Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 521-540 από 6798

Μια φορά όλοι οι γαιδάροι εθέλανε να κάμουνε διαμαρτυρία στο θεό πως κουράζονται πολύ κ'εδώσενε σ'ένα άλλο γάιδαρο τη διαμαρτυρία την γραμμένη πάνω σ'ένα λάχανο να την πάη στο θεό. Στο δρόμο ο γάδαρος έφαε το λάχανο κι απο τότες όλοι οι γαδάροι μυρίζονται στο δρόμο τις καβαλλίνες των άλλων γαιδάρων για να ιδούνε ποιός γάδαρος έφαγε το λάχανο με την αναφορά. Κ'έτσι έμειναν πάντοτε ως σήμερα κουρασμένοι,...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Άρτζβούρτς, λένε την εβδομάδα του Ασώτου. Κάποιος αρχηγός των Αρμενίων Αρτσιβούρτσιος είχε βγάλει τη συνήθεια ν'αποκρεύουν απο του Ασώτου και όχι απο της κρεατινής.

Μέγας, Γ. Α. (1938)
Πόσων ειδών γυναίκες είναι 'ς τον κόσμον

Μια φορά ένας είχε μια κόρη μαι γάτα και μια σκύλα. Την κόρη του τη γύρευαν για γυναίκα, τρείς γαμπροί και δεν ήξερε ποιόν απο τους τρείς να προτιμήση. Ο θεός τότε του είπε <Μη φοβάσαι θα κάμης τρείς γαμπρούς. Και αμέσως η γάτα και η σκύλα γινήκανε δύο ωραίες κόρες τώρα μαζί με κείνην που είχε τις έκαμε τρείς. Τις πάντρεψε και τις τρείς αλλά δεν ήξερε ποια ήταν η κόρη του ποια η γάτα και ποιά η σκύλα....

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1919)
Όταν ο Αδάμ εμιάσα τον απηγορευμένον καρπόν και ήτον έτοιμος να καταπίη αυτού τω εφώνησεν ο Θεός. ''Αδάμ που εί;>Και εστάθη ο καρπός εις τον λαιμόν του και δια τούτο ο λαιμός των ανθρώπων φέρει το πρήσμα τούτο δηλ. Το εξέχον του φάρυγγος.

Μανασσείδης, Συμεών Α. (1880)
Γιατί δεν πρέπει να σκοτώνη ο άνθρωπος τη χελώνα

Τη χελώνα δεν πρέπει να τη σκοτώνη ο άνθρωπος γατί τότε που κοντεύει να ψοφήση γυρίζει πίσω και μουτζώνει και καταρειέται και μπορεί να πάθη κακό ο άνθρωπος απο τις μούτζες και τις κατάρες τις χελώνας.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1919)
Μύθος

Ένα κοκρό το φίδι είπε το μελίσσι : "Άμα άς όλα ας σου χαιβανιού, ας ανθρωπίου τα γαίματα πίνε και τράνα ότο ποιον ένι γλυκύ και νόστιμο έλα να με το πής και το δικό μου ο ναφαάς απ’ εκεί νάνι. Δήβε το μελίσσι πα χτυπήση ‘ς σου τσιτσεακίου ‘ς σα γλυκασήας. Κε δήβε. Σαν κε δήβε ατότες έστηκε τημ μνία, εγείνη πα δήβε άς όλα τράνησε. Ήτουνε απ’όλα νόστιμο τα’ανθρωπίον. Έφαε λίγο πα πήρε ‘ς ση γλώσσα...

Παπανανιάδης, Ελευθέριος (1896)
Ο Θεός είχε διο γυναίκες, τη μια βλογητικιά λαι την άλλη καπινιαστή. Κ’ οι Χριστιανοί είναι υπό τη βλογητικιά και οι Τούρκοι από την καπινιαστή. Και μιαν ημέρα η χάριν dου ΄πηθελε κρασί (γιάνdα κοινωνού οι αθρώποι;)Και πάει ο Τούρκος εκ αποσφωνιάζει βότσινα και του τα πάει και τον εκτήστηκε πρώτα. Και ύστερις πάει ο Χριστιανός και φυτεύει αμπέλι και κάνει κρασί και του πάει και λέει dου: Άχι, και...

