Browsing by Collector "Μέγας, Γ."

Σαν το σκυλί στ' αμπέλι

Μέγας, Γ.

Συνοδεύεται από κείμενο...

Τα δρακοdεμένα γρόσια

Σε νύπνιασε να πάης ‘ς ένα μέρος έχει γρόσια, να πά να τα βγάλης. Θα πάης ποβραδύς σε κείνο το μέρος να κοσκινίσης στάχτη, ίσαμε το τραπέζ’ένα μέρος, θα βάλης ένα κόσκινο ποπάνου,θα το σκεπάσης μ’ένα τσουβάλι για να μη bάη και πατήσ’ καμνιά γάτα ή άλλο τίποτες. Το πρωί θα πάης να το ξεσκεπάσης, να δγής τι σουμάδια θα ν’έχ’ ποπάνου πε dή στάχτη. Χέρι θα ν’ έχ’, πόδι θα ν’ έχ, κανείνα άλλο αθρώπινι...

Μέγας, Γ. (1914)

Τα φλουριά

Σε πολλούς φαίνεται ‘ς τον ύπνο dους ένας άdρας ή μια γυναίκα και τους λέει να πάν ’ ΄ς το δείνα μέρος, να σκάψουν και θα βρούν φλουριά. Μα άμα πή ‘ς αυτόν που νυπνιάζ’ , να ρήξ’ πάνου ρούχο ή κουdούρα, είναι κακό σουμάδ’, δηλαδή γυρεύει να πιή το αίμα dου. Βρίσκ’ εκείνος τα φλουριά , μα πεθαίν’. (Σαμακόβι= ΝΔ Σαράντα Εκκλησιών)

Μέγας, Γ. (1914)

Σκαλκαντζούρια έρχονται το βράδυ τα Χριστούγεννα ξημέρωμα, τη δεύτερη μέρα. Πρώτα έρχεται ο Χριστός και κατόπ' τα σκαλκαντζούρια. Η μικρή έλεγε : ''Τα σκαλκαντζούρια φέρανε της μάνας και του μπαμπά (της κατσίκας και του αλόγου κοπριές) και της ίδιας της έφεραν παιγνίδια.

Μέγας, Γ. (1939)

Σπείρε, κι α δε σε μοιάσω, φτύσε με

Μέγας, Γ. (1937)

Σπίτι μέχρι να χωρής και τόπο ώσπου να θωρής.

Μέγας, Γ. (1938)

Να ναι τα χωράφια πολλά.

Σπίτι όσο χωρείς και χωράφι όσο θωρείς.

Μέγας, Γ. (1946)

Στα μνήματα έλεγαν που βγαίνε οι πεθαμέν' και κάdαι πα στα dουβάρια και φοβούdας να περάσνε.

Μέγας, Γ. (1937)

Αγών Στοιχειών

Στα σύνορα των Τζυτζίνων και των Βερίων είναι ένα βουνό, Ράχη-Βέρια το λένε, δασωμένο από πεύκα. Στην κορφή του βουνού είναι ένα αλώνι και κεί λένε πως παλαιά μαλώνανε το στοιχειό των Τζιτζίνων με το στοιχειό των Βερίων κι άμα νίκουνε το στοιχειό των Βερίων πήγαινε στα Τζίτζινα κι έπινε το νερό της Βρύσης τελευταία νίκησε τελειωτικά το στοιχειό των Τζιτζίνων κι από τότενες το στοιχειό των Βερίων δεν...

Μέγας, Γ.; Τσουτσέρης

Αράπης της βρύσης

Στα Τσίλια, μια τοποθεσία Γερακίου και Βρονταμά, είναι μια βρύση με καμάρες, από μπροστά φαίνεται σε μια μεγάλη πόρτα με ανώφλια μαρμαρένια, κατεβαίνεις δυό τρία σκαλιά και ύστερα στρίβης δεξά. Κει χάμου είναι νερό κι όσο κι αν πάρης δεν αδκιάζει. Αυτή η τρούπα τραυάει ακόμη μέσα πολύ, μα δεν αποφασίζει κανένας να τρουπήξη, γιατί μπορεί να είναι νερό πολύ. Λοιπόν σ’ αυτήν τη βρύση επήγε μια γυναικα...

Μέγας, Γ.; Τσουτσέρης

Στάσου να γυρίσω πέτρα που σε βλέπω

Μέγας, Γ. (1941)

Ερμηνεία: Λέγεται για έναν που άργησε ναρθή και είναι επιθυμητός

Στη Μεσέβρια πήγε ένας δικός μας (την ημέρα τ’ Άη Συμιού) και τον εγύρεψε: - Να με κόψς ένα λουρί. Κι αυτός του έκοψε. Κι ήταν η γυναίκα τ’ έγηνα και έγινε το παιδί τ’ ύστερα κομμένος ο στόμας τ’ και βύζανε κι έτρεχε το γάλα και πέθανε. Δε μπορούσε να βυζάξ’.

