Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 286-305 από 311

Τι να κάμουμε; Να κάμωμε σ' κλήκι

Άγνωστος συλλογέας
Το 'να χέρ' να δίν' και τ' άλλο να μήν το ξέρ'

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Η Το 'να να το δίν'. Σημαίνει, πώς δεν πρέπει να περηφανεύεται κανείς γιά την ελεημοσύνη του. Από το ευαγγελικό: “Μή γνώτω η δεξιά σου, τι ποιεί η αριστερά σου”
Το άδικο ουκ ευλογείται

Αδαμαντίου, Αδαμάντιος (1896)
Το βραδινό σου το θυμό να τόνε κρούγης το πορνό

Αδαμαντίου, Αδαμάντιος
Ο Γάφος

Το Γάφο τον θάψαν πρώτα στον Άη-Γιώργ' και δεν ήλυωσε. Γυρνούσε τ'ς νύχτες και πολλοί τον δήκαν. Τον θάψαν σε πολλές εκκλησίες και δεν ήλυωνε. Στα τελευταία τον θάψαν στα βολάκια τ'ς Παναίας που πατεί πολύς κόσμος και δεν ξαναβγήκε. (Άη-Γιώργ' Εκκλησιά στη Χώρα, Παναίας-ο χώρος της εισόδου του ναού,στρωμένος με βίτσαλα που σχηματίζουν παραστάσεις)

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Το κακό σκυλί ψόφος δεν το πιάν'

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Ερμηνεία: Οι κακοί άνθρωποι δεν πεθαίνουν
Το μακρύ και το πλατύ ντρέπεται να κατελ'θή

Άγνωστος συλλογέας
Γιατί η Τήνο είν'όλο πέτρες

Το νησί μας είναι γεμάτο πέτρες. Γιατί πέρασε μια φορά ο Χριστός μ'ένα καίκ' για τ'ν Αθήνα κ'είδε δώ π'φυσούσε βοριάς και ρώτησε : <Για πείτε μ'μωρέ, πως το λένε τούτο το νησί κι έχ' τόσο αέρα; Θα πνιγούμε>. Λέει <Τήνο, Χριστέ μ'> Λέει, Αφού τ'λένε Τήνο πέτρες τ'ς δίνω! Γι αυτό και το νησί μας είν'όλο καυκάρες. (Καυκάρες= Άγονα βουνά)

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Πως βρέθηκε ο Σταυρός

Το ξύλο τ’ σταυρού, είχαν μια οικοδομή και θέλαν να το βάλουν τράβα μεγάλ’. Το μετρούσαν ήφτανε, το βάζαν απάνω είταν κοντό. Κάτω μακρύ, πάνω κοντό. Πήκαν: «Είναι τ’ σταυρού το ξύλο» και οι ενάντιοι το ρίξαν στα γυρίζια. Όταν ήψαχνε η Αγία Ελέν’ δεν τον ήβρισκε. Πάει τότε μια Εβραιοπούλα, Τούρκισσα, δε θυμάμαι καλά, και λέει: «Είν’ εκεί πάνω κ’ είν’ λουλούδια και μυρίζουν» - ο βασιλικός. Απ’ τ’ χαρά...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Το παιδί μας, είπε το λύχνο μπίκο

Άγνωστος συλλογέας
Η μεγαλομάτα

Το παλαιό όνομα τ'ς Μεγαλομάτας, είταν Άη – Γιώργ'ς. Μια νύχτα είδ' ο παπάς ένα όνειρο και τού 'λέγε : “Να π΄παρ'ς τα εξαπτέρυγα τ' Άη Γιώργ' και να 'ρθεις στον Σταυρό να βρείς τ'ν εικόνα μ'. Ο παπάς όμως νόμισε τ' άη Γιώργ' τ'ς Χώρας κι έτσ' πήραν τα εξαπτέρυγα και πήγαν, αλλά δεν τνε βρήκαν. “'Ά, παπά λωλός θα να 'σαι”, τ' έλεγαν οι χωριανοί, γέλια κακό. Στεναχωρέθ'κε πολύ ο παπάς. Τ'ν άλλ' Κυριακή...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Η τιμωρία των Αγίων Αναργύρων

