Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 741-760 από 6798

Ο βρυκόλακας

Έναν πεθαμένο πρίν να τον θάψουν τον δρασκίλια μια γάτα και αφού τον έθαψαν και πέρασαν τρείς μέρες, την νύχτα ο νεκροθάφτης που έφερε γύρα ‘ς τα μνήματα τον είδε όξω από το μνήμα του σαβανωμένον. Από τον φόβο του έφυγε και πήγε και το είπε σε πολλούς, αλλά κανένας δεν κόταε να πάη να ιδή και το άφκαν για το πιρνό. Το πορνό πήγαν όλοιθ να τον ιδούν, όμως δεν ηύραν τίποτε όξω. Έσκαψαν τότε το μνήμα...

Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)
(Σχετικά με τη σελ. 6-7 κλπ)περιοδικό. Στο ‘’Μπουκέτο’’ της 2 Δεκεμβρίου 1926, στη σελ. 965 έχει δημοσιεντή κάπως λογοτεχνικότερα και μυθιστορηματικώτερα η ιστορία αυτή, με τίτλο : Ο Γιωργάκης της Αντωνέλλας. (Δεν φέρεται υπογραφή και χαρακτηρίζεται σαν Ιστορική παράδοση). Περίληψις δημοσιεύματος. Το 1603 ένας Βενετσιάνος Πρεβεδούρος ήρθε στο λιμάνι, τότε ακατοίκητο κι ανέβηκε στο χωριουδάκι Κουκούλια....

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)
Έχω ακουστά πο τον παπά-Μακρή (παπά- Γιάννη. Επεθ. 1955, 80 χρ.)την ιστορία της Αντωνέλλας. Αγάπησε έναν δικαστικόν κλητήρα εδώ στους Παξούς. Ο Γιωργάκης τους εμπόδιζε. Τον έβαζαν σε χοιρινά και κοιμούταν. Έφυγε σε χωριό της Ηπείρου, υπηρέτης σε παπά. Αυτός τον έβαλε τσοπάνο και εν καιρώ αρρώστηε από κακή αρρώστεια (μεταδοτική). Παραπονέθηκε το χωριό να τον διώξουνε. Ο παπάς τον έδιωξε κι επήε σε...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)
Τα σταυροδρόμια και οι Χορτλάγοι

Τα σταυροδρόμια είναι στοιχειωμένοι τόποι, κι απ’αυτούς βγαίνουν τη νύχτα χορτλάγοι. Οι Χορτλάγοι είναι βρυκόλακες, ιδίως Τούρκος, γιάτ’ είναι αβάφτιστοι. Γυρνάνε σαράντα μέρες ύστερ’ από το θάνατό τους μεταμορφωμένοι πότε σε βουβάλια, πότε σε κατσίκια. Μια φορά ένας, περνώντας από ένα σταυροδρόμι που ήταν και κοντά σε νεκροταφείο, βρήκε ένα σκυλάκι. Το πήρε στο σπίτι του. Μα την άλλη μέρα το πρωί,...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1938)
Βρουκόλακας, σημαίνει την ψυχήν του εν αμαρτίαις αποθανόντος, την μεταβληθείσαν εις κακόν δαίμονα και περιερχομένην την νύκτα εις συγγενικάς οικίας ιδίως, ίνα φάγη άλευρα ή πειράξη γυναίκας, ως λέγεται. Το όνομα βρουκόλακας έλαβε τοιαύτην σημασίαν δια την εξής αιτίαν. Όπως οι ιατροί σήμερον πιστεύουσιν ότι ο κόσμος είναι πλήρης μακρόβιων ούτω και οι καλόγηροι της κημαίας δεισιδαιμονίας επίστευον και...

Άγνωστος συλλογέας
Φωτιές είδαμ στον Αγιοτιά, πα τς Μύλ'. Ήταν βρουκόλακας. Μείς είχαμ' στο κατώι σαράdαυγά μές σε μια γλάστρα και τάχε και βγαλμένα. Τάβαλεν η μάνα μας στη γλάστρα και πάλι τάβγαλε, τα δγιαρμίζdαν. Ο Τσιπλάκις απ'το Σκαdάλ' είχε γίν' βρουκόλακας και καβαλλίκευεν τ'άλογο κι ήρτεν στη φσίν' κι έλυνε τα βόδια απ'τα παχνιά τ' άνοιγεν τς πόρτες. Ο βρουκόλακας στο σόγι τ' τρέχ'. Ένας Τούρκος, φελέκ' τον έλεγαν,...

