Browsing by Collector "Μέγας, Γ."

Μια γυναίκα έγκυα πήγαινε στο νερό, και την αντάμωσ’ μια άλλ’ πάλε και την λέει. – Γιατί μωρ’ πας στο νερό σήμερα (ήταν τ’ άη Συμιού) είσαι κι έγκυα; Γένκε το παιδί κι έπαιζαν τα ματάκια τ’ όπως τρέχ’ το νερό. Σάλευαν δώθε κείθε.

Μέγας, Γ. (1937)

Μια γυναίκα ζούσε στη bόλη. Πάdρεψε κι έκανε ένα παιδί και το κλέφτουνε οι Γιοβράγοι. Άμα τόκλεψαν οι Γιοβράγοι πιάστηκαν, και dην έδωκαν πολύ χρήμα, γιατί το παιδί το σκότωσαν. Πήραν τα αίμα dου και τα είχε αυτή ύστερα και ζούσε

Μέγας, Γ. (1937)

Άγιος Βασίλειος

Μια φορά ένας άγιος, γύρευαν τα παιδιά τ’ ψωμί κι αυτός πήρε μια βοϊνιά, την παράχωσε μέσ’΄στη στάχτ’ κι άμα την άνοιξε, βρήκε μια πίττα. Από τότε την πίττα τ’ άη Βασιλειού την παραχώννε στη στάχτ. Έναγ καιρό έτσ’ ήταν

Μέγας, Γ. (1937)

Μια φορά ένας πήγε στη bάνα νύχτα, να ταίς τα βόδια τα στο dάμ’ και βρήκε ένα Σκαλλιτσάγκαρο κι αυτός τον έπιαναν σε κείνο το σκαλιτσάγκαρο, τον επήγε μέσα στο σπίτ’, τον έδωκε ένα κόσκινο, να μετράη ως το πρωί τις τρύπες. Αυτός μετρούσε κι έλεγε : -Ώ, γαμώ, το χασα! Ώ, γαμώ, τόχασα! Αυτό ως το πρωί-ύστερα, άμα ξημέρωσε τόνε γνώρισε. –Ήταν από κεί, πατριώτς. Αλλά ήθελαν να πούν εκείνα τα χρόνια, όποιος...

Μέγας, Γ. (1937)

Μια φορά η νύφη στο bαστό

Μέγας, Γ. (1937)

Γιατί σε δεύτερο γάμο δεν καθόταν στον παστό

Νεράϊδες στο λουτρό

Μια φορά ήταν της νουνάς μου κόρ’ αρραβωνιασμένη και θανά παν σε γάμο. Και έτυχε κείνη λαφροστοιχειώτισσα και κακοπάθισε. Έμορφη πολύ ήτανε και τα μαλλιά της μακριά και φαίνεται θα την έπιασε ο ήσκιος της και τελείωσε σε 24 ώρες. Όποιος ήταν Σεββατιανός, εκείνος φάνταζε, φαίντας γυναίκες, σκύλοι.

Μέγας, Γ. (1937)

Μια φορά στη Μεσεμβρία ήταν φεγγάρι, αλάλητο τ’ αρνίθι κι μερικές μαζεύτηκαν να πάνε στ’ αμπέλια. Πήγανε ως τα πηγάδια – έτυχεν ένας γάμος νεραγδικός, έτυχε αυτές οι γυναίκες να περνούν. – Σταθήτε, λενε, τώρα, αφού ετυχέτε στο γάμο μας, να σας φιλέψουμε κι όλα. Αυτεί τις έβαλαν φαγιά με γαϊδαροκούρελα να φάνε, μα εκείνες βουβές δεν εφαγάνε. – Τώρα, λέει, ενδεκούλα δωδεκούλα, όλες θα σας επεράσουνε....

Μέγας, Γ. (1937)

Μνήματα ήdας φόβος και τρόμος, που βγαίν' οι πεθαμέν' με άσπρες bλούζες.

