• Λαγός πιπέρι έσπερνε, κακό στην κεφαλή του 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1938)
    Η παροιμίαι ελέγετο ούτως και επιστεύετο κακώς ότι ο λαγός σπέρνοντας πιπέρι κάμνει κακόν εις εαυτόν, διότι θα τον καρυκεύσουν με αυτό, όταν τον φονεύσουν και τον μαγειρεύσουν. Αλλά ούτως η παροιμία είναι εσφαλμένη, ως και ...
  • Λαού βοή, Θεού οργή 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1938)
    Την γενικήν κατακραυγήν θα επακολουθή οργή θεϊκή
  • Λείπ' η πάν' η μαχαλάς 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1938)
    Δια τον μή λογικόν άνθρωπον
  • Λίγο το πισκέσ' κι πολλή η γι' αγάπ' 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1937)
    Το έλεγαν φιλότιμοι άνθρωποι που μολονότι ήθελαν να κάμνουν πολύτιμα δώρα στους φίλους των, δεν είχαν τα απαιτουμενα και πρόσφεραν το ταπεινό τους δώρο
  • Μ' ένα λουλούδ' άν' ξ' δέ γένεται 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1938)
    Η ευτυχία πρέπει νά είναι γενική
  • Μαζί χουρατεύουμε και χώρια ακούμε 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1938)
    Όταν δεν συνενοούντο ούτε μετά πολύωρον συζήτησιν.Συνήθως είχε την σημασίαν ότι ο είς εξηγεί διαφορετικά τα λεγόμενα του ετέρου.
  • Μακ ηργιά, βλάχο μ' τ' άλογό σ' 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1939)
    Περί κατανοήσεως των υπόπτων σκοπών ανθρώπου τινος, που ήθελε να συνάψη σχέσεις με οικογένειαν τινα ιδίως με νεανίδα
  • Μαρούλια με το ξίδ' 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1941)
    Ερμηνεία: Εσυνηθίζετο πολύ, διά πράγματα που δεν επρόκειτο να γίνουν
  • Μας έκαιε το κρομμύδ' 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1938)
    Ερμηνεία: Ελέγετο μετά το δυστύχημα, έχει όμως την έννοιαν ότι η οικογένεια προ καιρού εγνώριζε τον επαπειλούντα αυτών κίνδυνον και απέκρυπτε αυτόν, με την ελπίδα ότι θα απεσοβείτο
  • Μας έκαψε το κρομμύδ' 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1938)
    Ερμηνεία: Όταν επήρχετο συμφορά τις εις την οικογένειαν
  • Μασκαράδες μι τα κ'δούνια, μεις παdέχουνε (sic) τα γ'ρούνια! 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1938)
    Όταν μερικοί ανέμενον γεγονότα, τα οποία είχαν συντελεσθεί εν αγνοία των. Διότι ενώ ήλθαν αι απόκραιω (Μασκαράδες) οι υπαινιττόμενοι ανεμενον τα Χριστουγεννα (τα γ'ρούνια). Η παροιμία ελέγετο εις πρώτον πρόσωπον, αλλά ...
  • Με ξένα χέρια φίδια να μη πιάν'ς 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1939)
    Να μην εμπιστεύεται κανείς τας υποθέσεις του εις άλλον
  • Με ξένα χέρια φίδια να πιάν'ς 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1939)
    Να μην εμπιστεύεται κανείς τας υποθέσεις του εις άλλον
  • Μένα παπάζιμ πέθανε, παπάς μην απομείκη 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1938)
    Δια την εκδηλουμένην συνήθως απροκαλύπτως χαράν την υποσταύτην ζημίαν ή συμφοράν, επί τω ακούσματι ότι και άλλοι υπέστησαν τα αυτά
  • Μέρα νύχτα στο ποδάρ' σα Γανίτικο μουλάρ' 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1938)
    Η παροιμία σημαίνει τον πολύ εργαζόμενον. Εισίχθη εξ άλλων χωρίων, διότι εκτός της φωνολογίας, γανίτης εις τα Γανοχώρια ήτο ο κάτοικος μόνον του Γάνου, ενώ εις την λοιπήν Θράκην σημαίνει Γανοχωρίτης
  • Μέσα μεργιά κατώφλιο 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1939)
    Περί ανθρώπων περιφρονητέων, τους οποίους ενώ δεν τους έβαζαν μέσα από την πόρτα των, αυτοί εποφθαλμίων να συνάψωσι σχέσεις και συγγενικούς δεσμούς
  • Μεις οι βλάχ' όπως λάχ' 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1939)
    Παρότρυνσις ή δικαιολογία δια την λιτότητα, ή έλλειψιν χρειωδών, ιδίως κατά την ώραν του φαγητού
  • Μεσ' σ' θάλασσα θα τ' νή β'τήξω 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1937)
    Λεγόταν από τις μάννες που τα παιδιά τους τύχαινανε να ερωτευτούν κορίτσια όχι άμεπτων ηθών
  • Μετρημένα καρύδια 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1939)
    Περί πρισμένων και γλίσχρων εισοδημάτων
  • Μη gαμ'ς μη λάβ'ς καρδία σ' μη σε πονέσ' 

    Ζήσης, Ευστράτιος (1939)
    Συμβολή δια την αποτροπήν αδικημάτων. Ελέγετο κατά την ανταπόδοσυν παρά της θείας δίκης εις τους αδικούντας