Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ζήσης, Ευστράτιος"
-
Καλώς τα δέχ'κες, Περμαθούλι. - Να καναδυό ψαράκια!
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Διά τους ανοήτους οι οποίοι επλήρωναν ακριβά τας ανεξόδους φιλοφρονήσεις των άλλων. Έμεινε η παροιμία από γυναικός τινός, που ήλθεν ο άνδρας της από το ταξίδι και εις όσας την συνέχαιρον λέγουσαι το καθιερωμένον “Καλώς τα ... -
Καργιέτ, Μαργιώ μ', έτσ' ούλες οι κοπέλλες!
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Ως ενθάρρυνσις, αστεία μάλλον -
Κατά τα εργατά του αλληλούϊα
Ζήσης, Ευστράτιος (1937)Ερμηνεία: Όταν το τέλος κανενός ήταν ανάλογο με τις πράξεις του. Λέγοντας όμως μόνον για τις κακές πράξεις -
Κατά τον μπάρμπα – Γιάννη και τα κοπέλια του
Ζήσης, Ευστράτιος (1936)Συνήθως κολακευτική για τα προτερήματα των θιγομένων -
Καταφρονεμένο κάτεργο σε αγαθό λιμένα
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Δια αδίκης περιφρονημένοις ανθρώποις, οι οποίοι εν τέλει δια της εργασίας των και τις φρονήσεώς των απεκαθίσταντο αξιοπρεπής -
Κατσίβελος, σα χάσ' τα γαϊδούργια τ'
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Δεν θα δυνηθή να εύρη ο κατσίβελος τα ζώα του, εάν τα χάση μέσα εις αυτό το σπίτι, από την ακαταστασίαν που επικρατούσε -
Κατυλάει τον Άδ' με τα σάβανα
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Εσήμανε τον πολύ σπάταλον και λαίμαργον άνθρωπον. Ελέγετο συνήθως δι' οικογενείας πολυεξόδους -
Κει πα πης Κακογιάνν', πε Καλογιάνν'
Ζήσης, Ευστράτιος (1941) -
Κείνους πό' καμε τ' μάννα μ' παπά, θα gάμ' κι του bαbά σ' διάκο
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Ερμηνεία: Δια τους ονειδίζοντας τους άλλους δια συμφοράς προερχομένα εξ θείας βουλήσεως, τα οποία και οι ίδιοι ήτο δυνατον να υποστουν -
Κείνους που θέλει του καλό μ', μι κάμιν' κι κλαίω, κι κείνους π' θέλ' το κακό μ', μι κάμιν΄και γελώ
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Συμβουλή των μεγαλυτέρων προς τους μικροτέρους -
Κερί και φ'τύλ'
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Παράπονον των γυναικών που εκτελούσαν προθύμως τας θελήσεις των συζύγων των ή των αδελφών των, και πάλιν αυτοί δεν ήσαν ευχαριστημένοι -
Κι άλλοι σπανοί, μ' έχ'να κι από καμμιά τρίχα
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Περί εξαιρετικών φιλαργύρων -
Κι η μεγάλ' η νύφη dουbανο κι' η μικρή σουρλουdούbανο
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Τα έλεγαν συνήθως δι' εργασίας κοπιώδεις τας οποίας εις μάτην προσεπάθει κανείς να ευκολύνη