Μέγας, Γ. (1937)

Να πίασ' τ' αυτί τ' και να θυμηθή

Μέγας, Γ. (1937)

Ναίμονα μικρό χωριό,μεγάλην πολιτεία

Μέγας, Γ. (1937)

Το φίδι

Ο (δείνα) μαζί πε dη γεναίκα dου πήγανε να παραχώσνε γρόσια μέσ’ ΄ς το δάσος, ποκάτ ‘ς ένα δέdρο. Να τύχ’ ‘ς το δέdρο πάμ να ναι ένας που ανέβκε να κοιμηθή παμ. Λοιπόν αυτοί θέσαν τα γρόσια, τα θάψανε και φύγανε. Άμα προχώρησαν λιγάκ’ <δεν έβαλαμ’, λέει η γεναίκα ‘ς τον άdρα, τίποτα να dα σττοιχειώσμε.> Γυρίζουν πίσου και κόβ’ αυτός λιγάκ’ λουρί πε το τσαρούχι dου, το θέτ’ πάμ ‘ς τα γρόσια και νοματίζ’...

Μέγας, Γ. (1914)

Ο Αλή Πασάς ήθελα να πάρη τη Φροσύνη κι έρρηξε δέκα καντάρια ζάχαρη στη λίμνη να την γλυκάνη να παραδοθή. Αλλά κείνη δεν παραδόθηκε κι έβαλαν μια πέτρα στο λαιμό της κι έπεσε στη λίμνη κι επνίγηκε -. Η κυρά Βασιλική ήταν αδρεφή της και παραδόθηκε κείνη για να γλυτώση τη Φροσύνη

Μέγας, Γ. (1937)

Άη Γιάννης ο αλετούργητος

Ο πρωτομάστορης είχε στείλει το gάλφα του να πάρη ένα σταφύλι, για να ζουλήξουνε, να λειτουργήσουνε dην εκκλησιά, αλλά η ρόγα να μην είναι κομμέν' απ' το σταφύλ'. Το λοιπόν πήρε το σταφύλ'. Έρχοντας στο δρόμο τον αντάμωσεν μια γυναίκα έγγυα. Του ζήτηξε μια ρόγα και της έδωσε. Άμα πήε στο μάστορη του είπεν : - Έτσι κι έτσι. Μια γυναίκα με αντάμωσε και μου ζήτηξς μια ρόγα, και τη λυπήθηκα και την έδωσα....

Μέγας, Γ. (1937)

Ό,τι πάρ' η νύφη στο bαστό

Μέγας, Γ. (1937)

Ούτε τ΄αγκάθ΄είναι καλό, ούτε το καλαγκάθι

Μέγας, Γ. (1937)

Όταν τυχαίνει δύο κακά και ούτε τονα είναι καλό, ούτε το άλλο

Πέτρα με γιαπί, σκύλο με μαντρί

Μέγας, Γ. (1937)

Σημείωση: Με = πε, από

Πήγαν νεράϊδες μια φορά και πήραν το καΐκι και πήγανε στην δάφην’ να φορτώσνε δάφνες. Έκοψαν τη δάφνη. Φώναξε πρώτο ορνίθι – λένε, δε φοβούμαστε. Στο δεύτερο είπαν: - Τώρα να φύγμε. Αυτός πιάνει κόφτει κομμάτι πο το φουστάνι μπάλωμα, το έκλεψε. Η νεράϊδα πηγαίνει έρχεται, ζητάει το μπάλωμα. Αυτός τη λέει, να την πάρη γυναίκα. Την πήρε. Έκαμε παιδιά. Είχε πολλά μπερεκέτια. Στα υστερνά λέει: Τόσα χρόνια...

Μέγας, Γ. (1937)

Πηγάδει είχαμε. Δεν πήγαινε κανείς. Βγαίν' αράπης. Στα στενορύμνια έβγαιναν Νεράιδε, στοιχειά κι έπαιρναν τις φωνές. Στο παρθεναγωγείο, πίσ' dη ρύμ' δε bερνούσε κανένας. (Οι ρύμνες στοιχειωμένες (σελ.11)) [Ένας πάτσε πα στις Νεραιδες το τραπέζ'κι αρρώστησε.]

Μέγας, Γ. (1937)

Πηγάδια είχε που δεν σέρνανε νερό. Σ'ένα πηγάδ' έβγαινεν Αράπ'ς. Έβγαιναν κορίτσια και χόρευαν. Και τα κορίτσια γένdας σκυλιά.

Μέγας, Γ. (1937)

Ποντικός μέσ' σταμπάρ, νηστικός μπορεί να μείν';

Μέγας, Γ. (1937)

Για έναν που ζούσε στη Ρουμανία, αν είχε σχέσεις με γυναίκα