Προστέθηκαν πρόσφατα

Μετά την εκπνοήν οι Άγγελοι θα γυρίσουν την ψυχή σαράντα ημέρες σ' όσα μέρη επήγε ζωντανή. Τελευταία η ψυχή θα περάση δια να φθάση μπροστά στον Άγιο Πέτρο. Η ψυχή περνάει πάνω από μια κλωστή, σαν γέφυρα, κάτω είναι ποτάμι με μαύρο νερό, σαν κατράμι. Αν είναι ψυχή καλή ανοίγει στην κλωστή δρόμος και περνά, αν είναι αμαρτωλή κόβεται η κλωστή και πέφτει μέσα στο ποτάμι.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Το ποτάμι του Παραδείσου

Οι Τούρκοι όντες πεθανίσκουν, για να παν στον Παράδεισο, περάν απάνα ποτάμι που βγαίνει από τη Φατιμέ, από του λόγου τους. Καστορεμεζάνι σφάζουν τραγιά και κριγάρια για να καβαλικέψουν. Οι χριστιανοί εκεί έχουν ένα καλόερο. Τ' αρνιά που σφάζουν την Πασχαλιά τάχουν για ταύτον, για να γερέψη να βουλώση τη Φατιμέ να στίψη το ποτάμι. Άντας πεθανίσκει ο Τούρκος διαβαίνει καβάλλα στα τραγιά κι ο ρωμιός...

Μουσελίμης, Σπ. (1938)

Ο φονεύς τινά εάν μη λήξη το φονικόν κ να πηδήση αυτό το σώμα τον ανίγει ή δεν δύναται να φύγη. Όθεν λέγεται φίλα τ' άρματά ζου ή Διασκέλισέ τα κ φεύγε. Η πίστη αυτή υπάρχει η εν τη άλλη Ελλάδι ή εν τας νήσους του Αιγαίου.

Νεστορίδης, Κ.

Εδωνά στο Καταφί(βαν) έβοσκε ένα παιΐ με το σύντροφό του και λέουν πως τον έπωσε ο σύντροφός του κ' έπεσε κ(αι) εσκοτώθη κ(αι) εφώναξεν το αίμα του.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Το καντύλι της ζωής

Δεν είχεν το καντύλι του λάδι, λένε για κανένα που τον περιποιούντανε πολλά και με γιατρούς κι απόθανε. Υπάρχει παράδοσις πως μέσα σε σπήλιο βαθύάφτει το καντύλι του καθενούς η μοίρα του. Βάνει σε καθένα ωρισμένο ποσό λάδι κι όπου βαστάξη να άφτη βαστά και η ζωή τ' ανθρώπου πούναι δικόν του.

Άγνωστος συλλογέας (1932)

Τας οδοντοειδείς ραφάς οι εν συνδέουνται προς άλληλα το βρεγματικόν και μετωπικόν οστούνν θεωρούσιν κι γράμματα γραφέντα παρά του Θεού και εκδηλούντα την μοίραν του ανθρώπου.

Καμμάς, Γεώργιος Α. (1895)

Του Μά(Μαϊου) τον ψυχό (ο ψύχος) και τρία κουννιά στάρι να ψάσεις και να πάεις μες τη σπηλιά ν(α) τα μα(γ)ερέψεις και (ν)α τα θυμιάσεις – και χωρίς παπά – και να τα ρήξεις στηθ θάλασ'σα, βρίσισ'σει η φυσή ανάπαψη, θέλει σκοτωμένος είναι, θέλει πνιμένος, θέλει με του Θεού τον θάνατο.

Ζερβός, Ιωάννης (1958)

Ο Μιχαήλ ο οποίος κρατεί την ρομφαίαν “παίρνει τις ψυχές, ο δε Γαβριήλ με την ζυγαριά ζυγίζει αυτές”.

Παπαγεωργίου, Μαρία Α. (1952)

Όταν γεννηθή παιδίον το μεταβαίνουσι την νύκτα παρ' αυτώ αι Μοίρας και γράφουσι την μοίραν αυτού. (προς απόδειξιν δι τούτου ηκούσαμεν πολλά παραμύθια).

Δημοσθενόπουλος, Σωσίπατρος (1889)

Μοίρες

Γριές κακόθωρες καμπούρες και κουφές ή νέες ωραιότατες.

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)

Από της γεννήσεως των τρίτων νύκτα αι γυναίκες θέτουσιν υπό το λίκνον του βρέφους ένα άρτον και τρία κρομμύδια. Το δε μεσονύκτιον έρχεται η Μοίρα και το γράφει την μοίραν του αν δε η μήτηρ είναι ευσεβής ακούει το μέλλον του μικρού της, αν θα ζήση ή αποθάνη, αν θα γίνη κακούργος ή ευεργέτης.

