Recent entries

Now showing items 3081-3100 of 6798

σμιρδάκια (τα) Ταύτα πιστεύουσιν ότι είναι βρέφη αβάπτιστα αποθανόντα και εις πνεύματα πονηρά, άλλ' ουκ αεί βλαβερά, μεταβληθέντα. Πιστεύεται δε ότι βόσκουσι τα νύωτα το χόρτον φλουσκούνι.

Παπαϊωάννου, Κωνσταντίνος Ι. (1922)
Ο δαίμονας

Γυρίζοντας μια φορά στο χωριό μ'νυχτώθ'κα και μ'ηύραν τα μεσάνυχτα στη Γούρνα.Εκεί άρχισε και τρεμόταν το ζώο στάθ'κε και τρεμόταν. Γυρίζω έτσ', φοβήθ'κα κιόλα, νύχτα, ερημιά, βλέπω ένα μαύρο πράμα και σερνόταν, κακό πράμα, σατανάς. Ήκαμα το σταυρό μ'κι αυτό ήρθε έτσ'δα και ώωπ ήπεσε απο μια πεζούλα στα χωράφια. Τρεμόμουν κι εγώ και το ζώο, δέκα ντενεκέδες κτυπούσαν πίσω μ'. Και βγήκε ύστερα μια φωτιά...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Τελώνιο(ν)(το)= κακοπιόν πνεύμα,δαιμόνιων

Παπανδρέου, Γεώργιος (1919)
Ζουλάπι(το).Ούτω νοείται κει λέγεται δαιμόνιον τι, εξωτικόν τι φονεύον αιφνιδίως τα ποίμνια κατά των ποιμένων γνώμων αποδιδόντων ή αυτό τους αιφνιδίους θανάτους των αιγοπροβάτων, εις οι αρχαίοι απέδιδον αυτάς εις τα πάνα. (Αρ. 131-122)[Λάβωμα]= το ζουλάπι. Ούτω χρησιμοποιείται η λέξη εν παγκρατίω, ως και το ελαβώθη το πρόβατον= εφαγώθη υπο ζουλάπι. (Αρ. 131-129). [Χαμοδράκι(το)]=το άλλο λεγόμενον...

Παπανδρέου, Γεώργιος (1919)
Τελώνιον=η ηλεκτρική εκείνη ύλη, ήτος έν καιρώ κακοκαιρίας πίπτει εις, τας κορυφάς των καταρτίων των πλοίων και πιστεύεται ότι είναι διαμόνιον.

Αιλιανός, Απόστολος Π. (1921)
Δράκους = δράκων, πρόσωπον μυθολογικόν… Κατήντησε να έχη την σημασίαν του διαβόλου. Χαμόδρακας = Λέγεται ο άλλος καλούμενος ντζιμινάκους, ντιβέτσκας, κατσμινάκους, ου όξ’ απού δώ, Σαjτάνς, Σκαρjότς, (Ιούδας ο Ισκαριώτης), τα’δράκ’. Τ’ δράκ’ τρούπακαλείται βαθεία οπή παρά την Βαρνόκοβαν, Σαjτανουχώρjα ονομάζονται χωρία του δήμου Ευπαλίου (η Σιργούτα, Παλουχώρ’ και Καρούτjα). Λέγεται δράκους και το...

Άγνωστος συλλογέας
Το σκυλάκι

Μια φορά ο παππούλης μου στην τροφή πήγε για κλάρι και κεί που βγάνανε το κλαρί με την κορούλα μου, βρήκανε ένα σκυλάκι. Τότε λέει ο γέρος : -Κωσταντίνα, να το παίρνουμε το σκυλάκι; Όχι Στάθη μου, του λέει, μπα και είναι κανενού πασά και βρούμε τον μπελά μας. Αλλα κείνος το πήρε και το έκλεισε στο κατώι. Το βράδυ που πήγε να πιάση κρασί απο το κατώει, βλέπει ένα τούρκο μια ξαπλωταργιά. Πάει και λέει...

