Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κείμενο

Ζ ορασπίσας το κατζίν dου 'κου, το τσουφάλιν dου 'ς τα πελάδε τζο γλυτώνει

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)

Εκείνος που ακούει της πόρνης τα λόγια, το κεφάλι του δεν το γλυτώνει από τους μπελάδες

Ζ' γουώσσας τσερεμές

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)

Για την προσβολή και το πλήγωμα που μπορεί να δώσει ένας κακός λόγος

Ζ'δjό, το= το ζώδιον: “κάθα άνθρωπος έχ' το ζ'δjότ'” (= την μοίραν του).

Κακριδής, Ιωάννης Θ.

Ζ΄ ναίκας ΄ς τα σεράνdα κατζία να πγέσ΄ τόϊνα · ατσείνο πάλι νdα ΄νανοστείς και τσαί νdα πγέσ΄

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)

Της γυναίκας από τα σαράντα λόγια να πιάσεις (δεχτείς) το ένα · και κείνο πάλι να το σκεφτείς καλά και να το πιάσεις

Ζ΄ ναίκας σό ράμμα μη κρεμϊέσαι· α σε πνίξει

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)

Στης γυναίκας το σκοινί μην κρεμιέσαι͘ θα σε πνίξει. Να μη πιστεύεις ούτε να δένεσαι με γυναίκα. Είχαν, λέει, οι γυναίκεςπου έβγαιναν στο βουνό για ξύλα ή για χόρτα, μιά τριχιά μαζί τους πάντα. Αυτό ήτανε το ράμμα. Πόντ. ...