Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 981-1000 από 6798

..η λαική πίστης ότι προστάτης άγγελος παρακολουθεί έκαστον άνθρωπον ειν γενετής, εξ' ού και η πάρ' ημών φράσις επί καλής σκέψεως ή προβλεψεις : του το είπ' ο άγγελος του''.

Παπανδρέου, Γεώργιος (1918)
Μια φορά ήτονε στην Αιθιοπία ένας καλός, ένας καλότατος άθρωπος. Ποτέ ντου δεν ήκαμεν αμαρτία. Μα ο διάολος έχει πολλά πόδια κι ως το ύστερο δεν τον ήφηκε αλέρωτο. Μιαν κοπανιά γίνηκε γιαγκίνι στην πολιτεία ντου κι επομείνανε όλοι στο δρόμο. Σκώνετ’ αυτός και πάει στο μετόχι ντου. Ο διάολος να τόνε βάλη να πα βρη τη συμμισατόρισσα ντου. Οντόν ήβγενε όξω τόνε κουτουλά ένα βούι και τόνε σκοτώνει. Κατεβαίνουνε...

Λιουδάκη, Μαρία (1938)
Στοιχειωμέναι τοποθεσίαι Μαυρίλλου

Εν Κουλουκθιά απ σκοντώθκι κάπγοιους Βλάχους απου ένα ληστή ακούιτι πρώτα τρείς φουρές <Ώχ> κι <Ορά Γιώργου, απ' φώναξι ου σκουτουμένους. ΑΚΟΎΟΥΝΤΙ ΚΙ ΔΥΌ ΤΦΈΚΙΑ ΚΙ Τ'ΑΛΎΧΤΗΜΑ ΤΟΥ ΣΚΛΙΟΎ ΚΙ ΟΥ ΒΡΌΝΤΟΥς ΑΠ' ΚΛΈΣΚΙ (ΕΚΥΛΊΣΘΗ) ΚΆΤ' ΑΠ' ΤΟΥ ΒΡΆΧΟΥ.

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Απόλυτη βδομάδα λέγεται η πρώτη βδομάδα του Τριωδίου γιατί απολυούνται οι ψυχές των αποθαμμένων και βγαίνουν στον Απάνω Κόσμο.

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
Άλυτος = ο μή διαλυθείς νεκρός (Σέλυνον)

Λουπασάκης, Στυλιανός Εμμ.
Στην Κρήτη πιστεύουν ότι ο νούς του ανθρώπου είνε μια μυίγα. Η μυίγα αυτή, σαν κοιμηθή ο άνθρωπος, βγαίνει από τα ρουθούνια του και πάει πετώντας εδώ κι εκεί και βλέπει πράγματα πολλά, που ύστερα, όταν ξαναγυρίση η μυίγα στο κεφάλι και ο άνθρωπος ξυπνήση, το μυαλό τα θυμάται σαν όνειρο. Σχετικώς με τη δοξασία αυτή, υπάρχει και η ακόλουθη ωραία παράδοσις : Μια φορά, δυό βοσκοί καθόντουσαν στην εξοχή....

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Υπάρχει ή πρόληψεις ότι οι καλοί χριστιανοί λυώνουν μετά θάνατον, οι δε κακόν μένουν άλυτοι και παράλυτοι

Άγνωστος συλλογέας (1892)
Άνωθεν του χωρίου Καβουσίου της επαρχίας Ιεραπέτρου εν Κρήτη υπάρχουσι μεταξύ υψηλών βουνών και δυσπροσί των βράχων και κρημνών χαράδραι και φάραγγες, ας μόνον πτηνά δύνανται να επισκεφθώσι. Θεωρεί δε ταύτας όλα ως κατοικίας εν αυταίς δαιμόνιων και ιδίως πιστεύει ότι μεταβαίνουσιν εν αυταίς εκ Ηλύσια πεδία και αι ψυχαί των αποθνησκόντων Οθωμανών ομοχωρίων των. Περί μιας μάλιστα τούτων πλησίον του...