Μέγας, Γ. (1937)

Αράπης και θησαυρός

Στη Στρούπαινα είναι ένα ερημοκλήσι, Αί-Νικόλας χαλασμένο. Εκεί παλαιά ήτανε μια μάντρα και θάφτανε τους Τούρκους. Τα μεσάνυχτα έβγαινε ένας αράπης ψηλός ίσα με τον ουρανό ‘ς τάσπρα ντυμένος κι είχε μια μεγάλη σιδερομαγκούρα, που ζύγιζε σαρανταπέντε καντάργια. Όποιος ήτανε γλήγορος ‘ς τα πόδια και μπόρουνε να λακκάη γληγορώτερα του αράπη πήγαινε τα μεσάνυχτα κι έρριχνε κρυφά πέτρες μέσα ‘ς τη μάντρα...

Μέγας, Γ.; Τσουτσέρης

Πόλη στοιχειών

Στην Γκορεσά είναι μια τοποθεσία που την λένε Βρακονέρι είναι κι ένα πηγάδι κεί χάμον. Σ’αυτό το μέρος πηγαίνανε τα στοιχειά της Γκορτσαί και της Πέρπαινας και παλεύανε ποιο θα νίκουνε το άλλο και πολλές φορές παλέψανε με κανένα δεν νίκανε. Μια βραδυά το στοιχειό της Πέρπαινας βρήκε ένα καλό κυνηγό και τον πήρε και τον πήγε κεί που πάλευαν κάθε βράδυ και του είπε να κρυφτή, και την ώρα που θα παλεύουνε...

Μέγας, Γ.; Δικαίος (1941)

Στης Πανούκλας τον καιρό, είχαμε με τον πατέρα μου ακουστά, είχανε αφήσ' το χωριό και πήγανε στα βουνά. Έχ' εκατόν ενενήντα χρόνια. Επειδής ήταν τα κατώγια ανοιχτά, δυο μεθυστακάδες πήγαιναν, έπιναν μεθούσαν. Μον δυο πόμνανε. Με τον κροκόδειλο έβγαινε η πανούκλα.

Μέγας, Γ. (1937)

Το dούρκο κάνεις φίλο, βάστα και το ξύλο

Μέγας, Γ. (1938)

Το σκοινί μέσ' στο τσουβάλ' μπαίν'

Μέγας, Γ. (1937)

Για έναν που δεν εκτιμά θέσιν ευνοϊκών

Η Παναγία η Μεγαριώτισσα

Τον καιρό που ήρτε στη Μεσεβρία, ήρτε πεταχτή και την ηύρανε πάμ' σ' ένα σαρκίμ δέντρο και την επαίρνανε οι πάπαδες, οι ψαλτάδες και την επήγαινάνε μέσα στην εκκλησία και το πρωί την ευρίσκανε πάλε στο ίδιο μέρος πάμ' στο δέντρο. Κι έπειτα ναγκάσκανε κι έκαμαν ένα παρακλήσ' και την εβάλανε μέσα. Κι όταν αρχίσανε τη bαναΐα να τη χτίζουνε την bήγανε στον Αηγιώργη. Εκ καιρόν πομέσα, άμμο και νερό και...

Μέγας, Γ. (1937)

Browsing by Collector "Μέγας, Γ."

Σαν το σκυλί στ' αμπέλι ﻿

Σπείρε, κι α δε σε μοιάσω, φτύσε με ﻿

Σπίτι μέχρι να χωρής και τόπο ώσπου να θωρής. ﻿

Σπίτι όσο χωρείς και χωράφι όσο θωρείς. ﻿

Στα μνήματα έλεγαν που βγαίνε οι πεθαμέν' και κάdαι πα στα dουβάρια και φοβούdας να περάσνε. ﻿

Στάσου να γυρίσω πέτρα που σε βλέπω ﻿

Το dούρκο κάνεις φίλο, βάστα και το ξύλο ﻿

Το σκοινί μέσ' στο τσουβάλ' μπαίν' ﻿

Σαν το σκυλί στ' αμπέλι

Σπείρε, κι α δε σε μοιάσω, φτύσε με

Σπίτι μέχρι να χωρής και τόπο ώσπου να θωρής.

Σπίτι όσο χωρείς και χωράφι όσο θωρείς.

Στα μνήματα έλεγαν που βγαίνε οι πεθαμέν' και κάdαι πα στα dουβάρια και φοβούdας να περάσνε.

Στάσου να γυρίσω πέτρα που σε βλέπω

Το dούρκο κάνεις φίλο, βάστα και το ξύλο

Το σκοινί μέσ' στο τσουβάλ' μπαίν'