Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λουκόπουλος, Δημήτριος"
-
Ξιφόρτωσι, μυλωνά, γιατ΄ έχω δρόμο
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)Ερμηνεία: Επί επί επειγούσης ενεργείας επομένης άλλης εργασίας -
Ξυ' τ' αρχίδια
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1923)Δηλαδή ασχολείται περί τα απρεπή μη γνωρίζων η να πράξη -
Ξύλα, κούτσουρα, δαυλιά καϋμένα
Λουκόπουλος, ΔημήτριοςΜηδαμινού (το σιτράει όχι εφέτος) ή ο κατεστραμμένος ο κήπος πχ -
Ξύπνα, Μάϊκου Μ', να σε ξεκονιδίσω
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)Ότι μάταια η μετάνοια διά την άρνησιν προσφοράς υπηρεσίας προς πρόσωπον, το οποίον δεν υπάρχει ήδη εν τη ζωή -
Ξυέτι κει π΄ δε τουν τρώει
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1922) -
Ξυόμι κει π΄ δε με τρώει
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1922)Ερμηνεία: Όταν ενδιαφέρεται τις για πράγματα μη ευσταφέροντα αυτών -
Ο άνθρωπος ο πολυβούλης κι ο Θεός ο κοψογούλης δεν τα συμβιβάζουνε ποτέ
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)Ερμηνεία: δεν συμβιβάζονται οι απαιτήσεις του ανθρώπου με τους νόμους του Θεού -
Ο αδερφός μου είναι αδερφός μου ας τον χαρεί η γυναίκα του
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Το λέγαν οι ανύπαντρες αδερφάδες όταν ο αδερφός τους παντρευόταν και πια δεν τις κοίταζε. -
Ο ακαμάτης με τα λόγια κάνει ανώγεια και κατώγεια
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926) -
Κλέφτες
Ο αρχαίον αστερισμός Άρκτος λέγεται Κλέφτες. Είναι έφτα. Στη μέση απ' τους έφτα είναι ένας κλέφτης πόλει το σκλάβο στην αμασκάλη (αστεράκι που μόλις διακρίνεται). Οι δυό είναι καρτέρι μπρόστα που καρτέρούν να πάρουν το σκλάβο. Κι έτσι λένε πώς ήταν κλέφτες και γίνηκαν αστέρια. Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928) -
Ο Βλάχος κι' άρχος να γενή σκατένια δόξα θάχη
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)Της αγενείας τα στίγματα παρακολουθούν τον άνθρωπον και τα ύψιστα αξιώματα αν καθέξη. -
Ο γαφιάς ένι μαύρο, άμα του νοματού τη χαραή 'σπρίζει τα
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Ο καφές είναι μαύρος, όμως τ' ανθρώπου το πρόσωπο τ' ασπρίζει -
Ο γερόγατος τρυφερά ποντίκια κυνηγάει
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)Επί ανδρός υπερήλικος, ερωτοτροπούντος με νεαράς γυναίκας -
Ο γοντσής σου άρ να ιενί ο τ' εσίπ σου, ο Θϊός να 'ινεί ο γιατρός σου
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Ο γείτονας σου αν τύχει και γίνει ο εχτρός σου, ο Θεός να γίνει ο γιατρός σου. Το κακό που μπορεί να κάμει ο γείτονας, μονάχα ο Θεός μπορεί να το γιατρέψει.