Κουμουλές, Λ. (1924)
Στσ' Ασήμ

Η λιανόζουμε Σαρακατσανοπούλα Ασήμ, απ’ τα Βαθυρεμιώτικα βλαχοκόνακα φορτωμένη τρια σαμάρια, πήγε να πιάσει και σαμαρώσει τα’άλογα, που θα πήγαιναν στον κάμπο να φέρουν τα’αραποσίτι. Περνώντας την Περόσκαλα στο χάνι Κατσαρού, τα σαμάρια κρούσανε βίαια σε προεξοχή βράχον κι η Ασήμω σπρωχμένη κύλισε στον γκρεμό και σκοτώθηκε. Έκτοτες η σκάλα και το μέρος πήρε τα’όνομά της που παραλλαγμένο απόμεινε σα...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Τα βουνά

Όταν έχτισε ο θεός τα βουνά τον ρώτησαν : Τι τα θέλεις τα βουνά; Ποιός, θάρθει να κάτσει στα βουνά; Και αυτός τους είπε : Τα βουνά τάχω για να καθίσουν οι ζουρλοί. Κι όσοι δεν είχαν μυαλό, ήρθαν κ'έκατσαν στα βουνά, κ'επήραν κ'εμάς τα παιδιά τους στο λαιμό τους, γιατί άν είχαν μυαλό και νού δεν θάρχονταν να κάτσουν εδώ στα ξεροβούνια. (Σημ.Η παράδοση αναφέρεται στις παραδόσεις Ν. Γ. Πολίτου με αριθ,...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Οι Τούρκοι και το χερνό

Ο Μωάμεθ οdεν ήρχεψε να λέη στσι Τουρκαλάδες πως μόνο φτος ειναι θεός dόνε πιστεύγασι και αυτό επολέμα να κάνη θάματα, σα bου τα 'κανε ο Χριστός μας, μα δε dα κατάφερνε. Μια βολά 'υρίζει και τωνε λέει πως μπορεί να χτυπήση το ραβδί dου και να βγή α 'τή 'ής νερό. Απο βραδύς λοιπό εμάζωξεν ασκιά και τα έμωσε νερό κι εδιάηκε gαί τα 'χωσε με την άμμο. Την αυγή πο ξυπνήσασι dα μουχτερά ρω Τουρκώ εμυρίστησα...

Οικονομίδης, Δημήτριος (1934)
Γιατί είναι λίγο ψωμί 'ς τον κόσμο

Μια φορά το ψωμί ήτανε άφθονο ΄ς τον κούμο τόσο πολύ ήτανε ώστε και όλα τα λιθάρια όσα βλέπουμε ήτανε ψωμί. Απο τό φταίξιμο μιας γυναίκας περιώρισε ο Θεός την αφθονία του ψωμιού. Αυτή η γυναίκα είχε μικρό παιδί. Επειδή ήτανε πολύ φτωχή και δεν είχε κουρέλια να παστρεύη τις ακαθαρσίες του παιδιού της έπαιρνε ψωμί και έκανε αυτή τη δουλειά. Ο θεός για την ασέβεια αυτή εθύμωσε πολύ και αποφάσισε να λιγοστεύση...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1919)
Η γλώσσα των Κονιάληδων είναι μεν Ελληνική αλλά πολύ παρεφθαρμένη. Οι λέξεις είναι μισές και τσεβδές. Γι αυτό υπάρχει η εξής εξήση. Οι Τούρκοι λέει, έκοζαν τις γλώσσες των πρώτων Κονιάληδων Ελλήνων (ιδίως του χωρίου Σύλλα)για να πάζουν να μιλούν Ελληνικά. Αυτοί όμως αγωνίστηκαν να διατηρήσουν τη γλώσσα τους κ γι αυτό παρεδόθη εφθαρμένη.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1938)
Γιατί ο κάρζακας έγινε βασιλιάς των πουλιών

Τα πουλιά δεν είχανε βασιλιά. Συμφώνησαν λοιπόν να βάλουν βασιλιά. Είπανε όπιο πουλί πάει πετώντα περισσότερο του ψήλου εκείνο να γίνη βασιλιάς. Μαζώχτηκαν λοιπόν σε ένα μέρος και πετούσανε δοκίμαζαν ποιο θα πάει πιο ψηλά. Πιο περισσότερο πετούσε ο αετός. Ο κάρζιακας πέταξε κάμπουσο αλλά κουράστηκε. Τότε και αυτός τρύπωσε ΄ς τη φτερούγα του αετού χωρίς να τον καταλάβη γιατί είναι πολύ μικρός. Ο αετός...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1919)
Γιατί το μουσκάρι φωνάζει μάαα

Το μουρκάρι δεν γεννήθηκε κακρούσικο απο τη μάνα του. Του λείπουν εννιά μέρες που έπρεπε να μείνη ακόμα 'ς την κοιλιά της. Άν έμεινε αυτές τις εννιά μέρες και γεννεώταν κοκρούσικο θα μπορούσε να φωνάξη μάννα. Τώρα φωνάζει μονάχα ''μάαα''.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1919)
Γιατί δεν τρώνε οι Τούρκοι χοίρο

Ο Μουχαμέτης όταν διάβασε πως ο Μωυσής εχτύπησε με τη βέργα του κι έβγαλε νερό είπε κι αυτός: Κι εγώ θα βγάλω νερό. Πάει και γεμίζει ένα ασκί νερό και το βάνει στη γή μέσα κι επήγε να καλέση τσι Τούρκους να κάμη το θαύμα. Την ώρα που 'λειπεν πήγε ένα γουρούνι κι ετρύπησε το τουλούμι για να κυλιστή κι έτσι δε μπόρεσε να κάμη το θαύμα του ο Μουχαμέτης. Γι αυτό έδωκε κατάρα να μη φάνε οι οπαδοί του χοίρο...

