Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 721-740 από 6798

Άμα περνάη άνθρωπος κοντά στον τοίχο που χτίζομε ή θεμελιώνομε και πέση ο ήσκιος του και τον χτίσωμε λέμε πεθαίνει.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)
Χάρος και χάροντας και κόπτσας (διότι οιονεί κόπτες το νήμα της ζωής) Ασπρόχαρος ο νάκας δεν επιφέρει πολλήν θλίψιν εις τους συγγενείς ούτιν λέγουν αι γραίαι διότι επι της εποχής την επένθουν βαρύτερον τους συγγενείς.

Πολίτης, Γ (1914)
Αγγελοφόρησε - ο επιθάνατος είδε τον άγγελόν του.

Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1883)
Αγγελοκρούζω = τρομάζω άλλον, καταπλήσσω αιφνιδίως, εξολοθρεύω. Η λέξις εκ της θρησκευτικής παραδόσεως, καθ’ ήν άγγελος Κυρίον καταβαίνων ηπείχει τους ασεβείς (ιδίως εν τη Π. Δ.) και δια τεράτων κατέπλησσεν αυτούς ή και εξωλόθρευε. Αγγελόκρουσμα, το = αντικείμενον σφοδρού αιφνιδίου τρόμου. Αγγελοκρουσμός, ο = σφοδρός αιφνίδιος φόβος 2 αντικείμενον δυνάμενον να επιφέρη τοιουτόν τι "αυτή είν’ αγγελ...

Δένδιας, Μιχαήλ, Α. (1917)
Αντζελουσιάζομαι = βλέπω τον άγγελον, ο οποίος αφαιρεί τας ψυχάς (εκ του άγγελος και συκάζομαι το οποίον παρά Κυπρίδες δεν σημαίνει επισκαζομαι, αλλά βλέπω εν ένδει σκιάς ‘ως εσσιάστηκα τον ‘’εύδεν την σκιάν του). Μεταζηρικής σημαίνει ψυχορραγώ, καθότι πιστεύεται, ότι μόνον οι ψυχαρραγούντες δίναται να ίδουν τον Άγγελον ή τον Χάρωντα να κάμνην τινα να τρομάζη, ως ο ψυχορραγών: ‘’αντζελόσσιασεν το...

Ερωτόκριτος, Ιωάννης (1920)
Αγγελοκρούζω= δια της όψεως μου υπερβολικώς εκφοβίζω τινά. Αγγελοκρουσμός =πανικός, φόβος, ον εμπνέει τι απαίσιον την όψιν.

Δένδιας, Μιχαήλ (1915)
Νια πεθερά ήτανε κακιά και δεν εδώρευε, φτωχόν δεν αγγέλιζε και μόνο νια φορά ούλη κι άπειρη έδωκε σε κάτι φτωχά παιδιά τυρόγαλο είχε όμως νια νύφη καλή, που έτσι έκανε, αλλιώς έκανε, κανέναν δεν άφηνε παραπονεμένο. Πέθανε κανιά φορά η πεθερά κι απο καιρό είδε η νύφη όνειρο την πεθερά κι έτρωγε σ'έναν κορίλο το τυρόγαλο και της λέει της νύφης : συ έχεις τρία τραπέζια στρωμένα στον κάτου κόσμο, εγώ...

Τσάκωνα, Μαγδαληνή Κ. (1944)
Αγγελοκρούομαι = ωνεώ τα λοίσθια, λαγωνιά

Ρέκας, Β. Δ. (1925)
Χαρόντισσα= ''η υποτιθεμένη γυνή του Χάρου.(Βλ. Ε,Φ,Σ,Η' 425, αρ. 8, σελ. 3)

Μανασσείδης, Συμεών Α. (1880)
Ενός που επέθανε, τα ρούχα του να κάψανε πρίν περάσουν οι 40 μέρες κι ακούανε στο διάστημα αυτό, ώσπου να κλείσουν οι 40 , κάθε νύχτα βόγγο.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)
Κοντά στο Χαροκόπ' (Συνοικισμό του Πετροβουνίου)υπάρχει βρύση με εξαιρετικό νερό που λέγεται Χαροκόπ'. Απ'αυτήν πήρε τ'όνομα. Απο κεί, διηγούνται, έπαιρνε νερό ο Αλή Πασάς. Όπως λένε οιχωρικοί της περιοχής λέγεται χαροκόπ'γιαυί το νερό είναι τόσο καλό που κόβει το χάρο.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)
Αθάνατον νερό