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1889)
Νια βούλα πάινα τα μισάν'χτα 'ς τμ Πινταιού, για να πάρου τ σφραγίδα τ νειρουδίκ, κι πέρασα 'ς τα ισιώματα 'ς τουμ πάτου, που είχαν σκουτώσ' οι κλέφτις τουγ Κουλώνια κι τουν Αλέξ' κι άηκ'σ απου μακρυά σκούσματα. Όσου πάινα κουντά, τάηκνα καλύτερα. Πέρασ' απού κεί αρκιτό δγιάστημα κι άηκν' ακόμα τα σκούσματα. Κ' έτσ' πίστιψα πως σκούζ' του αίμα τ σκουτουμέν. Και την προκειμένην παράδοσιν κατέγραψα...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Κοκκάλια

Στα Κουκκάλια αχ πάν αφ τ' λάσω ικεί π σκότουσαν οι δκοί μας οι ουμουφάγ <ωμοφάγοι, Ακαρνάνες) τς Γαλάτις βρίσκουντι κουμμάτια απου κόκκαλα κι δόντια κι άμα βρέξ κι βγή ου ήλιους του χώμα λάμω απ' του λίπους. Ικεί άμα κρηθή Μάιου ή Ιούνιο ακούς τα κόκκαλα να σκούζνι. Ιγώ κμήθηκα με ν Τάκ του Τσιτσήρη ικεί κι άικσα νια βουή τουν ξύπνησα τότι κι άικσι κι αυτός.

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Νια βολά ήτον μνια γυναίκα κι είχε μια κοριτσούλα κι ανήμερα το Μεγάλο Σαββάτο της πέθανε. Εκείνη όχι να σκοτωθή και να κλάψη, μόνο την έντυσε, τη σαβάνωσε, τη συγύρισε της έβανε και τη λαμπαδίτσα της και λέει τ'αντρός της : -Πάμε να κάνουμε Ανάστασι. -Τι λές, της κάνει, εκείνος, το παιδί μας πέθανε κι εμείς θα κάνουμε Ανάστασι; -Έννοια σου, του λέει εκείνη, ήπιε απο το γάλα μου και κοιμήθηκε. Πήρανε...

Ταρσούλη, Γεωργία (1938)
Λιουγκάτ

Λιουγκάτ καλούσιν οι αλβανόγλωσσοι τας σκιάς των θεθνεώτων και εν γίνει τα λεγόμενα φανταξά. Συγγενεύει δε η λέξις αύτη με το ρωσικόν bjeschi= στοιχιά των δασών και είναι και τούτο εν λείψανον της κατά της Ελλάδος επιδρομής των Σλαύων (Ζητ. Εις την λέξιν Χερβάτης, μερ. Α) Παρα τους αλβανογλώσσοις του χωρίου γραμματικού εν ώ γράφω τα παρόντα, υπάρχουσι τριών ειδών μεγάλα στοιχειά ή φαντάσματα : η Βιτώρια,...

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1890)
Ο φονευμένος γεμύζει, ήτοι ζητεί εκδίκησην. Ο αδίκκαντος έτος ο μη τυχην εκδικήσεως λέγεται γελασμένος. Πιστεύεται δε ότι η σκιά του μέλλοντος να φονευθή διέρχονται προ 24 ωρών δια φιλικών οικίαν γογλά. Οπως σωθεί ρίπτουσιν εν αυτών ψωμί λέγοντας Κουράjο, Λέγεται ότι την φωνήν του ακούουσιν οι αδελφοί ή άλλοι συγγενείς κ πολύ μακράν του τόπου, όπου θα φονευθή. Μετά τον αυτόν του μεταβαίνει σκά του...

Νεστορίδης, Κ.
Η ελεημονήτρα κι η ανελεημόνηστη

Μια φορά ήσανε δυο γειτόνισσες, η μια ήτονε μιστοδούσα. Ήθελα ζυμώση κι εμοίραζε τα ψωμιά στσι φτωχούς, ήθελα μαγερέψει και ήτονε κι η πάρτη τω φτωχώ μέσα. Η - γι - άλλη δεν ήδιδε τ’ αγγέλου τζης νερό. Ήρθε καιρός κι εποθάνανε κι οι δυο. Πάνε στον άλλον κόσμο. Η πρώτη είχενε γύρου γύρου τζης σακκιές τα ψωμιά, και σωρούς τα τεψά γεμάτα φαγιά, η γι άλλη δεν είχενε πράμα. Ρωτά: «Γιάντα τάξε η γειτόνισσά...

Λιουδάκη, Μαρία (1938)
Τι άλλο θέτουν πλησίον του νεκρού

Μόλις φύγη ο νεκρός τσακίζουν ποτήρι ή πιάτο για να φοβηθή ο Χάρος να μην ξανάρθη να πάρη άλλον. Συνέχεια στο σπίτι ανάφτουν ένα καντήλι το οποίον είναι ακοίμητο και μόλις ο νεκρός θα φύγη παίρνουν μια κλωστή και μετρούν τον πεθαμένο, την κλωστή αυτή την βαστάνε στο σπίτι ψηλά στην αστρέχα γιατί δεν ξέρουν ποιός απο το σπίτι έχει την τύχη να πεθάνη. Το καντήλι μένει τρία μερόνυχτα αναμμένο μαζί με...

