Browsing Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας by Text

Σ τά ρημα β)ουνιά, ξύλα και χλα(δ)ιά

Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1896)

‘Σ τ’ δρόμου που πααίνουμι ‘ς τν άη Κυριακή κει ‘ς τ’ ψλή άμμου βγαίν’νι τα μισάνχτα οι Ανιράδες κι χουρεύνι κι αλιά ‘ς τουν π’ πέσ’ ‘ς τα χέρια τς.

Μυρογιάννης, Εμμανουήλ

Σ ΄σύλλος ακάλεστος στογ γάμον τι γυρεύκει;

Ερωτόκριτος, Ιωάννης

Σ αβούτο της στενοχωρίαν απάν έναν μελόπον να έβρεσεν.

Βαλαβάνης, Ι. (1918)

Σ αλλονών τα σέρια πάντα μή τερείς

Βαλαβάνης, Ι.

Μή αεί είς ετέρων χείρας (τ.ε. Αρωγήν βοήθειαν) απόβλεπε

Σ αλώνον ατ νε βρέσ' νε σιονίζ

Βαλαβάνης, Ι. (1874)

Εν τη άλω αυτού ούτε βρέχει ούτε νίφει.

Σ αποθαμένου τογ κώλον ναλείφης (χτυπάς)

Βαλαβάνης, Ι.

Ερμηνεία: Επί των αγανδριμένων

Σ ατόν επεκρεμάστα

Βαλαβάνης, Ι. (1874)

Ατόν ή ατό

Σ αυτό το πλευρό να πέσης

Τσικόπουλος, Ι. (1910)

Σ έναν παράν απάν' κρούει δέκα τακλάδας

Παπαδόπουλος, Άνθιμος Α. (1931)

Ερμηνεία: Για ένα παρά κάνει δέκα τουμπες

Βρυκόλακες

Σ ένας πασσάς είχεμ-μούρκι και δούλους Μώρους είχε σπασμένος-σιτάριν κείεν ονούς Μώρου να του πει πόσα κιόλα σιτάριθ-θα κάμη. Εντός έν εμίλα. Σαν ήρτεν το θέρος, ήκαμε με ''βροχή μεγάλη να του τα πήρεν όλλα τα σιτάρια. Τότες ο πασσάς εσκότωνε τον Μώρον εν οποίος περάση απ'εκεί σκοντάφτει κι βλέπη έναμ- Μώρον ως απάν κεινά. (σκοντάφτει=σφαντάζζει βγαίνουν φαντάσματα)

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)

Σ έρημο τόπο ξύλα και νερό

Ιωαννίδης, Σάββας (1886)

Σ εκείνον όπου καρτερεί, η ώρα χρόνος φαίνεται

Τσικόπουλος, Ι. (1910)

Σ ζ' μάνας μου το μουνί σοτρά μέλ' ό,τι έρτσεται, τσαλdεί α λαχτύλ'

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)

Από της μάνας μου το μουνί τρέχει μέλι, όποιος έρχεται, βάζει ένα δάχτυλο

Το στοιχειωμένο μελίσσι

Σ μπ'ετρ απάνου έχ νια τρύπα κι κεί μέσα είνι ένα στοιχειουμένου μελίσσ. Πήι ένας Λασπιότς νια βουλά να πάρ μέλ κ'έβγανι τέσσιρις τενικέδις μέλ απου μέσα. Κουντά τούπι του στχιό <Ζών> κι αυτός νόμσι ότ το είπαν οι φίλοι τ κι έβγανι κι άλλου τινικέ. Κεί π' κρέμασι κατ τουν τινικέ μι 'ν τριχιά η τριχιά γέντιι φείδ κι αυτήνους σκιάχτι κ'έπισι κατ άφ μπέτρα κ'έγνι κουμμάτια. (μπέτρ= Κρημνάς μεταξύ Μαυρτίλλου...

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1919)

Σ ν ακρίτσα βουσκάει κι η γουμαρίτσα

Τζαρτζάνος, Αχιλλέας

Σ όλα ξαμούσαι

Βαλαβάνης, Ι. (1874)

Εις πάντα προβάλλεις

Σ όλα ξαμούσαι

Βαλαβάνης, Ι. (1874)

Εις πάντα προβάλλεις

Σ ότα(ν) 'βράμεν το(ν) παπά(ν), να θάψωμε(ν) τη(ν) παπα(δ)ιάν

Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1896)

Ερμηνεία: Επί των ενεργούντων προσφορώς τας εργασίας των

Σ ορφανάς δε σαίρεται (χαίρεται) σίλια τσ' α βασιλέψη

Διαμαντάρας, Αχιλλέας