Αθάνατον νερό = το μυθολογούμενον εν παραμυθίου

Χαβιαράς, Δημοσθένης (1910)
Για το χάρο λένε ότι είναι κωφός τιμωρηθείς υπό του θεού, δια να μην ακούη τους θρήνους και τας παρακλήσεις των συγγενών των μελλόντων ν'αποθάνουν.

Ράγκος, Ιωάννης (1939)
Χάρος=ο Χάρων ή άγγελος, που πέρνει τας ψυχάς. Τάρταρα=ο άδης, η κόλασης(294-102 Ελλήσποντα. Οικονομίδης)

Ερωτόκριτος, Ιωάννης (1920)
Ο καταχανάς Πισσάς

Ο καταχανάς Πισσάς όταν ζούσε ήτανε πολύ σκληρός σύζυγος και πατέρας και στο τέλος έσφαξε και τη γυναίκα ντου και τα παιδιά ντου και τυχτύνησε κι αυτός. Τη γυναίκα ντου και τα παιδιά ντου, τα θάψανε στην εκκλησία κι αυτό τον εθάψανε σ'ένα χωράφι κι η τοποθεσία ακόμη και σήμερον λέγεται στου Πισσά. Ο Πισσάς εκαταχάνιασε κι επήγαινε στα σπίθια κι έκανε όσα έκανε και ο Γιωργίτσης.(Κατ'άλλους οι φόνοι...

Λιουδάκη, Μαρία (1938)
Παραμύθι

Μιαν φορά κι έναν καιρό ήταν μια μπάμπω κ’είχ’ ένα παιδί που το λεγαν Αλέξη. Όταν εμεγάλωσε το παιδί το στειλεν γ μπάμπω ‘ς τα ξένα, ‘ς την Ανατολή. Πέθανε το παιδί εκεί και βγήκε βρουκόλακας κι έκαμνιν πολλά νζαράλια κει ‘ς την Ανατολή. Έτρωγιν τ’αλεύρι, το ξρνούσι ουδ’ εκεί που το τρωγεν. Έτρωγε την λίγδα και το ξερνούσι μέσ’ς την στάμνα. Από τα πολλά ζαράλια που κάμνεν εκεί, οι μαγίστρες με τα...

Ιωαννίδης, Αθ. (1905)
Οι βουρβουλάκοι και τα φαντάσματα είναι άτομα που ζούνε και μετά τον θάνατον για να μεταδώσουν ή εκπληρώσουν ωρισμένας επιθυμίας ή παραγγελίας είς τους επιζώντας. Να επισκεφθούν πρόσωπα ή τόπους με τα οποία τους συνδέουν ωρισμένα γεγονότα. Εξ’αυτού φαίνεται ότι προήλθεν η παράδοσις ότι, μετά τον θάνατον η ψυχή, σε ωρισμένον χρονικόν δίαστημα 40 ημερών επισκέπτεται με τον άγγελον τους, όλα τα μέρη...

Σπανός, Χαράλαμπος Ν. (1955)
Άγιος Κυριακος – Κάμπου

Κάποιος φθονούσε ένα ιερέα του χωριού. Όταν πέθανε πήγε και ούρησε πάνω στο μνήμα του και είπε. Ιδού τι σου κάνω, ευθύς ησθάνθη ένα κάψιμο. Μετά ολίγους μήνας έκαμε εγχείρισι. Εις το δάσος πέφτει και χτυπά στο μέρος της πληγής και ανοίγει. Έπεσε στο κρεββάτι με πόνους, υπέφερε επί μήνας και εβρώμησε ζωντανός. Τώρα πέθανε αλλά το μνήμα του δείχνει πως δεν λειώνει, μένει το χώμα όπως ήτο στην αρχή....

Κοκολιού, Λ. (1961)
Οι Βρουκολάκ

Βρουκουλάκι γινόντ οι απουθαμένοι απ'έχνι πουλλές αμαρτίις κι βγαίννι αχ πάν απ του μνήμα σαν φουτιές τ νύχτα κι γι αυτό πκαίννι ς του μνήμα κι τουν καίνι με του λουστό.