Κολιός, Γεώργιος Χ. (1963)
Περί μνημοσύνων

Νια φουρά ένας πάει στου λόγγου για ξύλα, κι ‘κεί πόκουβι ξύλα κυλάει ένας όχτους κι τουν πλάκουσι. Περίμεινι, περίμεινι η γυναίκα τ΄νάρθ’ που να ‘ρθή αυτός! Τότε κι αυτή του ‘κανι λειτουργίες κι του ‘βρασι κι σ’τάρ’ στ’ς ιννιά, στ’ς είκουσ’ κι στ’ς σαράντα. Κάπουτι κι αυτός ξιγραδώθ’κε κι ήρθι στου σπίτι τουν ρώτ’σι τότι η γυναίκα τ΄. «Μ’ πως έζγις τόσις μέρις χουρίς φαΐ;» Κι τ’ς λέει αυτός. «Τ’ς...

Παπασπύρου, Παναγ. Β. (1929)
Της Αναλήψεως

Οι ψυχές γυρίζουν “στον άλλον κόσμο, αφού έμειναν εδώ στη γη από την Μ. Πέμπτη.

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)
Εάν κατά τον ενταφιασμόν νεκρού τύχη γαλή να διέλθη επί του τάφου, κακόν σημείον θεωρείται το τοιούτον. Άλυτος μένει ο νεκρός. Τότε δε μόνον πιστεύεται ότι θα διαλυθή, εάν συλλαβόντες αναγκάσωσιν αυτών επτάκις να περιστραφή περί αυτόν.

Άγνωστος συλλογέας (1894)
Η ψυχή

“Για να φτάση κανείς στον όμορφο και ήσυχο Παράδεισο ή την τρομερή Κόλασι, εκεί που οι διαβόλοι βράζουν την κακές ψυχές μέσα σε μεγάλα καζάνια με πίσσα, περνάει τα (40) - “τελώνεια” - (δικαστήρια αυστηρά από γης μέχρις ουρανού, τα οποία αποφαίνονται περί της καθαρότητος της ψυχής). Τα “τελώνεια” υπηρετούν οι δαίμονες, οι οποίοι έχουν το δικαίωμα να οδηγούν στην Κολασι τις ψυχές των αμαρτωλών μόνον...

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)
άλυωτος = τυμανιαίος, εκείνος ο οποίος ταφείς δεν μετεβλήθη εις χούν, άλλ' έμεινεν όποιος ήτο, όπερ πολλάκις προέρχεται εκ φυσικών αιτιών ένεκα της κατασκευής του τάφου κτλ. Αλλ' οι Κρήτες θεωρούσι τούτο κάκιστον σημείον και το αποδίδουσιν εις τας αμαρτίας του αποθανόντος, δυο και καταρώντας πολλάκις το τοιούτον εις τους εχθρούς των “αι να μη σε χωνέψ΄η γη!”.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)

Παραδόσεις: Πρόσφατες εγγραφές

Απόλυτη βδομάδα λέγεται η πρώτη βδομάδα του Τριωδίου γιατί απολυούνται οι ψυχές των αποθαμμένων και βγαίνουν στον Απάνω Κόσμο. ﻿

Άλυτος = ο μή διαλυθείς νεκρός (Σέλυνον) ﻿

Υπάρχει ή πρόληψεις ότι οι καλοί χριστιανοί λυώνουν μετά θάνατον, οι δε κακόν μένουν άλυτοι και παράλυτοι ﻿

Της Αναλήψεως Οι ψυχές γυρίζουν “στον άλλον κόσμο, αφού έμειναν εδώ στη γη από την Μ. Πέμπτη. ﻿

Απόλυτη βδομάδα λέγεται η πρώτη βδομάδα του Τριωδίου γιατί απολυούνται οι ψυχές των αποθαμμένων και βγαίνουν στον Απάνω Κόσμο.

Άλυτος = ο μή διαλυθείς νεκρός (Σέλυνον)

Υπάρχει ή πρόληψεις ότι οι καλοί χριστιανοί λυώνουν μετά θάνατον, οι δε κακόν μένουν άλυτοι και παράλυτοι

Της Αναλήψεως

Οι ψυχές γυρίζουν “στον άλλον κόσμο, αφού έμειναν εδώ στη γη από την Μ. Πέμπτη.