Ζαλούμης, Γ. (1914)
Κάποιος πέρναγε απο ντιντέ (=νεκροταφείο Τούρκικο, όπου θάβανε τους καλούς Τούρκους, τους μεχαμετλήδες)κι είδε και τον κυνηγούσανε 30-40 μικρά σκυλάκια. Σ'ένα άλλο πάλι μέρος, που λέγανε πως παλιά είχε νεκροταφείο, άλλος έλεγε πως είδε σκυλαρέλια, άλλος παπέλια που χανόνανε στους ντιντέδες.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)
Το σμερδάκι είναι ένα ξωτερικό που πηγαίνει και μαρκαλάει τα πρόβατα και ψοφάνε. Γυρίζει τη νύχτα και κάνει ουά, ουά και πετάει φωτιές. Τη νύχτα τα σμερδάκια βόσκουνε φλουσκούνια και πετάνε φωτιές. Τα σμερδάκια είναι τ'αβάφτιγα παιδιά, τα μούλικα, τ'απορριξίμια, που τα πετάνε στα ρέμματα.

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
Το χειμώνα με τις αστραπές και με τις βροντές πάνε επάνω στ’άμπουρα των καικιώνε και κολλάνε τα τελώνια που είναι ίδια με φωτιές ή με καντήλια. Αυτά τα κυνηγάη τα’αστροπελέκι πολύ. Όπου ιδούνε τ’αστροπελέκια κανένα τελωνίο θα πέσουν ευθύς απάνω το κι έτσι μπορεί να κάψουν το καίκι και να τι βουλιάξουνε. Γι αυτό οι ναυτικοί κοιτάζουνε να τα διώξουν με κάθε τρόπο. Ανάβουν φωτιές από κάτω, καίνε λιβάνι,...

Ταρσούλη, Γεωργία (1938)
Τα παλιά χρόνια ήτανε σβερδάκια και καβαλλάγανε τα πρόβατα και ψοφάγανε. Μούλεγε μια θειά μου πως ο πατέρας της είχε 18 προβατίνες και γεββήσανε και κάμανε 18 θηλυκά ούλες. Ένα βράδυ τάβαλε τ'αρνιά με τις μαννάδες τους στο γαλαράκι κι έφυγε. Πάει το πρωί και τις βρίσκει ψόφιες και τις 18 και είπανε που τις μαγάρισε το σμερδάκι και γι αυτό ψοφήσανε.

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
Όταν αποθνήσκωσι τα παιδιά αβάπτιστα, πιστεύεται ότι μετά βάλλονται κ' σμερδάκια, φαντάσματα ή ζώα τα οποία πνίγουνσι τα πρόβατα.

Νεστορίδης, Κ. (1921)
Εδώ παρουσιάζεται ένα μικρό παιδί ίσαμε 5 χρονώ. Είναι γδυτό κι όταν πάει μέσα στα πρόβατα, αυτά ψοφούνε. Το παιδί αυτό λέγεται τσούλος(ο).

Σακελλαριάδης, Χαρίλαος (1930)
Τα σμερδάκια είναι τα’απορρίματα που ρίχνουμε οι γυναίκες ή τα αβάφτιγα παιδάκια που τα θάβουν όξω από την εκκλησία. Αν τύχη και τα θάψουν σε χώματα μαλακά, γίνονται σμερδάκια και βγαίνουν στις ρεμμματιές όξω. Άλλα μοιάζουν σαν μικρά παιδάκια, άλλα γίνονται κριάρια, άλλα πουλιά, άλλα σφαρδάκλοι. Πηδάνε, πάπ-πάπ! Και βγάνουνε μια πράσινη φωτιά και φωνάζουνε :ουά-ουά! Όποτε γίνονται κριάρια πάνε και...

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
Τους αιφνίδιους θανάτους των αιγοπροβάτων, τους προερχομένους εξ άνθρακος και άλλων νοσημάτων, αποδίδουαιν εισέτι οι επημένες εις το ζουλάπι, δηλ. Τον διάβολον, όστις τα καβαλάει (συνεινάζεται μετ'αυτών) και τα δηλητηριάζει και φονεύει όθεν ζουλαποφαγωμένο. Το ζουλάπι εν Παγηρατίω λέγουσι λάβωμα και ελαβώθηκε το πρόβατο (προσβληθέν) υπο του ζουλαντου εψόφησεν. Είναι ενταύθα αναπαράστασης του αρχαίον...

Παπανδρέου, Γεώργιος (1926)
Κειά σα πέρα στο ρέμμα είναι ένα σμερδάκι και κάνει ουά0ουά, σα μικρό παιδί. Εμείς το έχουμε ακουμένο, μα δεν το έχουμε ιδωμένο. Ο Μιχοπαναγιώτης το είδε που ερχόταν απο το Καπλάνι μαζί με το γαμπρό μου και πέταε φωτιές απο το στόμα του. Αυτά τα σμερδάκια πάνε στις προβατίνες και τις βυζαίνουμε και ψοφάνε.