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Ο Μανόαρος ήτανε ένα ξακουστό παλληκάρι του χωριού, ήτανε βοσκός είχε κάτι χτήματα ‘ς τα Λείμματα κοντά ‘ς τον Απόλλωνα και τον ειδοποιήσανε να πάη που ήτανε Μεσωτικά (ανήκοντα εις τους κατοίκους του χωρίου Μέση)βούδια μέσα’ς τα σπαρτά ντου. Αυτός εφόρανε ρασόβρακα (από ανάπλι πατημένο). Έφυγε από ‘δώ με το νηλιοβασίλεμα. Πάει ‘ς τα χτήματά ντου αλλά δεν τα βρήκε τα βούδια κ’επιστράφη κ’ενυχτώθηκε...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)

Παραδόσεις: Πρόσφατες εγγραφές

Άμα περνάη άνθρωπος κοντά στον τοίχο που χτίζομε ή θεμελιώνομε και πέση ο ήσκιος του και τον χτίσωμε λέμε πεθαίνει. ﻿

Αγγελοφόρησε - ο επιθάνατος είδε τον άγγελόν του. ﻿

Αγγελοκρούζω= δια της όψεως μου υπερβολικώς εκφοβίζω τινά. Αγγελοκρουσμός =πανικός, φόβος, ον εμπνέει τι απαίσιον την όψιν. ﻿

Αγγελοκρούομαι = ωνεώ τα λοίσθια, λαγωνιά ﻿

Χαρόντισσα= ''η υποτιθεμένη γυνή του Χάρου.(Βλ. Ε,Φ,Σ,Η' 425, αρ. 8, σελ. 3) ﻿

Ενός που επέθανε, τα ρούχα του να κάψανε πρίν περάσουν οι 40 μέρες κι ακούανε στο διάστημα αυτό, ώσπου να κλείσουν οι 40 , κάθε νύχτα βόγγο. ﻿

Αθάνατον νερό Αθάνατον νερό = το μυθολογούμενον εν παραμυθίου ﻿

Για το χάρο λένε ότι είναι κωφός τιμωρηθείς υπό του θεού, δια να μην ακούη τους θρήνους και τας παρακλήσεις των συγγενών των μελλόντων ν'αποθάνουν. ﻿

Χάρος=ο Χάρων ή άγγελος, που πέρνει τας ψυχάς. Τάρταρα=ο άδης, η κόλασης(294-102 Ελλήσποντα. Οικονομίδης) ﻿

Άμα περνάη άνθρωπος κοντά στον τοίχο που χτίζομε ή θεμελιώνομε και πέση ο ήσκιος του και τον χτίσωμε λέμε πεθαίνει.

Αγγελοφόρησε - ο επιθάνατος είδε τον άγγελόν του.

Αγγελοκρούζω= δια της όψεως μου υπερβολικώς εκφοβίζω τινά. Αγγελοκρουσμός =πανικός, φόβος, ον εμπνέει τι απαίσιον την όψιν.

Αγγελοκρούομαι = ωνεώ τα λοίσθια, λαγωνιά

Χαρόντισσα= ''η υποτιθεμένη γυνή του Χάρου.(Βλ. Ε,Φ,Σ,Η' 425, αρ. 8, σελ. 3)

Ενός που επέθανε, τα ρούχα του να κάψανε πρίν περάσουν οι 40 μέρες κι ακούανε στο διάστημα αυτό, ώσπου να κλείσουν οι 40 , κάθε νύχτα βόγγο.

Αθάνατον νερό

Αθάνατον νερό = το μυθολογούμενον εν παραμυθίου

Για το χάρο λένε ότι είναι κωφός τιμωρηθείς υπό του θεού, δια να μην ακούη τους θρήνους και τας παρακλήσεις των συγγενών των μελλόντων ν'αποθάνουν.

Χάρος=ο Χάρων ή άγγελος, που πέρνει τας ψυχάς. Τάρταρα=ο άδης, η κόλασης(294-102 Ελλήσποντα. Οικονομίδης)