Λιουδάκη, Μαρία (1938)
Γιατί το Θεριστή και τον Αλωνάρη τα βόδια τα πιάνει μύγα και ο λύκος βγάζει πληγές στοις πλάτες

Κάποτε όταν ο Χριστός γύριζε τον κόσμο έφτασε και στη Πελοπόννησο και αποβιβάστηκε στη Γλαρέντζα προχώρησε λοιπόν και έφτασε στα σύνορα τα Αγουλινιτσάικα. Σαν άνθρωπος όμως που ήτανε τότες και επειδής ήτανε και ντάλα καλοκαίρι, που πυρπύριζε ο τόπος, εδίψασε και προχωρώντας λίγο παραπάνω, αφρισμένος από τη δίψα βρίσκει ένα βικόλο και χωρίς να του δειχτή πως ήτανε ο Χριστός τον ρωτάει: <Δε μου δείχνεις...

Πρασσάς, Ν. (1916)
Κάποτε οι Εβραίοι θέλησαν να ξεκάνουν τους Χριστιανούς, για να μην τους παίρνουν το εμπόριο και τα κέρδυη. Πήγαν λοιπόν σε μια χριστιανή που 'χε 6 παιδιά και ήταν πολύ φτωχή και της είπαν άν θέλη να θυσιάση το ένα της παιδί, για να ζήση πλούσια και καλά τ'άλλα. Να σφάξη το ένα και να τους δώση το συκώτι του. Η γυναίκα είπε ότι θα ρωτήση τον άντρα της. Σκέφθηκε λοιπόν και έσφαξε ένα γουρουνάκι και...

Ιωαννίδου, Μ. (1941)
Γιατί μυρίζονται τ'άλογα

Μια φορά κι ένα καιρό, ανταμωθήκανε στη στράτα, δυό φίλοι. Ο ένας ανηφόριζε κι ο άλλος κατηφόριζε. Όταν πλησίασαν, σταματήσανε τα’άλογά τους και πιάσανε κουβέντα. Ταυτόχρονα αντάμωσαν τις μούρες και τα’άλογα μυρίστηκαν και αρχίσανε να κουβεντιάζουν. Τ’άλογο που ανηφόριζε είπε ; -Άχ φίλε μου, η ανηφοριά με κούρασε. Ο καβαλλάρης μου είναι σκληρός και δεν ξεπεζεύει να ξεκουραστώ κ’εγώ το ατυχισμένο....

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Γιατί δεν πρέπει να δουλεύουμε Τετάρτη ξημερώνοντα

Παλιά που ήταν αθώος ο κόσμος κι ο ουρανός πιο κοντά στη γής, όσα παραμύθια λένε ήτανε σωστά. Και τώρα γώ θα σου μολοήσω ένα για της Τετάρτης το βίος : Δυο-τρείς γυναίκες καθόντανε τα βράδια και γνέθανε παίρνει κ’ η Τετάρτη τη ρόκα της, πάει και γνέθει κι αυτή μαζί. Εκείνες δεν τη γνωρίσανε, γιατί έμοιαζε με κάποια γειτίνισσα και την πήρανε για κείνη. Κάθησε λίγια ώρα, την κοιτάνε, σηκώνεται, βγάνει...

Τσάκωνα, Μαγδαληνή Κ. (1938)
Γιατί οι Τούρκοι δεν τρώνε χοίρο

Μια φορά συνοριζότανε ο Χριστός με το Μουχαμέτη ποιος από τσοι δυό είναι πιο μεγάλος προφήτης. Και για να τα’αποδείξουνε καλύτερα είπανε πως πιο μεγάλος θάναι κείνος, που θα καταφέρη με μια ραβδιά να βγάλη νερό από τη γής. Ωρίσανε την ώρα και τον τόπο και χωριστήκανε. Ο Μουχαμέτης για να πετύχη το στοίχημα ήβρεν ασκιά και τάχωσε στη γής, άμμα τα γέμισε νερό, και περίμενε την ώρα που θα γινότανε θάμα....

Κυρμιζάκη, Αγλαΐα

Παραδόσεις: Πρόσφατες εγγραφές