Του κουφού αν κτυπάς καμπάνα, και τον ρελό αν ορμηνεύεις, κι αν κερνάς και μεθυσμένον (άνθρωπο), αέρα κοπανάς. Είναι ματαιοπονία να προσπαθούμε να διορθώνουμε ότι οπωσδήποτε δε διορθώνεται

Δια τους προσποιουμένους οτι δεν ακούουν

Αντίστοιχο με το: Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα

Ερμηνεία: Ταύτα επιπροσάπτει ο διηγούμενος απευκταίον τι, διότι επιστεύε το, όπως και πιστευέται ότι έκααστος τόπος έχει και το στοιχείο να είναι κωφό να μη ακούση το απευκταίον και βάλη αυτό πάλιν εις ενέργειαν.