Μέγας, Γ. Α. (1938)
Έχω ακουστά ότι η μητέρα του παιδιού παντρεύτηκε ένα χωροφύλακα και σιγά, σιγά για να τον εξοντώσουν από το σπίτι, για να μην το έχη χαβαλέ (=ανεμπόδιο), τον κακομεταχειριζότανε μάννα και μητρυιός. Τον εβρίζανε, τον άφηναν νηστικό, του κάνανε κακή ζωή. Το παιδί εβαρέθηκε την καταφρόνια (που τον έδιωχναν ‘’φύγε από ‘δώ!)κι επήε αντίκρυ στην Ήπειρο. Εκεί επήε σε κάποιον τσουμπάνος. Επειδή όμως με αυτόνε...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)
Στα Μποικάτικα ένας Γιωργάκης Αντωνέλας ήτανε μοναχογιός η μάννα του ωραιότατη γυναίκα εχήρεψε νέα? Επήρε από ‘δώ κάποιο δικαστή της εποχής εκείνης. Όταν όμως πήρε το δικαστή, έκανε πολύ κακή ζωή του παιδιού και το παιδί εμαράζωνε (ο δικαστής μητρυίος το βασάνιζε). Κάποια βραδυά, άκουσε το παιδί πως εσχεδιάζανε να το σκοτώσουνε και σηκώθηκε τη νύχτα με μια βάρκα και πήε στην Ήπειρο. Εδώ κάτου κάποιος...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)
Σ του Μουλά (μια ώρα μακρυά από τον Απόλλωνα) Αντρόνικος (ς την ίδια τοποθεσία)Αντρειόνος (κοντά ‘ς τις προηγούμενες τοποθεσίες). Είχανε να πούνε εκίνε τα χρόνια ότι αυτοί ήτο τρία αδέρφια κ’είχαν αποθάνει κ’είχανε λέει βρικολακιάσει και δεν επέρνα άθρωπος ‘ς το μέρος αυτό. Καμμιά φορά πλησίον της Κωμιακής είχανε μια μάντρα ‘ς τη Πλατοβόλα (ή σώματα)ζά (αιγοπρπόβατα)και λέει ένας : όποιος θέλει να...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
Οι αμαρτωλοί όταν πεθαίνουν, γίνονται Βρυκόλακες. Μεταμορφώνομαι σιγά-σιγά, ως εξής. Ο ετοιμοθάνατος μουγγρίζει. Ύστερα τετραποδίγει (γίνεται γάτα, ποντικός)ορμά έξω από το σπίτι και επι σαράντα νύκτες γυρίζει από σπίτι σε σπίτι ζητώντας να το ανοίξουν. Ύστερα ‘’παίρνει τα βουνά σα θηρίο’’. Ο Βρυκόλακας είναι ένα τέρας που πίνει ανθρώπινο αίμα, που καταστρέφει τα σκεύη του σπιτιού. Μοιάζει, με κουνούπι...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1938)
Δοξασίαι και παραδόσεις περί ψυχών, νεκρών και Άδου. Ότι οι βρυκόλακες είναι άνθρωποι υπερφυσικοί μαύροι, άγριοι, με μακριά χέρια και πόδια και ουρές. Εμφανίζονται ως εχθροί, με πρόθεσιν να κακοποιήσουν ή άνθρωπον ή ζώα. Μέσα απαλλαγής. Οι προσευχές, οι παρακλήσεις, το ξέχωμα, τρισάγιον, ευχές νεκρώσιμες, ακολουθία, επανενταφιασμός ή εξορισμός (εις Χίον επιστεύετο ότι τους Βρυκόλακας τους εξώριζον...

Καλησπέρης, Λουκάς Ι. (1952)
Οι βρυκόλακες

Παραδέχονται ότι οι αποθαμένοι απο βίαιο θάνατο βρυκολακιάζουν και βγαίνουν τα βράδυα. Εκδηλώσεις, εμφανίζονται εις σταύλους όπου ιππεύουν άλογα και τα ιδρώνουν και τα κλέψουν τα ''τζαμπάδια'' (χαίτες) κουσίδες και ότι τον Θανάση Αδαμίδη όταν ήταν μικρός τον έπαιρναν και τον χόρευαν, τον χόρευαν και τον άφηναν πάλι. Νεράιδες και άλλα υπερφυσικά όντα δεν παραδέχονται και ούτε διηγούνται.

Μπακάλης, Ιωάννης (1937)
Βρικόλακες

Πιστεύεται πως βρικολακιάζουν όσοι ήταν αμαρτωλοί, όσοι είναι καταραμένοι, όσοι δρασκελίστηκαν από γάτα ή σκύλο, και όσων οι πληγές-που τυχόν είχαν – δεν ‘’ζεματίστηκαν’’ με καυτό κρασί και λάδι, πρίν θαφτούν. Επίσης βρικολακιάζουν όσοι βίαια σκοτωθούν και μάλιστα πιστεύεται πως στο μέρος που χύθηκε το αίμα ‘’φωνάζει’’. Τους βρικόλακες τους φαντάζονται μ’ανθρώπινο σώμα, με κέρατα στο κεφάλι, με γουρλωτά...