Ζήκος, Αστέριος (1892)

Ροιζικόν

Το ροιζικόν (πεπρωμένον) ή τύχην, ουχί θεότητά τινα αλλ' ιδανικήν ιδέαν των συμβεβηκότων πιστεύουσι οι Καρπάθιοις και παραδέχονται ότι έχει επιρροήν εν ταις περιστάσεσι και περιπετείας του ανθρωπίνου βίου: “Έτσι ήτο το ριζικό του ήτο της τύχης του να το πάθη”.

Άγνωστος συλλογέας (1896)

Μοίρα= η διέπουσα τας ενεργείας εκάστου θεά, η τύχη, το πεπρωμένον.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)

Λαχανού= “Κατ' ευφημισμόν η Μοίρα”

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)

Στις τρεις ημέρες που θα γεννηθή το παιδί θα έρθουν οι Μοίρες να το μοιράνουν. Η Παύλου η Σηψού τις είδε τις Μοίρες κι έβαλαν το χέρι τους επάνω στο κεφαλάκι του παιδιού κι είπανε: Τρεις, τρεις, τρεις, αλλά τι ήθελε να πη τούτο, δεν το κατάλαβε.

Ταρσούλη, Γεωργία (1938)

Μοίρα

Τς τρεις μέρες παγαίνει η Μοίρα κι καίει του πιδί στη μύτ' κι στη φτέρνα. Φάνιτι το κάημα. Άμα το κάημα είνι πολύ, λένι πως μιγάλου κακό θα πιράσ' στου βίου τ'.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)

Να χάσω την μοίρα μου

Κάποτες η μοίρα ετάνυε (άγγιζε) τα άθθιτα (στάχτες) και της είπαν να μοιράση ένα παιδί που γεννήθηκεν εκείνην την ώρα. Η μοίρα είπεν: ότι τάνω να τάνη. - “Ξαναμοίρασε” της είπαν γιατί δεν είναι δίκηο θεού να πιάννη άθθιτα ένα τέτοιο όμορφο παιδί. - Δεν μπορώ να κάμω αυτό γιατί αν μπορούσα θα έκαμνα την χάριν αυτή και σε κείνες τες κοπέλλες που σαν μώνουν λέν: Να χαρώ την μοίρα μου. Το παιδί εκείνο...

Βρόντης, Αναστάσιος (1930)

αρροίζικος= ο μη έχων καλήν τύχην, ατυχής

Δένδιας, Μιχαήλ (1915)

Η τύχη είναι άλλη από τις μοίρες. Οι μοίρες λεν τα τι θα περάση. Για τη τύχη λεν “δουλεύει η τύχη”.

Ιωαννίδου, Μ. (1938)

Μοίρες και τύχη

Οι μοίρες καθορίζουν τι θα συμβεί στη ζωή κάθε ανθρώπου. Η νεοελληνική λαϊκή αντίληψη γι’ αυτές παρουσιάζει μεγάλες ομοιότητες με τις αρχαίες ελληνικές δοξασίες. Υπάρχει και σήμερα όπως και τότε διάκριση της μοίρας ή της τύχης του καθενός, απ’ τις Μοίρες- θεότητες, που θα «μοιράσουν» το παιδί και θα ορίσουν το «ριζικό» του. Οι τελευταίες, όπως παρουσιάζονται στις τηνιακές παραδόσεις είναι τρεις γριές...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Παραδόσεις: Πρόσφατες εγγραφές

Εδωνά στο Καταφί(βαν) έβοσκε ένα παιΐ με το σύντροφό του και λέουν πως τον έπωσε ο σύντροφός του κ' έπεσε κ(αι) εσκοτώθη κ(αι) εφώναξεν το αίμα του. ﻿

Ο Μιχαήλ ο οποίος κρατεί την ρομφαίαν “παίρνει τις ψυχές, ο δε Γαβριήλ με την ζυγαριά ζυγίζει αυτές”. ﻿

Όταν γεννηθή παιδίον το μεταβαίνουσι την νύκτα παρ' αυτώ αι Μοίρας και γράφουσι την μοίραν αυτού. (προς απόδειξιν δι τούτου ηκούσαμεν πολλά παραμύθια). ﻿

Μοίρες Γριές κακόθωρες καμπούρες και κουφές ή νέες ωραιότατες. ﻿

Μοίρα= η διέπουσα τας ενεργείας εκάστου θεά, η τύχη, το πεπρωμένον. ﻿

Λαχανού= “Κατ' ευφημισμόν η Μοίρα” ﻿

Μοίρα Τς τρεις μέρες παγαίνει η Μοίρα κι καίει του πιδί στη μύτ' κι στη φτέρνα. Φάνιτι το κάημα. Άμα το κάημα είνι πολύ, λένι πως μιγάλου κακό θα πιράσ' στου βίου τ'. ﻿

αρροίζικος= ο μη έχων καλήν τύχην, ατυχής ﻿

Η τύχη είναι άλλη από τις μοίρες. Οι μοίρες λεν τα τι θα περάση. Για τη τύχη λεν “δουλεύει η τύχη”. ﻿