Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ζήσης, Ευστράτιος"
-
Τ' αθρώπου τ' αχείλ' είναι ξένο, η καρδιά είναι θ'κη' τ
Ζήσης, Ευστράτιος (1941)Ο άνθρωπος και εις τας στιγμάς της μεγαλυτέρας του θλίψεως πιθανόν δια μιαν στιγμήν να γελάση ασυναισθήτης -
Τ' αλεπλή και τ' Αλμαλή κι του κουμπουρλάρ μαζί
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Την έλεγαν συνήθης οι αγωγιάται, όταν ήθελαν να ειπούν οτι πρόκειται περί ασήμαντων πραγμάτων. Τα τρία ταύτα μικρά ελληνικά χωριά είσαν εις τον κάμπον της Θράκης, κατοικούμενα από γεωργούς λεγόμενους περιφρονητικώς “κουτσουράδες” -
Τ' κάτσ' αγραπίδι
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Ελέγετο δια τρίτους, όταν συνέβαινε εις αυτούς ατυχήματι, ιδίως ματαίωσις επωφελούς η σύναξις άσυμφορου συνοικεσίου κτλ. (αγραπίδι=άωρον απίδιον, το οποίον δυσκόλως καταπίνεται -
Τ' Λεμονή τ' αbέλ' λο τ' Παμπούρ η φ'τγειά γομίσανε οι κάδοι κι' όλα τα βουτσιά
Ζήσης, Ευστράτιος (1937)Το τετράστιχο αυτό το έλεγαν οι Αυδημιώτες ειρωνικά, γιατί αυτά τ' αμπέλια ήταν τα μικρότερα συνέπιπτε δε και ν' αντικρύζουν -
Τ' παπά, τ' πρωτόγερ' και τριγύρω τα γιρόdια
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Ερμηνεία: Περί μυστικού, το οποίον εγνώσθη εις ευρύτατον κύκλον, ενώ ισχυρίζεται ο λέγων αυτό ότι δεν το είπε εις κανένα άλλον παρά εις τον παπάν, τον πρωτόγερον και εις τους άλλους γέροντας, δηλαδή τας κοινοτικά αρχάς του χωριού -
Τ΄ αdρού ανεσκαbώματα, τση γ΄ναίκας φαρδομάν΄κα
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Δια να φορέση η γυναίκα πολυτελή φορέματα, ως ήσαν τα φαρδομάνικα υποκάμισα, πρέπει να εργασθή πολύ ο άνδρας. Υπήρχε και η φράσις : ''Ν΄ ανασκοbωθώ εγω !'' δηλ. ''να αναλάβω εγω !'' -
Τα dόνε κάμ' τον άρρωστο, πέdε δράμια λάχανο! [ή: ... πέντε βούκς λάχανο!]
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Περί ολίγης τροφής διδομένης εις άνθρωπον υγιή και εύρωστον -
Τα ΄χαμε μεριά, τα κάμαμε φόρτωμα
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Όταν είχαν μιαν ενόχλησιν και προσετίθετο και άλλη -
Τα γαϊδούρια με το “ορίστε κύριε”, μέσ' στο παιχνίδι μπαίν'να. Θέλ'να μι του ξύλο απάν' στου κεφάλ'
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Διατους ανθρώπους εκείνους, ιδίως τα παιδιά, που δεν ήταν διαθετειμένα με συμβουλάς να κάμουν το καθήκον των -
Τα δόλια ήρτανα σ' γειτονιά μας, θα ν' έρτ'να κι στου σπίτ' μας
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Δόλια = βολιά -
Τα κακομαζωμένα μ' σα κι μ' σα κι τα κακομαζωμένα, πάει η νοικοκύρ'ς μαζί
Ζήσης, Ευστράτιος (1937)Ο λαός πιστεύει αφ' ενός ότι το άδικο πληρώνεται αφ' ετέρου έχει υπόψη του πόσο δύσκολα μπορεί να διατηρηθή μια περιουσία, έστω και με κόπους αποκτημένη -
Τα κακοσυναγμένα κακοσκορπισμένα
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Όταν εσπαταλάτο και διεσκορπίζετο περιουσία αποκτηθείσα με αδικίας -
Τα μακρινά μου κούdρηναν τα δγυό μου γίνικαν τρία κείνα που με bερέτευαν μ' αφήκανε και φύγαν
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Κουντουραίνω = μικραίνω, τα μακρινά = τα χέρια, τα δγυό = τα πόδια, κείνα = τα δόντια, bερέτευαν = συνετήρουν λ. τ. Παράπονον γέροντος και αίνιγμα -
Τα μικρά δεν ήθελες, τα μεγάλα γύρευες
Ζήσης, Ευστράτιος (1941)Ελέγετο δι΄ εκείνους οι οποίοι ανελάμβανον φροντίδα και κόπους ανωτέρους των δυνάμεων των -
Τα νταβούλια ήρτανα σ' γειτονιά μας, θα ν' έρτ'να κι στου σπίτ' μας
Ζήσης, Ευστράτιος (1938) -
Τα πισ' να τς δι dα βλέπ μόνε τα μπροσκ' να τς
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Δια τας γυναίκας εκείνα που εκατηγόρουν τας άλλας χωρίς να έχουν συναίσθησιν των ιδικών των ελαττωμάτων.