Recent entries

Άμα γεννηθή το παιδί, έρχετ' η μοίρα σου σε 3 μέρες, το σημαδεύ, και λέει τι θα γίνη, καλός, αχαμνός, τι δουλειά θα κάνη. Σε πολλών παιδιών το σώμα παρουσιάζεται το σημάδι της Μοίρας. Το και η Μοίρα του, δηλ. Το σημαδεύει τι προορισμό θα πάρη.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1953)

Οι μοίρες

Άμα γεννιέται το παιδί σε τρεις μέρες περνάν οι μοίρες και το μοιρώνουν, τι θα περάση καλά ή κακά τα γράφουνε στο κεφάλι του, κι όταν ο άντρωπος πεθαίνη και τηράξης το κεφάλι του στην κορφή, έχει γράμματα απάνου κι όποιος μπορή να διαβάζη σ' αντρώπου πεθαμένου κεφάλι, μπορεί να τα ιδή, μα νάναι άντρωπος να ξέρη. Και βάνουν στο προσκεφαλάκι του δράκου μέλι και ζάχαρη να τις καλοπιάσουν τις Μοίρες.

Τσάκωνα, Μαγδαληνή Κ. (1938)

Σκλήρες= οι 3 μοίρες

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Στις τρεις μέρες ύστερα από γέννα έρχονται οι Μοίρες να μοιρώσουν το παιδί. Γι' αυτό το στολίζουν με τα καλά ρούχα, με νομίσματα (τ' ασημώνουν όλοι οι δικοί του) και του βάνουν γύρω του ό,τι άλλο πολύτιμο έχουν, φασκιά καλή, καπελάκι κλπ.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)

Αναφακάς= τύχη, μερίδιον

Λάσκαρης, Ν.

Οι μοίρες είναι 3 και στις τρεις ημέρες πάνε στο παιδί να το μοιρώσουν. Η αδερφή μου τις άκσε τις δυό όταν ήταν λεχώνα, την Τρίτη όχι. Είχε βάλει το παιδί απ’ την άλλη μεριά του κρεββατιού. Βλέπει 3 γυναίκες μαυροφόρες (ηλικία σαν 35 νταρισμένες γυναίκες). Πάνε από κει πούχαν το παιδί τις άλλες βραδυές. Λέει η μια: αρή που είναι το παιδί. Λέει η δεύτερη: αρή χτες ήταν δω…Τις 2 τις άκσε, την Τρίτη...

Ιωαννίδου, Μ. (1938)

Οι Τύχες των ανθρώπων κατοικούν όλες μαζί σ’ ένα μεγάλο περιβόλι. Άλλες απ’ αυτές είναι προκομμένες κι έτσι οι άνθρωποι που τις έχουν είναι τυχεροί, ενώ άλλες πάλι είναι τεμπέλες και δεν φέρνουν παρά μικρές τύχες, όπως φαίνεται απ’ το παρακάτω παραμυθάκι: «Είταν ένας π’ δεν είχε διόλ’ τύχ’. Κι όταν ήπεφτε και σ’ αυτόν κάποια τύχ’, είταν μ’κρούλα, τόσ’δα. Ήλεγε λοιπόν «Μα ποια να ν’ η Τύχ΄μ’», λέει,...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Αργομοίρα= η γεροντοκόρη

Λάσκαρης, Ν.

Παιδίον

Οι μοίρες είναι 3. Στις 3 μέρες που κάνουν τα κουλυμπίδια του παιδιού (=το πλένουν) κρεμάνε στο παιδί χρυσαφικό. Ύστερα βλέπουν στη μυτούλα του λίγο καϋμα, και λένε έλα να δης ήρθαν οι μοίρες του. Γίνεται πάντα ότι πη η τελευταία μοίρα για το παιδί. Μια φορά τις άκουγαν, ήταν καθαρός ο κόσμος!

Ιωαννίδου, Μ. (1938)

Ζ'δjό, το= το ζώδιον: “κάθα άνθρωπος έχ' το ζ'δjότ'” (= την μοίραν του).

Κακριδής, Ιωάννης Θ.

