Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λουκόπουλος, Δημήτριος"
-
Εν' αvdί γαλάμ' ορτούσκο
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Είναι σαν κοντυλοφόρος ίσιος -
Εννήθης σο χαμό
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Γεννήθηκες στο χαμό. Εγεννήθης χάση φεγγαριού. Είσαι χαμένος άθρωπος. Τόλεγαν κι ερωτηματικά: Σο χαμό εννήθης; Για το χαρακτήρα του ανθρώπου έχει σημασία, λένε, η μέρα που γεννήθηκε -
Ενόμαστ' αδά, 'α ψοφήσουμ' αδά
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Εδώ γεννηθήκαμε εδώ θα πεθάνουμε. Λεγόταν με πείσμα σε κάποια δύσκολη στιγμή της ζωής, στην αντίσταση π.χ. Στους Τούρκους που ερχόνταν να τους επιτεθούν -
Ενόσουν ανdί Μουρμούτ'
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Έγινες σα Μουρμούτης, Στους πολύ μεθυσμένους. Ήτανε στα φάρασα ένας Μουρμούτης, που γυρνούσε πάντα μεθυσμένος -
Ενόσουν μέλι, ΄ενόσουν σοκάρι, μας τζο κώθεις να μέζ γρέπ΄
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Έγινες μέλι, έγινες ζάχαρη, εμάς δε γυρίζεις να μας δεις. Τόλεγαν σ΄ έναν που μεγάλωσε κι έγινε ακριβοθώρητος -
Ενόσουν τσαι συ ισάνι τσαι κατζέφ' γνένdα μου!
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Έγινες και συ άνθρωπος και μιλείς μπροστά μου! -
Εξορία του Αδάμ
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)Ερμηνεία: Όταν τις περιπέπτει εις μέρος πολύ άσχημον -
Εξορία του Αδάμ είν' αυτού π' πήγε
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927) -
Επά καράβια πνίγονται...
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)Εις παραπονούμενον ότι πάσχει, ενώ τό σύμπαν πάσχει. Ανώτεραι αυτου υπάρξεις υποφέρουν -
Επιασα να ξανασάνω κι ήβρα μαλλιά να ξάνω αχ! Η λιάρα η γίδα
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)Ερμηνεία: Λέγεται, όταν θέλοντας κανείς να αναπαυθή πέφτει σε βαρύτερη δουλειά άθελά του -
Ες σην gούφα σ' α δϊέβος, σην τζοιλία σου ες 'κατό δεβόλοι!
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Έχεις στη σκούφια σου ένα διάβολο, μα στην κοιλιά σου έχεις εκατό διαβόλους! -
Εχ' ίσχιον αυτός ου άνθρωπος
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1923) -
Εχν' ανάγκ' τα β'νά π' τα χιόνια
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1902)