε. Αρωγήν βοήθειαν) απόβλεπε

Σ αλώνον ατ νε βρέσ' νε σιονίζ

Βαλαβάνης, Ι. (1874)

Εν τη άλω αυτού ούτε βρέχει ούτε νίφει.

Σ αποθαμένου τογ κώλον ναλείφης (χτυπάς)

Βαλαβάνης, Ι.

Ερμηνεία: Επί των αγανδριμένων

Σ ατόν επεκρεμάστα

Βαλαβάνης, Ι. (1874)

Ατόν ή ατό

Σ αυτό το πλευρό να πέσης

Τσικόπουλος, Ι. (1910)

Σ έναν παράν απάν' κρούει δέκα τακλάδας

Παπαδόπουλος, Άνθιμος Α. (1931)

Ερμηνεία: Για ένα παρά κάνει δέκα τουμπες

Σ έρημο τόπο ξύλα και νερό

Ιωαννίδης, Σάββας (1886)

Σ εκείνον όπου καρτερεί, η ώρα χρόνος φαίνεται

Τσικόπουλος, Ι. (1910)

Σ ζ' μάνας μου το μουνί σοτρά μέλ' ό,τι έρτσεται, τσαλdεί α λαχτύλ'

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)

Από της μάνας μου το μουνί τρέχει μέλι, όποιος έρχεται, βάζει ένα δάχτυλο

Σ ν ακρίτσα βουσκάει κι η γουμαρίτσα

Τζαρτζάνος, Αχιλλέας

Σ όλα ξαμούσαι

Βαλαβάνης, Ι. (1874)

Εις πάντα προβάλλεις

Σ όλα ξαμούσαι

Βαλαβάνης, Ι. (1874)

Εις πάντα προβάλλεις

Σ ότα(ν) 'βράμεν το(ν) παπά(ν), να θάψωμε(ν) τη(ν) παπα(δ)ιάν

Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1896)

Ερμηνεία: Επί των ενεργούντων προσφορώς τας εργασίας των

Σ ορφανάς δε σαίρεται (χαίρεται) σίλια τσ' α βασιλέψη

Διαμαντάρας, Αχιλλέας

Σ πολλά τ' Θεού

Άγνωστος συλλογέας (1903)

Ερμηνεία: “Δόξα σοι ο Θεός”, ενταύθα το “σ' πολλά έτη”, χάνει την κύριαν αυτού σημασίαν και δηλοί ευχαριστίαν ή ευγνωμοσύνης

Σ σ άλων ατ νέα βρέσ' νέα σονίζ

Παπανανιάδης, Ελευθέριος (1896)

Επί αμερίμνων

Σ σ αλευροκάδιν έρρουξες

Βαλαβάνης, Ι.

Ο ποντικός δηλαδή εις κάδον αλευρων ενέπεσε. Ερμηνεία : Επί λελευκασμένων πόθεν των περιβολών