Πήγαν οι Μοίρες να μοιράσνε ένα βασιλοπαίδ. Έπλενεν πιάτα η μοίρα η καλή. - Είναι τρεις οι Μοίρες. Έπειτα ρωτά: - Τι να το πούμε το παιδί; - Πέτε το, ό,τ κάν'ς να κάν'. Λοιπόν πάνε και σ'ένα φτωχοπαίδ. Εκείν την ώρα η καλή η Μοίρα βάστα τη σέσουλα κι ανεκάτευε τις λίρες. Λέν: - Τι να το γράψουμε το παιδί: - Ό,τ κάν'ς να κάν'. Κι αυτόνο ν' ανεκατεύ' λίρες. Καμμιά φορά δεν ξέρ'ς. Είναι η ώρα η καλή...

Μέγας, Γ. Α. (1938)

Τη γραφή μου= την τύχην μου

Χορτόπουλος, Π. (1876)

Τα τρία παιδιά

Είχε ένας τρία παιδιά. Και επειδή ένας έρρηνε τις τύχες επήγε τα παιδιά του ν’ ακούση τις τύχες τους. Του είπε λοιπόν ότι το μεγάλο παιδί του θα γίνη ληστής, το δεύτερο θα γίνη μπόγιας (= δήμιος) και το τρίτο διακονιάρης. Εκαταλυπήθη ο πλούσιος που είχε τα παιδιά και τους λέει αν είναι δυνατόν ν’ άλλαξη την τύχη τους και του δίνει όσα φλωριά θέλει. Αφού επήρε τα φλωριά το πρώτο το καμε δικηγόρο, το...

Άγνωστος συλλογέας

Μεραστικό= τυχερό, αν είναι μεραστικό= πεπρωμένον.

Πουλάκης, Δ. (1893)

Η σκονταμένη= η Τύχη. Έτσι το θέλησε η σκονταμένη.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)

Καμπόσοι ανθρώποι απ' το σπίτ' είναι τυχεροί κρατούν εν τύχ, τ' σπιτιού. Για να μην με πάρουν μαζί τς, άμα πιθαίννι, κόβη τρίχες απ' του κεφάλι τς ή κρατούν κουμμάτια απ' τα ρούχα τς.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)

Ο άνθρωπος είναι ή καλομοίρης και προκόφτουν όλες του οι δουλειές ή κακομοίρης και “δε θωρεί χαέρι και καλό”.

Φραγκάκι, Ευαγγελία Κ. (1949)

κουσουμέτι= η τύχη μου

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)

Ένας νέος κυνηγός επήγε ένα βράδυ κ’ εχτύπησε σ’ ένα σπίτι να μείνη. Ήτανε δυο μέρες που είχε γεννήσει η γυναίκα στο σπίτι αυτό κ είχε κάμει δυο κόρες. Την νύχτα πήγανε οι Μοίρες να μοιράνουνε τα παιδιά. Αυτός ξυπνός τις άκουσε την ώρα που ήρθανε. Λένε οι Μοίρες για το ένα κοριτσάκι. «Εσύ θα παντρευτείς, να γίνης πλούσια. Λένε και για το άλλο. «Εσύ θα γένης δεκαοχτώ χρονώ και θα πάρης αυτόνε που κοιμάται...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)

μοιραίνω ορίζω την μοίραν, το ριζικό νοεγνού

Χρηστοβασίλης, Χρ. (1919)

Παραδόσεις: Recent submissions

Σκλήρες= οι 3 μοίρες ﻿

Αναφακάς= τύχη, μερίδιον ﻿

Αργομοίρα= η γεροντοκόρη ﻿

Ζ'δjό, το= το ζώδιον: “κάθα άνθρωπος έχ' το ζ'δjότ'” (= την μοίραν του). ﻿

Τη γραφή μου= την τύχην μου ﻿

Μεραστικό= τυχερό, αν είναι μεραστικό= πεπρωμένον. ﻿

Η σκονταμένη= η Τύχη. Έτσι το θέλησε η σκονταμένη. ﻿

Ο άνθρωπος είναι ή καλομοίρης και προκόφτουν όλες του οι δουλειές ή κακομοίρης και “δε θωρεί χαέρι και καλό”. ﻿

κουσουμέτι= η τύχη μου ﻿

μοιραίνω ορίζω την μοίραν, το ριζικό νοεγνού ﻿