Το πανηγύρ’ των Αγίων Αναργύρων στ’ Γύρλα το ‘χουν οι Μουνταδιανοί κι όπως πηγαίναν πριν από χρόνια όλοι μαζί, δήκαν στον Άγρελα ένα παλληκάρ’ και δούλευε στα χωράφια τ’. Λένε, «Δε θα ‘ρθεις μαζί μας στο πανηγύρ;». Λέει «Όχ’». Λέει, «Σήμερα γιορτή να δ’λεύ’ς», λέει, «δεν κάν’». Λέει, «Δε με νοιάζ’ εμένα». Κ’ ηπέσαν τότε κατ’ χώματα και τόνε πλακώσαν. Από τότε ο Άγρελας είναι κακό μέρος. Γύρλα =...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Γιατί το φεγγάρ' έχει σ'μάδια

Το φεγγάρ' έχει κάτι σ'μάδια σαν πρόσωπο. Είναι λέει άνθρωπος μέσα είναι ο Κάιν. Τον καταράστ'κε ο Θεός κ' είναι μές στ' φωτιά και καίγεται. (Παρόμοια αθηναϊκή παράδοση βλ. Ν. Πολίτου, “Παραδόσεις”, τομ. Α, σελ. 130.

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Πως κτίστ'κε το μοναστήρ'

Τότε που κτίζαν το μοναστήρ' και σκάβαν τα θεμέλια, βγαίναν όλο φίδια απ' το χώμα. Πήκαν λοιπόν, “Να το κτίσουμε πιό κάτω π' δεν έχ' φίδια και σκεπά”. Και πήγαν πιο κάτω και σκάβαν. Όλη μέρα σκάβαν κι άφησαν το βράδ' τ'ς αξίνες και τα φτυάρια σ' ένα κελλί εκειδανά. Πάνε το πρωί να πιάσουν δ΄λιά, πουθενά οι αξίνες. Ρώταγαν τ'ς χωριανοί, ποιός τ'ς πήρε, ψάχναν απ' εδώ, απ' εκεί, δεν τ'ς βρίσκαν. Με...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Ο Χριστός στον Άδη

Τον καιρό που πήγε ο Χριστός στον Άδ’ και αναστήθ’κε, είταν ο Εωσφόρος, ο βασιλιάς των δαιμόνων και φυλούσε να μη μπει κανένας. Λέει ο Χριστός: «Άρατε πύλας». Λέει, «Ποιος είσαι σύ;». Λέει, «Εγώ είμ’ ο δίκαιος κι ο κραταιός», κι αμέσως ηλυώσαν τα λουκέτα και μπαίν’ μέσα ο Χριστός και βγάν’ τ’ς κολασμέν’. Καθ’ Ανάστασ’ το κάν’ κι ο παπάς αυτό.

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Η εικόνα τ'ς Αγία Παρασκευής

Τον παλαιό καιρό, μέναν στ'ν gαραμπούσα δυό γέρ'. Η γυναίκα π' τνέ λέγαν Μαγδαληνή, είδε μια νύχτα στον ύπνο τ'ς τ'ν Αγία Παρασκευή και τ'ς είπε να 'ρθει μσ τνέ βρεί σε μια σπηλιά. “Είμαι”, λέει, “Θαμμέν' σε μια γούρνα δίχως νερό και θα σ' πώ που θέλω να με χτίσ'ς. Θα κάν'ς τρείς ώρες δρόμο και θα βρείς ένα μονοπατάκ' στενό. Από κεί”, λέει,” να πάς”. Τ' όνειρ' αυτό το 'δε τρείς βολές. Αλλά δεν είπε...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Του 'βαλε τα εφτά καρφιά

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Δηλαδή τον βασάνισε, τον παίδεψε πολύ
Του παπά το πετραχήλι ποταμός είναι και χύνει

Δουκάκης, Δημήτριος Χρ.
Του χωριάτ' το σκοινί μονό δε φτάν' και διπλό περ'σεύ'

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Όταν κάνεις οικονομία που σε ζημιώνει
Τώρα π' κατουρεί τα παππούτσια τ'

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Λέγεται όταν κανένας γέρος γυρεύει ερωτικές περιπέτειες, αρχίζει επιχειρήσεις ή οικοδομές

«
»