Ο Μανόαρος ήτανε ένα ξακουστό παλληκάρι του χωριού, ήτανε βοσκός είχε κάτι χτήματα ‘ς τα Λείμματα κοντά ‘ς τον Απόλλωνα και τον ειδοποιήσανε να πάη που ήτανε Μεσωτικά (ανήκοντα εις τους κατοίκους του χωρίου Μέση)βούδια μέσα’ς τα σπαρτά ντου. Αυτός εφόρανε ρασόβρακα (από ανάπλι πατημένο). Έφυγε από ‘δώ με το νηλιοβασίλεμα. Πάει ‘ς τα χτήματά ντου αλλά δεν τα βρήκε τα βούδια κ’επιστράφη κ’ενυχτώθηκε από τα’ ‘ασπρο βουνάκι (τπνμ). Όντεν ανέβηκε ‘ς τη ΧΟχλακούρα (τπνμ)είχε μαζί ντου ένα σκυλί κ’εβούτηξε να μπή από τον αμπόδιωνα ντου μέσ’ς τη ρασόβρακα. Εσηκώθηκεν η τρίχα ντου τα’αθρώπου. Εν τω μεταξύ είχανε πεί για το Καψοτζόβενο ότι είχενε βρικολακιάσει και τον είχανε δεί πολλοί. Ήβανενε με το νού ντου ότι είναι εκέινος και λέει. Τζόβενε πιο καλυτερά σου ‘ναι να μη συνεπαντηχτούμε παρά να συνεπαντηχτούμε. Αυτός αντί για μαχαίρι είχενε ‘ς τη μέση ντου ένα τσικούρι. Όντες ανεβηκενε ‘ς το μπροβάλωμα τα’άη Ιαννιού ξανανεχέντρωσε χωρίς να το θέλη. Ερχόμενος ‘ς το Κακόρυακα είδε τον βρικόλακα ξαπλωμένο μέσ’ς τη μέση τση στράτας. Δεν έχασε τη ψυχραιμία ντου, λέει δε σου ‘πα να μη μ’απαντήξης; Και του δίνει μια μαναριά μέσ’ ‘ς τη μέση. [Εξέχασανά σου πώ ότι εδοκίμασε να περάση ‘ς το κάτω μέρος κ’εφοβήθηκε να μη του δώση κλωτσά να πάη κάτω. Αν περάσω πάλι από τα’απάνω μέρος θα με φτύση και θα πεθάνω] Τότε πια έβγαλε το τσικούρι τον ήπιασε κ’ήταν όλο γλίτσες κ’ελερώθηκε. Έ: Θεέ μου ξελύτρωνε, την ώρα που έβγαλε το τσικούρι εχάθηκενε και ν’ακούς τσι τραχιές (τα βουνά) να κυλούνε!Κατόπι εμπρόλαβε ‘ς το μπροβάλημα τα’άη Ιωργιού. Λέει ‘α πάω χαμηλά τον άη Ιώργη θα ‘χη παρέα ‘κεί και θα μου επιτεθούνε να με χαλάσουνε κ’επήρε ένα άλλο μονοπάτι κ’ήρθε τάμπέλια κρεμαστά και ώσπου να ρθη’ ‘ς το σπίτι ντου είχεν έρθει ο βρικόλακας κ’είχε πιάσει πάλεμα με τη γυναίκα ντου και τσή χε πνίξει ένα παιδί. Μ ετο πηγαιμό ντου εκεί πετάχτηκε κ’έφυγε.