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
Σμερδάκι

Πολλάκις και ιδίως κατα τας θερινάς νύκτας εις μέρη, ένθα υπάρχουσι σεσηπότα και βεβρεγμένα πράγματα αναφαίνεται εις το σκότος μικρόν τι φώς κατά διαλείμματα αναλάμπον και σβεννύμενον. Το διαλείπον τούτο φώς λέγεται σμερδάκι και πιστεύεται ότι είναι πονηρόν τι πνεύμα δαίμονος ή κολασμένου νεκρού.

Άγνωστος συλλογέας
Ενας Ραβδιώτης διηγείτο ότι κάποτε τα σκυλιά έβγαλαν έναν λαγό. Τον κυνήγησαν και τον πήγαν προς το σπίτ' ο Λαγός πήδηξε στο ξεστώχ' όπου η γυναίκα καλάμιζε και χώθηκε μέσα στο σπίτ. Ρωκώθηκε μέσα στα ρούχα. Τον έπιασαν, τον έφαγαν. Τον άλλον χρόνο πέθανε το παιδί τ. Κάποιος άλλος επρόσθεσε : Διάβολος

Μέγας, Γ. (1937)
Και οι ποιμένες έχουσι τον κακόν δαίμονα, όστις καλείται σμερδάκι- Ζερδάκια, τα οποία εν τη άλλη πελοποννήσω καλούνται χαμοδράκιαι και σμιγδράκια. Τα σμερδάκια είναι δαίμονος ομοιάζοντες πρη γαλών ή νυφίτσαν και εκμυζώντας το αίμα των ποιμένων εν καιρώ νυκτός εξ σμερδάκια μεταμορφούνται τα’αβάπτιστα παιδιά. Προς ούτο βολών της δαιμονικής ταύτης προσβολής οι ποιμένες αναχωρούσαν εκ του τόπου εκείνου...

Νεστορίδης, Κ. (1921)
Σμεράκια είναι τα μούλικα, που τα πνίγουν οι μαννάδες τους. Πηδάνε, βγάζουνε φωτιές και κατεβαίνουν απο τη ράχη δα κάτω και κάνουν ουά-ουά!.

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)

Παραδόσεις: Recent submissions

Τελώνιο(ν)(το)= κακοπιόν πνεύμα,δαιμόνιων ﻿

Τελώνιον=η ηλεκτρική εκείνη ύλη, ήτος έν καιρώ κακοκαιρίας πίπτει εις, τας κορυφάς των καταρτίων των πλοίων και πιστεύεται ότι είναι διαμόνιον. ﻿

Όταν αποθνήσκωσι τα παιδιά αβάπτιστα, πιστεύεται ότι μετά βάλλονται κ' σμερδάκια, φαντάσματα ή ζώα τα οποία πνίγουνσι τα πρόβατα. ﻿

Εδώ παρουσιάζεται ένα μικρό παιδί ίσαμε 5 χρονώ. Είναι γδυτό κι όταν πάει μέσα στα πρόβατα, αυτά ψοφούνε. Το παιδί αυτό λέγεται τσούλος(ο). ﻿

Σμεράκια είναι τα μούλικα, που τα πνίγουν οι μαννάδες τους. Πηδάνε, βγάζουνε φωτιές και κατεβαίνουν απο τη ράχη δα κάτω και κάνουν ουά-ουά!. ﻿

Τελώνιο(ν)(το)= κακοπιόν πνεύμα,δαιμόνιων

Τελώνιον=η ηλεκτρική εκείνη ύλη, ήτος έν καιρώ κακοκαιρίας πίπτει εις, τας κορυφάς των καταρτίων των πλοίων και πιστεύεται ότι είναι διαμόνιον.

Όταν αποθνήσκωσι τα παιδιά αβάπτιστα, πιστεύεται ότι μετά βάλλονται κ' σμερδάκια, φαντάσματα ή ζώα τα οποία πνίγουνσι τα πρόβατα.

Εδώ παρουσιάζεται ένα μικρό παιδί ίσαμε 5 χρονώ. Είναι γδυτό κι όταν πάει μέσα στα πρόβατα, αυτά ψοφούνε. Το παιδί αυτό λέγεται τσούλος(ο).

Σμεράκια είναι τα μούλικα, που τα πνίγουν οι μαννάδες τους. Πηδάνε, βγάζουνε φωτιές και κατεβαίνουν απο τη ράχη δα κάτω και κάνουν ουά-ουά!.