Αδαμίδης, Αλέξανδρος Κ. (1962)
Βουρβούλακας. Εκ τινά κώδικα του 1756 περιέχονται τα εξής : Τούτα τα ψηφία είναι δια τους βουρβουλάκους: Μ-Τα-Μ-Α-Κ-Τα-Γ-Θ-Χ-ς-Π-Π-Τ-Τ-Τ-Ξ-Δ-Μ-Ν-Φ-Τ-C-Τα-Τα-ς-Χ-Ω-Ε-Τα-Μ-Τα-Π-Κ-Φ-Γ-Δ-C-Τ-Τ-ς-Χ-Ω-Ε-Τ-Μ-Τ-Π-Κ-Φ-Γ-Δ-C-Τ-Δ-Μ-Ν-Τ-Τ-Χ-Μ-Θ-Μ-Ξ έξελθε και αναχώρησαν από του δαύλου του θεού. Τα άνωθεν ψηφία είναι η εξήγησης αυτών. Μετά μέλον κατεργήθηκε, στήτο πάντων τούτο το ξεδέμονες, ερίπτουσι τούτο το...

Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Μ. (1922)
Ένας βουρβούλακας λούν πως εκάτομ μόλ-λαγγάδιν της Απιστίας κ’ εβάσταν κ’ ένα τσιμπούκιν κ’εφοβέριζεν τους αθρώπους. Μια βραδυάν επέρασεν ένας να πά ήν Καλαμωτή κ’εφανερώθηκαν ομπρός του ο βουρβούλακας και του ‘λεί, έ, δεν το ξέρεις πως είεν’ημέρα δική σας κ’η νύχτα δική μας; Θα σ’αφήκω να πάς ήδ δουλειάσσου, μα θα μου φέρης το πρωί μια-μελόπιμα, άδ-δεν εί, θα σε χαλάσω. Εκειέν του των άλλων ημέραν...

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Βρυκόλακας = ο συν τω σώματι εμφανιζόμενος μετά θάνατου κακός άνθρωπος, όστις ανιστάμενος τας νύκτας απο του τάκρου περιέρχονται τα γνωστά αυτώ μέρη. Αλλόμοιον δ'είς εκίνον ούτις ήθελαν ίδει αυτού διότι όντος μεγάλην δυστυχίαν θέλει υποστή. -Βρυκολακιάζω = εμφανίζομαι μετά θάνατον εις βρικόλακας, Βρικολάκιασμα = εμφάνισης νεκρώ ανθρώπον εις βρυκόλακα.

Δένδιας, Μιχαήλ (1915)
Όταν άνωθεν του νεκρού, πρι ακόμη ενταφιασθή, περάση γάτα, τότε λέγουν, ότι ο νεκρός βρυκολακιάζει, δηλ. Μαπίνει εντός του σώματός του ο διάβολος, ο οποίος την νύκτα τον γυρίζει εκτός του τάφου, την δε ημέρα μένει εντός του τάφου. Πηγαίνει και εις άλλα μέρη όπου επήγε ενώ ακόμη ήτο ζωντανός. Δια ν'απαλλαχθών μεν απο αυτούς, καρφώνομεν ένα παλούκι κέδρινο άνωθεν του τάφου. Ούτω πιστεύουν, ότι καρφώνουν...

Ράγκος, Ιωάννης (1939)
Βρουκόλακας : Η περί βρουκολάκιν ιδέα είναι αδιάπειστος παρά τω λαώ, τα μέγιστα δε συντελούσι προς τούτο αι γηρακαί μάμμαι, αι εφέστιαι αύται θεότητας συνδαλίζονται τας περί βρουκολάκων ιδέας. Βρουκαλιάζουσι δε κατά τας δοξασίας αυτών πρώτιστα μεν και μάλιστα οι εν κακίαις γηράσαντες έπειτα δε και οι φονευόμενοι εκ δε των γυναικών εξαιρέτως αι μάγισσαι. Η εμφάνισις του Βρουκόλακος παρίσταται δια της...

Αγακίδης, Ι. (1895)
Ουδέν λέγομεν ως εφιάλτης επεβάρυνε το χριστιανικόν και απλούν πνεύμα τούτην όσον οι βρικόλακες, τα στοιχειά, περ’ήν και εν τοις επομένους ο λόγος. Προ πολλών ετών υπήρχεν εν Τσορέκ-κοι και άλλοις ομόροις χωρίοις η αποτρόπαιος συνήθεια να τρυπώσι δια τινός βελόνης, σακαρράφας, την κουλίαν του νεκρού, δια να μη δυνηθή ν’αναστηθή και γίνη βρυκόλλαξ’ άλλ’ ή συνήθεια αύτη συν τω χρόνω σχεδόν εξέλιπε εις...

Κουρτίδης, Κωνσταντίνος Γ.; Κωνσταντινίδης, Γ. (1891)
Στα ζεστά ψωμιά ακλουθούνε αποθαμένοι. Όταν έχουν κάπου ζεστά ψωμιά και κοιμάται κανείς κοντά, βάζουνε και λίγο αλάτσι για να μη σιμώνουνε οι αποθαμένοι, γιατί άν δεν βάλουνε πάνε οι αποθαμένοι και τσι πειράζουνε. Προ παντός πειράζουνε υα μωρά και πολλές φορές τα πνίγουμε.

Λιουδάκη, Μαρία (1939)

Παραδόσεις: Πρόσφατες εγγραφές